celikci
Active member
Selim Kuneralp yazdı: Dış siyasette gerçekliğe yanlışsız mu?
Emekli büyükelçi Selim Kuneralp Finans ve Ticaret isimli sitedeki son yazısında, toprak genişlemesi-refah ve sömürgecilik bahislerine değindi. Genişlemenin refah getirdiği fikrinin yanılgı olduğunu belirten Kuneralp, ülkeler üzerinden örnekler sundu.
Cumhuriyetle bir arada bu isteklerden vazgeçilip akılcı bir yol izlendiğini aktaran Kuneralp, AK Parti idaresiyle bir arada bu anlayışın değiştiğini yazdı. Türkiye’nin son senelerdaki askeri-diplomatik alakalarını bu bahis üzerinden pahalandıran ve farklı ülkelerde askeri varlık bulundurulmasını eleştiren Kuneralp, “Belli ki bu güç gösterisi asırlar boyunca küçülmeyi hayatış ve Sevr sendromundan 100 yıl daha sonra dahi kurtulamamış olan halkımızın gururunu okşamaktadır” tespitinde bulundu.
Türkiye’nin rotasında değişiklik sinyalleri görülmeye başlandığını tabir eden Kuneralp’in yazısından ilgili bir kısım şöyleki:
“Son vakit içinderda dış dünya tarafınca yeni-Osmanlı olarak tanımlanan bu ütopik siyasetlerden uzaklaşılıp daha gerçekçi ve uzlaşmacı bir istikamete gerçek gidildiğinin işaretlerini görmekteyiz. Düşman sayısının arttırılmasının ülkeye hiç bir yararı olmadığının, boşa kılıç sallamanın da karın doyurmadığı yavaş yavaş anlaşılmaya başlamış, ayrıyeten Rusya ve Çin’e dayanarak bir yere varılamayacağının muhakkak olduğu bir ortamda, ülkeyi yönetenler yüzlerini yeniden batıya hakikat çevirmişlerdir.
Geçen hafta NATO tepesi münasebetiyle Brüksel’de yapılan ikili görüşmelerde bunların işaretlerini gördük. Ayrıyeten, bundan birkaç hafta evvel Belarus’un muhalif bir gazeteciyi taşıyan sivil bir İrlanda uçağını görülmemiş bir korsanlıkla topraklarına indirdiğinde ve tüm batı ülkeleri reaksiyonlarını en sert lisanla söz ederken, Türkiye Rusya’yı kollamak ismine NATO’dan çıkacak eleştirel bildiriyi yumuşatmış ve bu uğurda müttefiklerinin antipatisini üzerine çekmiştir. Ortadan yalnızca birkaç hafta geçtikten daha sonra bu kez Devlet ve Hükümet Liderleri seviyesinde kabul edilen tepe bildirisinde Rusya ve Çin’in ağır sözlerle hasım ilan edilmesine Türkiye sesini çıkarmamıştır. Bu iki örnek dahi birkaç hafta ortasında Rusya ile bağlantıların ne kadar bozulduğunun işaretidir. Bu ortada Lider Biden’in Avrupa’da yaptığı çeşitli temaslardan önceliğinin artık Rusya değil, Çin olduğu ortaya çıkmıştır. Bugünkü Rusya, eski Sovyetler Birliği’nden farklı olarak artık global değil, bölgesel bir güç statüsüne inmiştir. İktisadı zayıf, siyasi sistemi çürük olan Rusya’ya Biden kırmızı çizgilerini açıkça belirtmiş, Putin de bunları kabullenmiş görünmüştür. ötürüsıyla Biden dikkatlerini Çin’e çevirmekte kendini daha hür gorebilecektir. Lakin ABD’nin Çin’le gayretinde Türkiye’nin katkısının fazlaca hudutlu hatta yok derece olması niçiniyle ABD için bedelinin de birebir ölçüde azaldığı söylenebilir. Durumlar her vakit değişebilecek olmakla birlikte, bugün Türkiye’nin ABD’ye gereksiniminin, ABD’nin Türkiye’ye gereksiniminden daha fazla olduğu mümkündür. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bunun farkında olduğu ve telaffuzunu de buna nazaran ayarladığı anlaşılmaktadır.
Lakin, batı ile ilgilerin yeniden raylarına oturması, yalnızca birkaç batılı önderle yapılan ve alışılmışın haricinde ağır hücumlara yol açmayan ve kısa süren ikili görüşmelerle mümkün olamayacaktır. Münasebetler son senelerda o kadar bozulmuş ve Türkiye’deki iktidara inanç o derece yok olmuştur ki kalıcı bir düzelme lakin somut adımların atılmasıyla mümkün olabilir.
Aslında rotanın değişmekte olduğunun en açık işaretini Kıbrıs ve Doğu Akdeniz’de görmekteyiz. Daha birkaç ay evvel Cumhurbaşkanı Erdoğan 1974 Kıbrıs harekâtından beri kapalı olan Maraş bölgesini ziyaret etmiş ve bunu yakında iskana açacaklarını ilan etmiştir. Ayrıyeten son Cenevre görüşmelerinde Kıbrıs’ta iki bağımsız ve hükümran devlet formülü kabul edilmesi üzerinde ısrar edilmiş ve Türkiye’nin bu gayeyle KKTC’nin tanınması için çaba harcayacağı beklentisi yaratılmıştır. Muhalefetimizin de alkışlarla karşıladığı bu vaatlerin hepsi unutturulmaya çalışılmış ve Ermenistan’la son gayretinden Türkiye’nin dayanağı ile galip çıkan Azerbaycan dahi KKTC’yi tanımadığı üzere Cumhurbaşkanını ülkesine davet bile etmemiştir.
Tıpkı biçimde Doğu Akdeniz’de savaş naraları unutulmuş, yüz milyonlarca dolara mal olan araştırma gemileri kış biteli oldukça vakit geçmesine karşın denize açılmamıştır.
ABD cephesinde de yumuşama gözlenmektedir. Bundan birkaç yıl evvel nereden geldiği hiç bir vakit açıklanmayan bir tehditten kaynaklanan acil bir muhtaçlığı gidermek için satın alındıkları söylenen S400’ler aktive edilmemiş ve ikinci partinin de bahsi edilmez olmuştur. Bilakis, Dışişleri Bakanı’nın açıklamalarına nazaran ibre bir daha ABD malı Patriot’lara yahut Fransız-İtalya imali füzelere dönmüş durumda.
Batı Türkiye ile olağan bir ilgiye dönmek için daha fazlasını isteyecektir kesinlikle. AB yalnızca Kıbrıs ve Yunanistan’a tehdit olarak gördüğü davranışların bitmiş oldurilmesi ile iktifa etmeyecek, 25-26 Haziran’da yapılacak ve Türkiye’nin konuşulacağı gelecek tepede muhtemelen insan hakları vurgusuna ve birinci adım olarak da AİHM kararlarının uygulanmasına tartı verecektir.
Batı ile ilgileri kalıcı bir biçimde düzeltmek için gerekli somut adımların önümüzdeki aylarda atılıp atılmayacağını daima birlikte bakılırsaceğiz. Bilhassa içeride atılacak en ufak adımlar bile halkımızın faydasına olacağı için ümidimizi koruma etmek gerekir..”
YAZININ TAMAMI
ALINTIDIR
Emekli büyükelçi Selim Kuneralp Finans ve Ticaret isimli sitedeki son yazısında, toprak genişlemesi-refah ve sömürgecilik bahislerine değindi. Genişlemenin refah getirdiği fikrinin yanılgı olduğunu belirten Kuneralp, ülkeler üzerinden örnekler sundu.
Cumhuriyetle bir arada bu isteklerden vazgeçilip akılcı bir yol izlendiğini aktaran Kuneralp, AK Parti idaresiyle bir arada bu anlayışın değiştiğini yazdı. Türkiye’nin son senelerdaki askeri-diplomatik alakalarını bu bahis üzerinden pahalandıran ve farklı ülkelerde askeri varlık bulundurulmasını eleştiren Kuneralp, “Belli ki bu güç gösterisi asırlar boyunca küçülmeyi hayatış ve Sevr sendromundan 100 yıl daha sonra dahi kurtulamamış olan halkımızın gururunu okşamaktadır” tespitinde bulundu.
Türkiye’nin rotasında değişiklik sinyalleri görülmeye başlandığını tabir eden Kuneralp’in yazısından ilgili bir kısım şöyleki:
“Son vakit içinderda dış dünya tarafınca yeni-Osmanlı olarak tanımlanan bu ütopik siyasetlerden uzaklaşılıp daha gerçekçi ve uzlaşmacı bir istikamete gerçek gidildiğinin işaretlerini görmekteyiz. Düşman sayısının arttırılmasının ülkeye hiç bir yararı olmadığının, boşa kılıç sallamanın da karın doyurmadığı yavaş yavaş anlaşılmaya başlamış, ayrıyeten Rusya ve Çin’e dayanarak bir yere varılamayacağının muhakkak olduğu bir ortamda, ülkeyi yönetenler yüzlerini yeniden batıya hakikat çevirmişlerdir.
Geçen hafta NATO tepesi münasebetiyle Brüksel’de yapılan ikili görüşmelerde bunların işaretlerini gördük. Ayrıyeten, bundan birkaç hafta evvel Belarus’un muhalif bir gazeteciyi taşıyan sivil bir İrlanda uçağını görülmemiş bir korsanlıkla topraklarına indirdiğinde ve tüm batı ülkeleri reaksiyonlarını en sert lisanla söz ederken, Türkiye Rusya’yı kollamak ismine NATO’dan çıkacak eleştirel bildiriyi yumuşatmış ve bu uğurda müttefiklerinin antipatisini üzerine çekmiştir. Ortadan yalnızca birkaç hafta geçtikten daha sonra bu kez Devlet ve Hükümet Liderleri seviyesinde kabul edilen tepe bildirisinde Rusya ve Çin’in ağır sözlerle hasım ilan edilmesine Türkiye sesini çıkarmamıştır. Bu iki örnek dahi birkaç hafta ortasında Rusya ile bağlantıların ne kadar bozulduğunun işaretidir. Bu ortada Lider Biden’in Avrupa’da yaptığı çeşitli temaslardan önceliğinin artık Rusya değil, Çin olduğu ortaya çıkmıştır. Bugünkü Rusya, eski Sovyetler Birliği’nden farklı olarak artık global değil, bölgesel bir güç statüsüne inmiştir. İktisadı zayıf, siyasi sistemi çürük olan Rusya’ya Biden kırmızı çizgilerini açıkça belirtmiş, Putin de bunları kabullenmiş görünmüştür. ötürüsıyla Biden dikkatlerini Çin’e çevirmekte kendini daha hür gorebilecektir. Lakin ABD’nin Çin’le gayretinde Türkiye’nin katkısının fazlaca hudutlu hatta yok derece olması niçiniyle ABD için bedelinin de birebir ölçüde azaldığı söylenebilir. Durumlar her vakit değişebilecek olmakla birlikte, bugün Türkiye’nin ABD’ye gereksiniminin, ABD’nin Türkiye’ye gereksiniminden daha fazla olduğu mümkündür. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bunun farkında olduğu ve telaffuzunu de buna nazaran ayarladığı anlaşılmaktadır.
Lakin, batı ile ilgilerin yeniden raylarına oturması, yalnızca birkaç batılı önderle yapılan ve alışılmışın haricinde ağır hücumlara yol açmayan ve kısa süren ikili görüşmelerle mümkün olamayacaktır. Münasebetler son senelerda o kadar bozulmuş ve Türkiye’deki iktidara inanç o derece yok olmuştur ki kalıcı bir düzelme lakin somut adımların atılmasıyla mümkün olabilir.
Aslında rotanın değişmekte olduğunun en açık işaretini Kıbrıs ve Doğu Akdeniz’de görmekteyiz. Daha birkaç ay evvel Cumhurbaşkanı Erdoğan 1974 Kıbrıs harekâtından beri kapalı olan Maraş bölgesini ziyaret etmiş ve bunu yakında iskana açacaklarını ilan etmiştir. Ayrıyeten son Cenevre görüşmelerinde Kıbrıs’ta iki bağımsız ve hükümran devlet formülü kabul edilmesi üzerinde ısrar edilmiş ve Türkiye’nin bu gayeyle KKTC’nin tanınması için çaba harcayacağı beklentisi yaratılmıştır. Muhalefetimizin de alkışlarla karşıladığı bu vaatlerin hepsi unutturulmaya çalışılmış ve Ermenistan’la son gayretinden Türkiye’nin dayanağı ile galip çıkan Azerbaycan dahi KKTC’yi tanımadığı üzere Cumhurbaşkanını ülkesine davet bile etmemiştir.
Tıpkı biçimde Doğu Akdeniz’de savaş naraları unutulmuş, yüz milyonlarca dolara mal olan araştırma gemileri kış biteli oldukça vakit geçmesine karşın denize açılmamıştır.
ABD cephesinde de yumuşama gözlenmektedir. Bundan birkaç yıl evvel nereden geldiği hiç bir vakit açıklanmayan bir tehditten kaynaklanan acil bir muhtaçlığı gidermek için satın alındıkları söylenen S400’ler aktive edilmemiş ve ikinci partinin de bahsi edilmez olmuştur. Bilakis, Dışişleri Bakanı’nın açıklamalarına nazaran ibre bir daha ABD malı Patriot’lara yahut Fransız-İtalya imali füzelere dönmüş durumda.
Batı Türkiye ile olağan bir ilgiye dönmek için daha fazlasını isteyecektir kesinlikle. AB yalnızca Kıbrıs ve Yunanistan’a tehdit olarak gördüğü davranışların bitmiş oldurilmesi ile iktifa etmeyecek, 25-26 Haziran’da yapılacak ve Türkiye’nin konuşulacağı gelecek tepede muhtemelen insan hakları vurgusuna ve birinci adım olarak da AİHM kararlarının uygulanmasına tartı verecektir.
Batı ile ilgileri kalıcı bir biçimde düzeltmek için gerekli somut adımların önümüzdeki aylarda atılıp atılmayacağını daima birlikte bakılırsaceğiz. Bilhassa içeride atılacak en ufak adımlar bile halkımızın faydasına olacağı için ümidimizi koruma etmek gerekir..”
YAZININ TAMAMI
ALINTIDIR