ahmetbeyler
Active member
İzmir’in ikinci büyük ilçesi olan ve sıklıkla dar gelirli yurttaşların oturduğu Karabağlar’da belediyenin paklık işleri müdürlüğü, çarpıcı bir tabloyu ortaya koydu. 478 bin 788 kişi ile Türkiye’deki 50 kentten daha fazla nüfusa sahip Karabağlar’da, 2020 yılında belediye takımlarınca 3007 ton pazar atığı toplandığı, 2021 yılında ise bu ölçünün 1918 tona düştüğü belirlendi.
‘Ülkemizin ortasında bulunduğu durum açısından üzücü’
Bilhassa son 4 ayda, zerzevat ve meyve fiyatlarındaki çok artışın belediye gruplarının topladığı atık ölçüsünü uygunca düşürdüğü lisana getiren Selvitopu, şunları söylemiş oldu:
Lider Selvitopu, evsel atık ölçüsünde da son 4 ayda önemli düşüşler olduğunu belirtirken, şöyleki konuştu:
“Orada da aylık bin ton civarında düşüşler var. Bu da insanların beslenmeleri ile ilgili bir tasarruftur. Çok acı bir olay. Zira ailelerde çocuklar, yaşlılar, hastalar var. Onların tıbben gereken besinleri alması lazım. Bu da şunu gösteriyor; onlarda da azalma var. Bunun iktisattan kaynaklandığını ve insanların alım gücünün epeyce düştüğünün bir göstergesi. Çeşitli münasebetler sayılabilir lakin bu düşüşleri her ay bariz biçimde izliyoruz. Belediye olarak yaptığımız değerlendirmede bunun büsbütün ekonomik ve alım gücünün azalması ile ilgili olduğu tespitimiz var. İki marul alacaksa bir tane alıyor. İki kilo elma alacaksa yarım kilo alıyor. Alım gücünü imkanları ölçüsünde değerlendirmeye çalışıyor insanlar”
‘Sosyal yardım başvurusu iki katına çıktı’
“Karabağlar Belediyesi olarak dar gelirli ya da hak eden yurttaşlarımıza verdiğimiz toplumsal takviye kartımız var. Oraya ağır bir müracaat var. Biz bu müracaatları mümkün olduğunca karşılamaya çalışıyoruz. 1500’lü sayılardan başladı, şu anda sayı 3 bini buldu. Her geçen gün bu sayı artıyor. Her ay 600- 700 bin liralık yardımımız var. Yıllık yaklaşık 10 milyon civarında yalnızca toplumsal takviye kartıyla yaptığımız yardımlar. Bu yıl daha da artacağını varsayım ediyoruz. Bilhassa besin yardımları yapmaya çalışıyoruz. Geçtiğimiz günlerde Kızılay ile ortak bir çalışma yaptık. Giysi yardımlarıyla başladı, bunlar giyilmiş değil. Sıfır ayakkabı ve giysi. Müracaatlar hayli ağır. Hepsini karşılamaya çaba ediyoruz. Başvuran yurttaşlarımızı geri döndürmemeye çalışıyoruz. Bu yıl Karabağlar Belediyesi’nin yardımları yaklaşık 15 milyon Türk lirasını bulacak. Karabağlar’da yaşayan 500 bin insan için büyük sayı olmayabilir. Gönlümüz daha fazla yardım yapmaktan yana fakat bütçemiz doğrultusunda bunu yapıyoruz. Bir taraftan da yurtta kalan öğrencilerimize takviye olmaya çalışıyoruz. Okulların bakım ve tamirlerini yaparak takviyelerimizi yerine getiriyoruz. Bu sayının ortasında bunlar yok. Bunlar da dahil edildiğinde Karabağlar Belediyesi bütçesinin değerli bir kısmını yardımlara harcıyor”
‘Uyuyanlar uyansın artık’
Bir bayan, 200 lira ile pazara çıktığını belirtirken şunları söylemiş oldu:
“Nasıl geçineceğiz. 150 lira tuttu. 50 liram kaldı. Bununla ne alacağız. Minimum fiyatla, 4 bin 250 lirayla ne alacağız? Bu garibanların çektiği ne? Hepimiz garibanız ya. Suriyeliler bizden düzgün geçiniyor. Adamlar meskene sepet doldurup gidiyor. Biz bir iki poşetle gidiyoruz. Yazık günah değil mi? İki oğlum var, evli. her insanın meskeni barkı var. Herkes çoluğuna çocuğuna bakıyor. Günah ya insanların haline bakın çöplerden topluyorlar. Millet aç aç. Ekmek alacak paramız yok artık. Yemin ederim ekmek alacak paramız yok. Uyuyanlar uyansın artık ya”
‘Üç kişi çalışıyoruz yetmiyor, dilenelim mi’
Alışverişe gelen bir öteki bayan da şu biçimde konuştu:
“Gelip baksınlar. Aldığımız maaşlar yetmiyor. Üç kişi çalışıyoruz yetmiyor, dilenelim mi? Yerlerden topluyoruz artık. Allah isteği için el atsınlar. Market pazar almış başını gidiyor. 500 lirayla geliyorsun bir şey almadan geri gidiyorsun. Yerlerden toplamaya çıkıyorum artık. Engelli çocuğumu konuta bırakıp geliyorum buraya toplamaya. Marketler de akşam gördüğümüz fiyatın üstüne artırım koyuyor. niye ya niye? Ölüyoruz acımızdan ya. 3-4 kişi çalışsak yetiştiremiyoruz. Allah isteği için bir el atsınlar”
‘Yakında pazar denen bir şey kalmayacak’
Bir pazarcı esnafı ise şunları söylemiş oldu:
“Bücür poşet var. Küçük yok artık. Yarım kilo, 250 gram… Millet epeyce kahırda. Yakında pazar denen bir şey de kalmayacak. Vay milletin haline. Millet 250 gramın peşinde artık. Pazarlar bomboş. Satışlar yok artık. Tezgah dolu, getirdiğimizi geri gdolayıyoruz. Çileği 30 liradan satmamız lazım. 25 lira diyoruz, yüzüne bakan yok. Gramla istiyorlar. 5 liralık 6 liralık istiyorlar. Gelmeyenler oluyor. Pazarın yarısı boş. Dünkü pazarda 15 esnaf yoktu. biçimden mal alınmıyor, değerli. Satış yok pazarda. Gelen ziyan ediyor. Bir buçuk ayda 15 bin lira ziyan ettim”
‘2-3 tane biber alıyorlar’
Diğer bir pazarcı esnafı da şu biçimde konuştu:
“Bu pahalılıklar yeterli değil, insanı sömürüyor. 40-50 liraya satıyoruz. Bir kasa satabiliyoruz. Çok kıymetli her şey. Mazot ve maliyetler yüksek. 2-3 tane biber alıyorlar. 3 tane biber 2 buçuk lira geliyor. Poşet ortalama 50 kuruş. Eksiye düşüyoruz”
‘Ülkemizin ortasında bulunduğu durum açısından üzücü’
Bilhassa son 4 ayda, zerzevat ve meyve fiyatlarındaki çok artışın belediye gruplarının topladığı atık ölçüsünü uygunca düşürdüğü lisana getiren Selvitopu, şunları söylemiş oldu:
Lider Selvitopu, evsel atık ölçüsünde da son 4 ayda önemli düşüşler olduğunu belirtirken, şöyleki konuştu:
“Orada da aylık bin ton civarında düşüşler var. Bu da insanların beslenmeleri ile ilgili bir tasarruftur. Çok acı bir olay. Zira ailelerde çocuklar, yaşlılar, hastalar var. Onların tıbben gereken besinleri alması lazım. Bu da şunu gösteriyor; onlarda da azalma var. Bunun iktisattan kaynaklandığını ve insanların alım gücünün epeyce düştüğünün bir göstergesi. Çeşitli münasebetler sayılabilir lakin bu düşüşleri her ay bariz biçimde izliyoruz. Belediye olarak yaptığımız değerlendirmede bunun büsbütün ekonomik ve alım gücünün azalması ile ilgili olduğu tespitimiz var. İki marul alacaksa bir tane alıyor. İki kilo elma alacaksa yarım kilo alıyor. Alım gücünü imkanları ölçüsünde değerlendirmeye çalışıyor insanlar”
‘Sosyal yardım başvurusu iki katına çıktı’
“Karabağlar Belediyesi olarak dar gelirli ya da hak eden yurttaşlarımıza verdiğimiz toplumsal takviye kartımız var. Oraya ağır bir müracaat var. Biz bu müracaatları mümkün olduğunca karşılamaya çalışıyoruz. 1500’lü sayılardan başladı, şu anda sayı 3 bini buldu. Her geçen gün bu sayı artıyor. Her ay 600- 700 bin liralık yardımımız var. Yıllık yaklaşık 10 milyon civarında yalnızca toplumsal takviye kartıyla yaptığımız yardımlar. Bu yıl daha da artacağını varsayım ediyoruz. Bilhassa besin yardımları yapmaya çalışıyoruz. Geçtiğimiz günlerde Kızılay ile ortak bir çalışma yaptık. Giysi yardımlarıyla başladı, bunlar giyilmiş değil. Sıfır ayakkabı ve giysi. Müracaatlar hayli ağır. Hepsini karşılamaya çaba ediyoruz. Başvuran yurttaşlarımızı geri döndürmemeye çalışıyoruz. Bu yıl Karabağlar Belediyesi’nin yardımları yaklaşık 15 milyon Türk lirasını bulacak. Karabağlar’da yaşayan 500 bin insan için büyük sayı olmayabilir. Gönlümüz daha fazla yardım yapmaktan yana fakat bütçemiz doğrultusunda bunu yapıyoruz. Bir taraftan da yurtta kalan öğrencilerimize takviye olmaya çalışıyoruz. Okulların bakım ve tamirlerini yaparak takviyelerimizi yerine getiriyoruz. Bu sayının ortasında bunlar yok. Bunlar da dahil edildiğinde Karabağlar Belediyesi bütçesinin değerli bir kısmını yardımlara harcıyor”
‘Uyuyanlar uyansın artık’
Bir bayan, 200 lira ile pazara çıktığını belirtirken şunları söylemiş oldu:
“Nasıl geçineceğiz. 150 lira tuttu. 50 liram kaldı. Bununla ne alacağız. Minimum fiyatla, 4 bin 250 lirayla ne alacağız? Bu garibanların çektiği ne? Hepimiz garibanız ya. Suriyeliler bizden düzgün geçiniyor. Adamlar meskene sepet doldurup gidiyor. Biz bir iki poşetle gidiyoruz. Yazık günah değil mi? İki oğlum var, evli. her insanın meskeni barkı var. Herkes çoluğuna çocuğuna bakıyor. Günah ya insanların haline bakın çöplerden topluyorlar. Millet aç aç. Ekmek alacak paramız yok artık. Yemin ederim ekmek alacak paramız yok. Uyuyanlar uyansın artık ya”
‘Üç kişi çalışıyoruz yetmiyor, dilenelim mi’
Alışverişe gelen bir öteki bayan da şu biçimde konuştu:
“Gelip baksınlar. Aldığımız maaşlar yetmiyor. Üç kişi çalışıyoruz yetmiyor, dilenelim mi? Yerlerden topluyoruz artık. Allah isteği için el atsınlar. Market pazar almış başını gidiyor. 500 lirayla geliyorsun bir şey almadan geri gidiyorsun. Yerlerden toplamaya çıkıyorum artık. Engelli çocuğumu konuta bırakıp geliyorum buraya toplamaya. Marketler de akşam gördüğümüz fiyatın üstüne artırım koyuyor. niye ya niye? Ölüyoruz acımızdan ya. 3-4 kişi çalışsak yetiştiremiyoruz. Allah isteği için bir el atsınlar”
‘Yakında pazar denen bir şey kalmayacak’
Bir pazarcı esnafı ise şunları söylemiş oldu:
“Bücür poşet var. Küçük yok artık. Yarım kilo, 250 gram… Millet epeyce kahırda. Yakında pazar denen bir şey de kalmayacak. Vay milletin haline. Millet 250 gramın peşinde artık. Pazarlar bomboş. Satışlar yok artık. Tezgah dolu, getirdiğimizi geri gdolayıyoruz. Çileği 30 liradan satmamız lazım. 25 lira diyoruz, yüzüne bakan yok. Gramla istiyorlar. 5 liralık 6 liralık istiyorlar. Gelmeyenler oluyor. Pazarın yarısı boş. Dünkü pazarda 15 esnaf yoktu. biçimden mal alınmıyor, değerli. Satış yok pazarda. Gelen ziyan ediyor. Bir buçuk ayda 15 bin lira ziyan ettim”
‘2-3 tane biber alıyorlar’
Diğer bir pazarcı esnafı da şu biçimde konuştu:
“Bu pahalılıklar yeterli değil, insanı sömürüyor. 40-50 liraya satıyoruz. Bir kasa satabiliyoruz. Çok kıymetli her şey. Mazot ve maliyetler yüksek. 2-3 tane biber alıyorlar. 3 tane biber 2 buçuk lira geliyor. Poşet ortalama 50 kuruş. Eksiye düşüyoruz”