Afganistan’ın Şii Hazaralarından 58 yaşındaki Alihan Abdullahi, ülkesindeki iç savaş niçiniyle 32 yıl evvel İran’a göç etmiş ve o tarihten bu yana Tahran’ın merkezindeki bir apartmanda kapıcılık yapıyor.
Abdullahi de İran’daki Afgan çoğunluk üzere geçimini sağlamak için geri hizmetlerde çalışıyor lakin o bunun yanında ortasındaki sanatçı ruhunu ortaya koymaktan ve bunu yapıtlarına yansıtmaktan da geri durmuyor.
İŞ ARARKEN HEYKEL YAPMAYA BAŞLADI
Kapıcılıktan kazandığı paranın ailesini geçindirmeye yetmemesi niçiniyle ek iş arayışındayken heykel yapmaya başladığını anlatan Abdullahi, “Tüm yapıtlarımı çöpten topladığım atık gereçlerden yapıyorum. Geceleri sokakları dolaşıyorum ve çöpten yumurta kartonları, tahta ve ambalajlarda kullanılan köpükleri topluyorum. Topladığım yumurta kartonlarını suda yumuşatıyorum ve düzgünce çözülmelerinin akabinde hamura dönüşünce onları yoğuruyorum. Tahta ve köpükleri de kullanarak hayalimdeki heykelleri yapmaya başlıyorum.” dedi.
Abdullahi, eşi Zehra Rızayi’nin birinci vakit içinder bu durumdan şikayetçi olduğunu lakin vakit içinde onun da bu sanata el attığını hatta meskenin çatısında sergilenen zürafa heykellerini eşinin yaptığını anlattı.
YURT DIŞINDAN DA TALEP ALIYOR
Yarı insan ve yarı hayvan formundaki bir heykeli yaklaşık 30 günde tamamlayabildiğini belirten Abdullahi, talep olduğunda da bunları uygun fiyat mukabilinde sattığını tabir ediyor.
Yapıtlarına yurt haricinden Avrupa ve ABD üzere ülkelerden alıcı bulduğunu lisana getiren Afgan sanatçı, çalışma kurallarının istediği üzere olmamasından ve istediği dayanağı bulamamaktan yakınıyor.
YAZ KIŞ YAPITLARINI SERGİLİYOR
Kapıcılık yaptığı apartmanın sahibinin de dayanak vermesiyle 20 yıl evvel heykel yapmaya başladığına işaret eden Abdullahi, yaz aylarında binanın çatısını, kış aylarında ise kazan dairesini atölye olarak kullandığını, yapıtlarını de burada sergilediğini belirtti.
Abdullahi ayrıyeten heykelleri ile biroldukça sanat standı ve fuara da katıldığını aktardı.
İmkansızlıktan heykel yapmak için kapıcı olarak çalıştığı binanın çatısını kullanan Abdullahi, yapıtlarının ziyan görmemesi için daima hava durumunu takip etmek zorunda kalıyor. Yağışlı havalarda yaptığı heykellerin ziyan görmemesi için büyük uğraş gösteren Abdullahi, bu biçimde havalarda onlardan kimilerini içeri taşıyor, kimilerini da üstünü naylonla örterek müdafaaya çalışıyor.
Yaptığı heykellerin çocukluktan itibaren zihninde taşıdığı hayallerin bir yansıması olduğunu ve taklit olmaması için daha evvel yapılan yapıtlara bilhassa bakmadığını vurgulayan Abdullahi, kendisini ziyarete gelen sanatseverlerin ve sanatkarların “eserlerini Buda heykellerine benzettiğini” aktardı.
Abdullahi, “Burada istediğimiz üzere hareket etme imkanımız yok, sıkıntı koşullarda ve sınırlamalar altında sanat icra etmeye çalışıyorum. Sanat hudut tanımaz lakin ben otosansürle eser yapma uğraşı veriyorum.” diye konuştu.
“TALİBAN daha sonraSI DÖNME UMUDUMUZ DA KALMADI”
Taliban’ın gelişindilk evvel ülkesindeki koşulların düzelmesiyle geri dönüş umudu taşıdıklarını lisana getiren Abdullahi, hislerini şöyleki tabir etti:
“Diğer birfazlaca Afgan arkadaşım üzere Avrupa ya da öteki ülkeye gitmedim zira Afganistan’da kuralların düzeleceği istikametindeki umudumu daima korudum. Döndüğümde başıma bir şeyin gelmeyeceğini bilsem kuru ekmeğe de razıyım. Lakin Taliban bizim üzere heykel yapanları putperest olarak görüyor. Afganistan’a dönme umudumuz da kalmadı”
Afgan sanatçı, ülkesine olan hasretini ise bölgede “dutar” ismiyle bilinen bağlamaya benzeri enstrümanıyla Farsça ve Hazaraca söylemiş olduği müziklerle lisana getirdi.
Abdullahi de İran’daki Afgan çoğunluk üzere geçimini sağlamak için geri hizmetlerde çalışıyor lakin o bunun yanında ortasındaki sanatçı ruhunu ortaya koymaktan ve bunu yapıtlarına yansıtmaktan da geri durmuyor.
İŞ ARARKEN HEYKEL YAPMAYA BAŞLADI
Kapıcılıktan kazandığı paranın ailesini geçindirmeye yetmemesi niçiniyle ek iş arayışındayken heykel yapmaya başladığını anlatan Abdullahi, “Tüm yapıtlarımı çöpten topladığım atık gereçlerden yapıyorum. Geceleri sokakları dolaşıyorum ve çöpten yumurta kartonları, tahta ve ambalajlarda kullanılan köpükleri topluyorum. Topladığım yumurta kartonlarını suda yumuşatıyorum ve düzgünce çözülmelerinin akabinde hamura dönüşünce onları yoğuruyorum. Tahta ve köpükleri de kullanarak hayalimdeki heykelleri yapmaya başlıyorum.” dedi.
Abdullahi, eşi Zehra Rızayi’nin birinci vakit içinder bu durumdan şikayetçi olduğunu lakin vakit içinde onun da bu sanata el attığını hatta meskenin çatısında sergilenen zürafa heykellerini eşinin yaptığını anlattı.
YURT DIŞINDAN DA TALEP ALIYOR
Yarı insan ve yarı hayvan formundaki bir heykeli yaklaşık 30 günde tamamlayabildiğini belirten Abdullahi, talep olduğunda da bunları uygun fiyat mukabilinde sattığını tabir ediyor.
Yapıtlarına yurt haricinden Avrupa ve ABD üzere ülkelerden alıcı bulduğunu lisana getiren Afgan sanatçı, çalışma kurallarının istediği üzere olmamasından ve istediği dayanağı bulamamaktan yakınıyor.
YAZ KIŞ YAPITLARINI SERGİLİYOR
Kapıcılık yaptığı apartmanın sahibinin de dayanak vermesiyle 20 yıl evvel heykel yapmaya başladığına işaret eden Abdullahi, yaz aylarında binanın çatısını, kış aylarında ise kazan dairesini atölye olarak kullandığını, yapıtlarını de burada sergilediğini belirtti.
Abdullahi ayrıyeten heykelleri ile biroldukça sanat standı ve fuara da katıldığını aktardı.
İmkansızlıktan heykel yapmak için kapıcı olarak çalıştığı binanın çatısını kullanan Abdullahi, yapıtlarının ziyan görmemesi için daima hava durumunu takip etmek zorunda kalıyor. Yağışlı havalarda yaptığı heykellerin ziyan görmemesi için büyük uğraş gösteren Abdullahi, bu biçimde havalarda onlardan kimilerini içeri taşıyor, kimilerini da üstünü naylonla örterek müdafaaya çalışıyor.
Yaptığı heykellerin çocukluktan itibaren zihninde taşıdığı hayallerin bir yansıması olduğunu ve taklit olmaması için daha evvel yapılan yapıtlara bilhassa bakmadığını vurgulayan Abdullahi, kendisini ziyarete gelen sanatseverlerin ve sanatkarların “eserlerini Buda heykellerine benzettiğini” aktardı.
Abdullahi, “Burada istediğimiz üzere hareket etme imkanımız yok, sıkıntı koşullarda ve sınırlamalar altında sanat icra etmeye çalışıyorum. Sanat hudut tanımaz lakin ben otosansürle eser yapma uğraşı veriyorum.” diye konuştu.
“TALİBAN daha sonraSI DÖNME UMUDUMUZ DA KALMADI”
Taliban’ın gelişindilk evvel ülkesindeki koşulların düzelmesiyle geri dönüş umudu taşıdıklarını lisana getiren Abdullahi, hislerini şöyleki tabir etti:
“Diğer birfazlaca Afgan arkadaşım üzere Avrupa ya da öteki ülkeye gitmedim zira Afganistan’da kuralların düzeleceği istikametindeki umudumu daima korudum. Döndüğümde başıma bir şeyin gelmeyeceğini bilsem kuru ekmeğe de razıyım. Lakin Taliban bizim üzere heykel yapanları putperest olarak görüyor. Afganistan’a dönme umudumuz da kalmadı”
Afgan sanatçı, ülkesine olan hasretini ise bölgede “dutar” ismiyle bilinen bağlamaya benzeri enstrümanıyla Farsça ve Hazaraca söylemiş olduği müziklerle lisana getirdi.