ahmetbeyler
Active member
İsmailağa tarikatına bağlı Hiranur Vakfı’nın kurucusu Yusuf Ziya Gümüşel‘in 6 yaşındaki kızını kendisinden yaşça büyük Kadir İstekli ile “evlendirmesi”ni ortaya çıkaran gazeteci Timur Soykan‘a, Seyahat Davası yargılamasında 18 yıl mahpus cezası alan ve Silivri Cezaevi’nde tutuklu bulunan avukat Can Atalay’dan mektup geldi.
Atalay mektubunda şu tabirlere yer verdi:
Sevgili Timur,
Haberi okuduğumdan bu yana aklım sende.
İnsanın mesleğini yapıyor diye; yalnızca düzgün gazetecilik örneği bir haberin altında imzası var diye arkadaşıyla ilgili kaygı hissetmesi ne kadar acı ve memleketin içine düştüğü bu karanlığı nasıl anlatıyor, o denli değil mi?
Sevgili Timur,
Yandaş Abdülkadir Selvi’nin “olayı gündem yapanların siciline bakınca kuşkularım artmaya başladı” yazması, kışkırtması boşuna değil. AKP’nin olayı dar bir alana sıkıştırıp geçiştirmeye çalışması, hatta bu yazı yazıldığında Erdoğan’ın hiç ses vermemiş olması boşuna değil. Zira haberinle, AKP’nin yıllardır beslendiği ve gelişmesi için her türlü kamusal kaynağı aktardığı, kanunlara karşı koruyarak kontrolsüz bıraktığı bir toplumsal/hukuksal/siyasal işleyişi gün yüzüne çıkarttın. Olayın ortasında herkes ve her kurum var. Olay, gösterilmeye çalışıldığı üzere “tekil bir kaçak durum” değil. Sıhhat ve eğitim sistemimizde, hukukî işleyişimizde, cemaat-siyaset bağlantılarında taammüden bırakılan boşlukların, çiğnenen yasa ve kuralların kararı. Bir damla kandan bedenimizin durumunun okunması üzere haberin, laikliğin hem ayaklar altında çiğnendiğinin tıpkı vakitte ne kadar yaşamsal olduğunun “kan tahlili”.
Bir çocuğun istismara, daha doğrusu şiddete, cinsel şiddete maruz kalmasının üzerinden tam on sekiz yıl geçiyor; çocuğun istismar edildiğini bir tabibin fark etmesinin üzerinden tam on yıl geçtikten daha sonra yapılan bir haber karşısında gösterilen “soğukkanlılık (!)” akıllara ziyan, o denli değil mi?
Bir çocuk altı yaşından itibaren sistematik akına muhatap oluyor. Fakat cemaatin “haricindeki dünya” ile hiç bir teması olmadığı için, eğitim hakkı başta hiç bir hakkına erişemediği ve ötesi o çocuğun sıhhat durumuna ait kamusal bir takip olmadığı için hücum yıllar seneler uzunluğu devam edebiliyor. Mecbur kalınıp çocuk bir doktora muayene ettirildiğinde “cemaatten bağımsız” bir tabibin durumu kolluğa bildirmesiyle başlatılan soruşturmanın nasıl kapatılabildiğine ait “etkin” bir soruşturmanın “derhal” başlatıldığına ait bir başsavcılık açıklaması veya Adalet Bakanlığı veya Sıhhat Bakanlığı duyurusu çabucak hemen duymadık değil mi?
Çocuğa sistematik cinsel hücum savı, ötesi emaresi/delili ortadayken belgesine çocuğun “doğum belgesi”ni dahi celbettemeyen soruşturma savcısı ile ilgili HSK’nin “soruşturma açtık” duyurusunu hala yapmamış olması ne acı değil mi?
Doğum evrakı celbettemeden, hastaneye “kemik yaşı tespiti “için yazı yazan savcıya ilgili muayenenin gereği üzere yapılması için gerekli tedbirleri almamasının sebebi başta olmak üzere hiç bir soru sorulmadan “hukuk düzenimiz” nasıl devam edecek?
On dört yaşındaki bir çocuk kendisinin on yedi yaşında olduğunu beyan ederken yirmi bir yaşında bir kişiyi “kemik yaşı tespiti” için muayeneye sokabilen; kendisi on yedi yaşında olduğunu beyan eden on dört yaşındaki bir çocuğun yirmi bir yaşında çıkmasına dönüp bakmayan tabipleri, sıhhat sistemini Sıhhat Bakanlığı hiç gündeme almayacak mı?
Ötesi; çocuğun babasının alelade bir kişi değil o cemaatin önde gelenlerinden olduğu ve lideri olan vakfın kaçak yerinde şu anda dahi yüzlerce çocuğun bulunduğu tedbir alınması gereken “acil durum” değil midir?
Bu memleketin eğitim hakkı ellerinden alınmış yüzbinlerce çocuktan daha öncelikli bir problemi yoktur.
senelerca Fethullahçıları koruyup kollayanlar bugün öteki “cemaat”leri tartışılamaz bir pozisyona yerleştirmeye çalışıyorlar.
Bu holdingleşen cemaatlerin bu tartışma dışı, “dokunan yanar” halleri daha ne kadar sürdürülecek?
Her şeyleri ile “kapalı kutu” bu örgütlenmelerin hukuktan, maddelerden azade hallerinin sonlanması için kaç 15 Temmuz yaşamaya mecbur bırakılacağız?
1996’dan bu yana ısrarla söylemiş olduğin, çaba ettiğin her şeyde fakat eğitim ve sıhhat hakkı ile ilgili ısrarında bu kadar haklı çıkmak ne üzücü değil mi? Laiklik ve demokrasi birbirini tamamlar. Ülkemizde, bu hadisede ve her gün daha epey laiklik ve demokrasinin bir ortada gelişmemiş olmasının problemlerini yaşamaktayız. Laiklik üzerine inşa edilen demokratik hak ve özgürlükler bizleri özgür bir yurttaş yapar. Günümüzde yapılageldiği üzere laiklik olmadan tek başına “haklardan” kelam etmek “denetimsiz, kendi hukukunu uygulayan örgütler” yaratıyor. Laiklik olmadan, “cemaat hukuku ortasında yaşatılanların” özgür yurttaşlığından kelam edilemeyeceği daha ne kadar açık olabilir?
Sevgili Timur,
Sen bir gazetecilik geleneğinin; memleketin yüz akı bir gazetecilik neslinin parçasısın.
En güç şartlarda dahi boyun eğmediniz, boyun eğmiyorsunuz.
“Gülmek bir halk gülebiliyorsa gülmektir” diyen bir hakikatin peşinde gazeteciliğiniz için ne kadar teşekkür etsek azdır.
Teşekkür ederiz. Baki birinci selam.
Atalay mektubunda şu tabirlere yer verdi:
Sevgili Timur,
Haberi okuduğumdan bu yana aklım sende.
İnsanın mesleğini yapıyor diye; yalnızca düzgün gazetecilik örneği bir haberin altında imzası var diye arkadaşıyla ilgili kaygı hissetmesi ne kadar acı ve memleketin içine düştüğü bu karanlığı nasıl anlatıyor, o denli değil mi?
Sevgili Timur,
Yandaş Abdülkadir Selvi’nin “olayı gündem yapanların siciline bakınca kuşkularım artmaya başladı” yazması, kışkırtması boşuna değil. AKP’nin olayı dar bir alana sıkıştırıp geçiştirmeye çalışması, hatta bu yazı yazıldığında Erdoğan’ın hiç ses vermemiş olması boşuna değil. Zira haberinle, AKP’nin yıllardır beslendiği ve gelişmesi için her türlü kamusal kaynağı aktardığı, kanunlara karşı koruyarak kontrolsüz bıraktığı bir toplumsal/hukuksal/siyasal işleyişi gün yüzüne çıkarttın. Olayın ortasında herkes ve her kurum var. Olay, gösterilmeye çalışıldığı üzere “tekil bir kaçak durum” değil. Sıhhat ve eğitim sistemimizde, hukukî işleyişimizde, cemaat-siyaset bağlantılarında taammüden bırakılan boşlukların, çiğnenen yasa ve kuralların kararı. Bir damla kandan bedenimizin durumunun okunması üzere haberin, laikliğin hem ayaklar altında çiğnendiğinin tıpkı vakitte ne kadar yaşamsal olduğunun “kan tahlili”.
Bir çocuğun istismara, daha doğrusu şiddete, cinsel şiddete maruz kalmasının üzerinden tam on sekiz yıl geçiyor; çocuğun istismar edildiğini bir tabibin fark etmesinin üzerinden tam on yıl geçtikten daha sonra yapılan bir haber karşısında gösterilen “soğukkanlılık (!)” akıllara ziyan, o denli değil mi?
Bir çocuk altı yaşından itibaren sistematik akına muhatap oluyor. Fakat cemaatin “haricindeki dünya” ile hiç bir teması olmadığı için, eğitim hakkı başta hiç bir hakkına erişemediği ve ötesi o çocuğun sıhhat durumuna ait kamusal bir takip olmadığı için hücum yıllar seneler uzunluğu devam edebiliyor. Mecbur kalınıp çocuk bir doktora muayene ettirildiğinde “cemaatten bağımsız” bir tabibin durumu kolluğa bildirmesiyle başlatılan soruşturmanın nasıl kapatılabildiğine ait “etkin” bir soruşturmanın “derhal” başlatıldığına ait bir başsavcılık açıklaması veya Adalet Bakanlığı veya Sıhhat Bakanlığı duyurusu çabucak hemen duymadık değil mi?
Çocuğa sistematik cinsel hücum savı, ötesi emaresi/delili ortadayken belgesine çocuğun “doğum belgesi”ni dahi celbettemeyen soruşturma savcısı ile ilgili HSK’nin “soruşturma açtık” duyurusunu hala yapmamış olması ne acı değil mi?
Doğum evrakı celbettemeden, hastaneye “kemik yaşı tespiti “için yazı yazan savcıya ilgili muayenenin gereği üzere yapılması için gerekli tedbirleri almamasının sebebi başta olmak üzere hiç bir soru sorulmadan “hukuk düzenimiz” nasıl devam edecek?
On dört yaşındaki bir çocuk kendisinin on yedi yaşında olduğunu beyan ederken yirmi bir yaşında bir kişiyi “kemik yaşı tespiti” için muayeneye sokabilen; kendisi on yedi yaşında olduğunu beyan eden on dört yaşındaki bir çocuğun yirmi bir yaşında çıkmasına dönüp bakmayan tabipleri, sıhhat sistemini Sıhhat Bakanlığı hiç gündeme almayacak mı?
Ötesi; çocuğun babasının alelade bir kişi değil o cemaatin önde gelenlerinden olduğu ve lideri olan vakfın kaçak yerinde şu anda dahi yüzlerce çocuğun bulunduğu tedbir alınması gereken “acil durum” değil midir?
Bu memleketin eğitim hakkı ellerinden alınmış yüzbinlerce çocuktan daha öncelikli bir problemi yoktur.
senelerca Fethullahçıları koruyup kollayanlar bugün öteki “cemaat”leri tartışılamaz bir pozisyona yerleştirmeye çalışıyorlar.
Bu holdingleşen cemaatlerin bu tartışma dışı, “dokunan yanar” halleri daha ne kadar sürdürülecek?
Her şeyleri ile “kapalı kutu” bu örgütlenmelerin hukuktan, maddelerden azade hallerinin sonlanması için kaç 15 Temmuz yaşamaya mecbur bırakılacağız?
1996’dan bu yana ısrarla söylemiş olduğin, çaba ettiğin her şeyde fakat eğitim ve sıhhat hakkı ile ilgili ısrarında bu kadar haklı çıkmak ne üzücü değil mi? Laiklik ve demokrasi birbirini tamamlar. Ülkemizde, bu hadisede ve her gün daha epey laiklik ve demokrasinin bir ortada gelişmemiş olmasının problemlerini yaşamaktayız. Laiklik üzerine inşa edilen demokratik hak ve özgürlükler bizleri özgür bir yurttaş yapar. Günümüzde yapılageldiği üzere laiklik olmadan tek başına “haklardan” kelam etmek “denetimsiz, kendi hukukunu uygulayan örgütler” yaratıyor. Laiklik olmadan, “cemaat hukuku ortasında yaşatılanların” özgür yurttaşlığından kelam edilemeyeceği daha ne kadar açık olabilir?
Sevgili Timur,
Sen bir gazetecilik geleneğinin; memleketin yüz akı bir gazetecilik neslinin parçasısın.
En güç şartlarda dahi boyun eğmediniz, boyun eğmiyorsunuz.
“Gülmek bir halk gülebiliyorsa gülmektir” diyen bir hakikatin peşinde gazeteciliğiniz için ne kadar teşekkür etsek azdır.
Teşekkür ederiz. Baki birinci selam.