celikci
Active member
Sol Parti hükümete girmeye odaklanınca stratejik kusur yaptı
Almanya’da 26 Eylül’de yapılan genel seçimlerin ortaya koyduğu sonuçları üzerinden vakit geçtikçe daha düzgün okuyabiliyoruz.
Liberallerin (FDP) oyları bilhassa genç seçmenler içinde yükseldi zira liberaller korona krizinde toplumsal hakların kısıtlanmasına ve kapanmaya en net halde karşı çıkan parti oldu. Almanya’nın en kıymetli meselelerinden biri olan ve gençleri ilgilendiren dijitalleşme problemine en net yatırım yapacağını tabir eden partiydi. Alışılmış gerisine aldığı kuvvetli maddi takviyeyle yürütebildiği görünür olan bir seçim kampanyasıyla oylarını yükseltmeyi başardı.
Ortaya çıkan sonuca bakıldığında merkez partilerin hiç biri kazanan parti olamadı. Toplumsal Demokrat Parti’nin oyunu yüzde 13’lerden yüzde 26’lara çıkarmış olmasında tahminen Olaf Scholz’un başarısı olduğu kadar öteki partilerin yaptıkları stratejik yanılgıların da tesiri yüksek oldu. Seçimin son günlerine kadar yüzde 30 üzere büyük bir çoğunluk kararsız seçmendi. Kâfi değil lakin en azından koalisyon kurabilecek partilere oy verelim koalisyon kurusunlar diyenlerin de yüzdesi az değildi.
Seçimlerin en önemli kaybını yaşayan partilerden biri de yüzde 4,9 alarak ülkedeki yüzde 5’lik barajın altında kalan Sol Parti (Die LINKE) oldu. Partinin oyları yüzde 9,2’den yüzde 4,9’a düştü. 2 milyondan fazla seçmenin oyunu kaybetti.
Sol Parti yüzde 5 barajının altında kalsa da, federal seçim kanununda ‘temel vazife maddesi’ olarak tanınan husus yardımıyla toplam 39 üyesi ile parlamentoya girdi. Bu unsura bakılırsa, bir partiden en az üç adayın direkt seçilmesi halinde, yüzde beşin altında kalsalar bile, ikinci oydaki hisseleri kadar sandalye alabiliyorlar. Sol Parti de eskisi üzere bir küme olarak değil, bir parlamento kümesi olarak çalışabilecek. Federal Meclis iç tüzüğüne nazaran, meclis kümesi statüsünün kıstası seçim kararı değil, bir partinin milletvekillerinin en az yüzde 5’ine sahip olup olmadığıdır. Sol Parti de milletvekilliği olarak yüzde 5,3’lük bir orana sahip.
Sonuçlar Doğu’da eski klasik sol seçmenlerin gerilediğini de gösteriyor. Seçimden daha sonraki gün partinin eş liderleri Janine Wissler ve Susanne Hennig-Wellsow meclis küme önderi Dietmar Bartsch ile birlikte basın toplantısı düzenlediler. Hennig-Wellsow, “Ağır bir mağlubiyet aldığımızı biliyoruz. Fakat seçimde yaşanılan düşüşün açıklaması o kadar sıradan değil” dedi. Wissler de “derin bir yarık” olduğunu söyleyerek “Hataları tahlil etmek gerekiyor” tabirini kullandı.
Parti bu seçimlerde hiç görünmediği kadar medyada göründü. Koalisyonda yer alma ihtimalleri konuşuldu. Hatta Hristiyan Birlik başbakan adayı Armin Laschet SPD’ye muhalifliğini bile Sol Parti ile koalisyona açık olması üzerinden yaptı. Sol Parti birinci kere marjinal sol olarak değerlendirilmedi, hakarete uğramadı. Görünür, konuşulur oldu. Hatta aşikâr bir sempati de topladı tahminen, fakat bir daha de almak istediği oyu almadı ve var olan oy oranını da koruyamadı.
Hasret Alev Demirel.
‘BÜTÜN MAKSAT HÜKÜMETE GİRMEKMİŞ ÜZERE DAVRANILMASI ÇIKMAZA SOKTU’
Bunun sebeplerinin ne olabileceğini fazlaca genç yaşından beri parti içerisinde çeşitli nazaranvlerde bulunmuş olan ve AB Parlamentosu Sol Parti milletvekili Hasret Alev Demirel şöyleki kıymetlendirdi:
”Tek bir niçini yok bu oy kaybının, olağan olarak tek bir açıklaması da yok. Lakin ana sıkıntılardan birisi yeni seçilen parti önderlerinden bilhassa Hennig-Wellsow’un kırmızı-kırmızı-yeşil koalisyon stratejisini tercih ederek seçimlere girmesi oldu. SPD, ‘Biz toplumsal bir partiyiz’ diyor lakin Toplumsal Demokrat Parti’nin realitesine baktığımızda toplumsal alandaki bütün kısıtlamaları yapan partilerden biri. Yeşiller ‘Biz iklim, etraf partisiyiz’ diyor fakat bu partinin realitesine bakıldığında otoban yapılması için ağaçların kesilmesine de evet diyebiliyor. Bütün gerçek büyük projelerde Yeşiller Partisi’nin savunduklarının bilakis bir siyaset izlediklerini görüyoruz. Olağanda Sol Parti bu partilerin yanlışlarını, eksikliklerini teşhir eder. ‘elbet hükümete açığız lakin bizim kırmızı çizgilerimiz var. Gerçek bir çizgide hükümete var isenız biz de varız’ der. ‘Yoksa partinin muhalefette de kıymetli bir nazaranvi vardır. Bunu önemsiyoruz’ der. Fakat bu seçimlerde partinin merkezinden çıkan sözlere bakıldığında ne SPD’ye ve Yeşiller’e yönelik bir muhalif çizgi var, ne de CDU hükümetten gitsin çizgisi var. Olaf Scholz, Die LINKE ile hükümete girmek istemiyordu. Bunu, FDP’ye karşı koalisyon görüşmelerinde koz olarak kullanmak istedi. Seçimlere giren bir partinin hükümete girmek istemesi yanlış değil. Lakin bütün maksat buymuş üzere bir çizgiden gidince orada da bir çıkmaza girildi. SPD’ye karşı muhalefet yapmayınca beşerler Sol Parti’nin dediklerini o kadar uç noktadan olmasa da ‘SPD de diyormuş bu biçimde bunları seçelim. Bunlar hükümet kurabiliyor’ diye düşündü. Sol Parti toplumsal çabada, siyasi arenada kendi rolünü bulamamış bir parti üzere ortaya çıktı. NATO’ya karşıyız deyip seçim programına NATO’yu koyup buna dair sorulara daha sonra kaçamak karşılık vermeye çalışılması üzere, seçim kampanyasında çeşitli yetersizlikler vardı. Seçim stratejisinin ayakları yere basmadı. Örneğin korona krizi önemli bir krizdi ve bu krize karşı kâfi yanıtı da vardı. Lakin bu seçim kampanyasında bu kriz gereğince söylem edilmedi. Sıhhat sistemindeki yetersizlikle, toplumsal ekonomik krizle ilgili söyleyebileceği fazlaca şey vardı. Bunlar büsbütün göz gerisi edildi.”
Fakat Sol Parti’nin muhakkak ki kendi ortasında strateji üretmede de meseleleri var. Bir yeniliğe muhtaçlık duyuyor lakin bu yeniliği nasıl yakalayacağına dair ortak bir içerik üretemiyor. Farklı fraksiyonlardan oluşan parti, ‘hedef ne ve oraya nasıl varacak?’ sorularının cevabını çabucak hemen bulabilmiş değil.
Hasret Alev Demirel yenilenme stratejinde yapılan kusur için ise şunları söylüyor: “Sosyal demokrat bir çizgiyi yeğleyen bir Sol Parti, dünyada toplumsal demokrat çizgide en önemli tarihi birikimi olan, Almanya’nın en eski partilerinden biri Toplumsal Demokrat Parti’nin yerine geçemez. Toplumsal Demokrat Parti ne kadar zayıflarsa zayıflasın sendikalarda, toplumsal vakıf ve derneklerde kuvvetli bir geleneği var. Onun yerini doldurmak için adım atarsan çizgin ve bahtın de ona bağımlı olur. O, Schröder yoluna girerse sen güçlenirsin. O kendisini biraz toparlarsa, klasik toplumsal demokrat çizgisine girerse sen düşersin. Toplumsal alanda, toplumsal, siyasal, ekonomik alanlarda yapılan yanlışları nitekim lisana getirirsen, bunu da âlâ bir tahlille, bugünün iktisadını sorgulayabilen ve ona karşılık olabilen bir parti olarak ortaya koyarsan başarırsın. Die LINKE’nin bu noktaya kendisini adaması gerekiyor.
ALINTIDIR
Almanya’da 26 Eylül’de yapılan genel seçimlerin ortaya koyduğu sonuçları üzerinden vakit geçtikçe daha düzgün okuyabiliyoruz.
Liberallerin (FDP) oyları bilhassa genç seçmenler içinde yükseldi zira liberaller korona krizinde toplumsal hakların kısıtlanmasına ve kapanmaya en net halde karşı çıkan parti oldu. Almanya’nın en kıymetli meselelerinden biri olan ve gençleri ilgilendiren dijitalleşme problemine en net yatırım yapacağını tabir eden partiydi. Alışılmış gerisine aldığı kuvvetli maddi takviyeyle yürütebildiği görünür olan bir seçim kampanyasıyla oylarını yükseltmeyi başardı.
Ortaya çıkan sonuca bakıldığında merkez partilerin hiç biri kazanan parti olamadı. Toplumsal Demokrat Parti’nin oyunu yüzde 13’lerden yüzde 26’lara çıkarmış olmasında tahminen Olaf Scholz’un başarısı olduğu kadar öteki partilerin yaptıkları stratejik yanılgıların da tesiri yüksek oldu. Seçimin son günlerine kadar yüzde 30 üzere büyük bir çoğunluk kararsız seçmendi. Kâfi değil lakin en azından koalisyon kurabilecek partilere oy verelim koalisyon kurusunlar diyenlerin de yüzdesi az değildi.
Seçimlerin en önemli kaybını yaşayan partilerden biri de yüzde 4,9 alarak ülkedeki yüzde 5’lik barajın altında kalan Sol Parti (Die LINKE) oldu. Partinin oyları yüzde 9,2’den yüzde 4,9’a düştü. 2 milyondan fazla seçmenin oyunu kaybetti.
Sol Parti yüzde 5 barajının altında kalsa da, federal seçim kanununda ‘temel vazife maddesi’ olarak tanınan husus yardımıyla toplam 39 üyesi ile parlamentoya girdi. Bu unsura bakılırsa, bir partiden en az üç adayın direkt seçilmesi halinde, yüzde beşin altında kalsalar bile, ikinci oydaki hisseleri kadar sandalye alabiliyorlar. Sol Parti de eskisi üzere bir küme olarak değil, bir parlamento kümesi olarak çalışabilecek. Federal Meclis iç tüzüğüne nazaran, meclis kümesi statüsünün kıstası seçim kararı değil, bir partinin milletvekillerinin en az yüzde 5’ine sahip olup olmadığıdır. Sol Parti de milletvekilliği olarak yüzde 5,3’lük bir orana sahip.
Sonuçlar Doğu’da eski klasik sol seçmenlerin gerilediğini de gösteriyor. Seçimden daha sonraki gün partinin eş liderleri Janine Wissler ve Susanne Hennig-Wellsow meclis küme önderi Dietmar Bartsch ile birlikte basın toplantısı düzenlediler. Hennig-Wellsow, “Ağır bir mağlubiyet aldığımızı biliyoruz. Fakat seçimde yaşanılan düşüşün açıklaması o kadar sıradan değil” dedi. Wissler de “derin bir yarık” olduğunu söyleyerek “Hataları tahlil etmek gerekiyor” tabirini kullandı.
Parti bu seçimlerde hiç görünmediği kadar medyada göründü. Koalisyonda yer alma ihtimalleri konuşuldu. Hatta Hristiyan Birlik başbakan adayı Armin Laschet SPD’ye muhalifliğini bile Sol Parti ile koalisyona açık olması üzerinden yaptı. Sol Parti birinci kere marjinal sol olarak değerlendirilmedi, hakarete uğramadı. Görünür, konuşulur oldu. Hatta aşikâr bir sempati de topladı tahminen, fakat bir daha de almak istediği oyu almadı ve var olan oy oranını da koruyamadı.
Hasret Alev Demirel.
‘BÜTÜN MAKSAT HÜKÜMETE GİRMEKMİŞ ÜZERE DAVRANILMASI ÇIKMAZA SOKTU’
Bunun sebeplerinin ne olabileceğini fazlaca genç yaşından beri parti içerisinde çeşitli nazaranvlerde bulunmuş olan ve AB Parlamentosu Sol Parti milletvekili Hasret Alev Demirel şöyleki kıymetlendirdi:
”Tek bir niçini yok bu oy kaybının, olağan olarak tek bir açıklaması da yok. Lakin ana sıkıntılardan birisi yeni seçilen parti önderlerinden bilhassa Hennig-Wellsow’un kırmızı-kırmızı-yeşil koalisyon stratejisini tercih ederek seçimlere girmesi oldu. SPD, ‘Biz toplumsal bir partiyiz’ diyor lakin Toplumsal Demokrat Parti’nin realitesine baktığımızda toplumsal alandaki bütün kısıtlamaları yapan partilerden biri. Yeşiller ‘Biz iklim, etraf partisiyiz’ diyor fakat bu partinin realitesine bakıldığında otoban yapılması için ağaçların kesilmesine de evet diyebiliyor. Bütün gerçek büyük projelerde Yeşiller Partisi’nin savunduklarının bilakis bir siyaset izlediklerini görüyoruz. Olağanda Sol Parti bu partilerin yanlışlarını, eksikliklerini teşhir eder. ‘elbet hükümete açığız lakin bizim kırmızı çizgilerimiz var. Gerçek bir çizgide hükümete var isenız biz de varız’ der. ‘Yoksa partinin muhalefette de kıymetli bir nazaranvi vardır. Bunu önemsiyoruz’ der. Fakat bu seçimlerde partinin merkezinden çıkan sözlere bakıldığında ne SPD’ye ve Yeşiller’e yönelik bir muhalif çizgi var, ne de CDU hükümetten gitsin çizgisi var. Olaf Scholz, Die LINKE ile hükümete girmek istemiyordu. Bunu, FDP’ye karşı koalisyon görüşmelerinde koz olarak kullanmak istedi. Seçimlere giren bir partinin hükümete girmek istemesi yanlış değil. Lakin bütün maksat buymuş üzere bir çizgiden gidince orada da bir çıkmaza girildi. SPD’ye karşı muhalefet yapmayınca beşerler Sol Parti’nin dediklerini o kadar uç noktadan olmasa da ‘SPD de diyormuş bu biçimde bunları seçelim. Bunlar hükümet kurabiliyor’ diye düşündü. Sol Parti toplumsal çabada, siyasi arenada kendi rolünü bulamamış bir parti üzere ortaya çıktı. NATO’ya karşıyız deyip seçim programına NATO’yu koyup buna dair sorulara daha sonra kaçamak karşılık vermeye çalışılması üzere, seçim kampanyasında çeşitli yetersizlikler vardı. Seçim stratejisinin ayakları yere basmadı. Örneğin korona krizi önemli bir krizdi ve bu krize karşı kâfi yanıtı da vardı. Lakin bu seçim kampanyasında bu kriz gereğince söylem edilmedi. Sıhhat sistemindeki yetersizlikle, toplumsal ekonomik krizle ilgili söyleyebileceği fazlaca şey vardı. Bunlar büsbütün göz gerisi edildi.”
Fakat Sol Parti’nin muhakkak ki kendi ortasında strateji üretmede de meseleleri var. Bir yeniliğe muhtaçlık duyuyor lakin bu yeniliği nasıl yakalayacağına dair ortak bir içerik üretemiyor. Farklı fraksiyonlardan oluşan parti, ‘hedef ne ve oraya nasıl varacak?’ sorularının cevabını çabucak hemen bulabilmiş değil.
Hasret Alev Demirel yenilenme stratejinde yapılan kusur için ise şunları söylüyor: “Sosyal demokrat bir çizgiyi yeğleyen bir Sol Parti, dünyada toplumsal demokrat çizgide en önemli tarihi birikimi olan, Almanya’nın en eski partilerinden biri Toplumsal Demokrat Parti’nin yerine geçemez. Toplumsal Demokrat Parti ne kadar zayıflarsa zayıflasın sendikalarda, toplumsal vakıf ve derneklerde kuvvetli bir geleneği var. Onun yerini doldurmak için adım atarsan çizgin ve bahtın de ona bağımlı olur. O, Schröder yoluna girerse sen güçlenirsin. O kendisini biraz toparlarsa, klasik toplumsal demokrat çizgisine girerse sen düşersin. Toplumsal alanda, toplumsal, siyasal, ekonomik alanlarda yapılan yanlışları nitekim lisana getirirsen, bunu da âlâ bir tahlille, bugünün iktisadını sorgulayabilen ve ona karşılık olabilen bir parti olarak ortaya koyarsan başarırsın. Die LINKE’nin bu noktaya kendisini adaması gerekiyor.
ALINTIDIR