ahmetbeyler
Active member
Başkasını bilemem ancak Zonguldak’ta 1 Mayıs’ı kutlamak benim için epeyce ancak hayli değerliydi. O niçinle Çağdaş Gazeteciler Derneği (ÇGD Zonguldak Şubesi Lideri Ali Ayaroğlu’nun, Demokrasi Platformu ile ortaklaşa düzenlenen panel davetini sevinçle kabul ettim. Meslektaşlarım Aykut Küçükkaya, Mustafa Güzel, Sedat Bozkurt ile gittiğimiz kentte, evvel 1 Mayıs kutlamasına katıldık, akabinde kentin emek çabasında sembol haline gelmiş Madenciler Lokali’nde “Geleceğe Bakış” temalı paneli gerçekleştirdik.
Zonguldak’a “Emeğin Başkenti” denmesindeki isabeti tartışmam bile. Ziyadesiyle hak ediyor üstelik. O denli bir kent ki, madencileri ülkemiz emek gayretinin en büyük emekçi yürüyüşünü gerçekleştirmişti, hala bu büyük hak arama hareketiyle anılıyor ismi. Tahminen de bu değerinden ötürü 1 Mayıs’a iştirakin az oluşu fazlaca dokundu bana.
Panelde de söylemiş oldum emek hareketinde dünya çapında bir gerileme olduğunu. Bunun biroldukça sebebi var doğal, anlatması uzun sürer. Bu gerilemeye yol açan global çaptaki münasebetlere Zonguldak’ın içine sokulduğu özel durumu da eklenebilir. Dışarıya önemli sayıda göç veren kentte işsizlik de epey yaygın. Bu ülkenin en değerli sorunu esasen. Yakınır üzere görünmelerine aldanılmasın, işsizlik sermaye sisteminin şuurlu olarak yarattığı bir problemdir. İşlerini düşük fiyatlarla yapmaya talip işsizlerin varlığı personelin patron karşısında pazarlık gücünü düşürür. İşsizliği sever sermaye tertibi. Başkaldıranda “yerinin doldurulacağı” algısı yaratmayı da düzgün becerir.
Yapabilir fakat istemez
İsterse işsizliği ortadan kaldırabilir sistem. Örneğin istenirse Zonguldak’ta işsiz tek bir insan kalmaz. Kentin 1.517 milyar ton taş kömürü rezervi var. Türkiye’nin ortalama taş kömürü tüketimi ise yılda 37 bin ton. Tüm ülkeye ziyadesiyle yetecek olan o rezervleri gün yüzüne çıkaracak binlerce işsiz var Zonguldak’ta. Ancak aç gözlü kent sermayesi bu işsizleri kullanacağı yerde, kentte iş arayan da yokmuş üzere, olağan olarak ucuza da geldiği için Çin’den emekçi getirmişti geçen yıl. Sermayenin kent, yurt sevgisi yoktur.
Ünal Demirtaş ile Deniz Yavuzyılmaz kentin CHP’li milletvekilleri. Çok gençler. Büyük sevgi görüyorlar kent halkından. Kentleri için önemli gayret gösteren bu iki milletvekili artık Karadeniz Ereğlisi başta olmak üzere AKP’nin kentin dokusunu değiştiren müdahalelerine karşı gayret veriyorlar. Sanırım epey lakin fazlaca yorulacaklar. Uğraşmaları gereken o kadar sorun var ki karşılarında. Her şeydilk evvel emek tarihimizin en mükemmel aksiyonu olan Ankara’ya emekçi yürüyüşünden daha sonra sağ iktidarların gayesi haline gelen Zonguldak’a yönelik o intikam hissiyle baş etmek zorundalar. Ülke tarihinin en büyük personel düşmanı Turgut Özal yürüyüşten ötürü büyük kin duyduğu kentte işe evvel madenciliği yok etmekle başladı. Gerisini kendisinden daha sonra gelen sağ hükümetler sürdürdü. Bir vakit içinder sayıları 50 binlere dayanan maden personelinden bugün kala kala 7 bin personel kaldı. Kenti bitirdiler sağcılar. Zonguldak’a mahsus ne var ise yok etmekte kararlılar. Yarım asırdan fazla madencilere yer olmuş tarihi Madenciler Lokali’ne de göz diktiler. Yok edecekler. Kendilerine benzemeyen ne var ise yok ediyorlar. Yalnızca kendilerine benzeyenlerin olduğu bir kent ne kadar renksiz halbuki.
İlklerin kenti
Ülkenin birinci tenis kortu Zonguldak’ta. yıllar seneler evvel madenleri işleten Fransızlar kendi kültürlerini de getirmiş, yerli halk da benimsemiş çabucak. Sinemalar, dans salonları, düzenlenen balolar kentin modülü haline gelmiş. Yani “modernite”nin birinci ulaştığı yurt toprağıdır Zonguldak. Dokusunun yok edilmesi teşebbüslerine karşın aydınlığı sönmeyecek bir kent de doğal. Kentlerine sevdalı fazlaca sayıda ilerici, aydın da var Zonguldak’ta. Aydınlanma gayretini “altıyedi” isimli şahane bir dergiyle de sürdürüyorlar. Benim de yazılarıma yer veriyorlar, sağ olsunlar. Kültürel çabayı yılmadan sürdürenler var yani. Bu ortada belirteyim ki, Zonguldaklılar Ekrem Vakit Murat’ın değerini bilmeliler. Bir maden mühendisi Murat. Ben madenin kültür tarihini bu kadar güzel bilen birine rastlamadım. Çok ancak fazlaca değerli bir Zonguldak tarihçisi. Kentin “kültür hazinelerinden” biri bana sorarsanız.
Çivi çakmadılar
Siyasi hayatımıza değerli figürler armağan etti Zonguldak. Tanınmış siyasalları var. Başbakan bile çıkardı. Oralı olmadığı biçimde 1965 ile1991 senelerında meclise Zonguldak Milletvekili olarak giren Bülent Ecevit mesela. Panel daha sonrası Ünal Demirtaş bizi Karadeniz Ereğlisi’nde mükemmel bir yere götürdü. İçeri girdiğimizde eski Meclis Liderlerinden Köksal Toptan ile karşılaştık. senelerca Demirel’in sadık erkeklerindandı, daha sonra AKP’li oldu. Demirtaş kendisine yakışan bir nezaketle hürmette kusur etmedi natürel Toptan’a. Özendim Demirtaş’a, zira ben de hürmet duymayı epey isterdim. Kentine tek bir yararı olmayan adamdır Toptan. Elini sıktım fakat muhabbet beslediklerimden değildir.
Muhterislerin intikam hislerine gaye kılınmış bir kent Zonguldak. Termik santrallerle havasının mahvedildiği yetmiyormuş üzere artık de kentin gözbebeği Filyos’u tahrip edecekler. Bölge Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı’na (TPAO) devredildikten daha sonra hudutlarının genişletilmesi için çalışmalar başlatıldı. Bu hem tarım ile hayvancılığın birebir vakitte doğal hoşluğun yok edilmesi demek.
1 Mayıs’ta kararlı fakat hayli az sayıda iştirakçi gördüm. “Emeğin başkenti” Zonguldak’ta olacak iş değil bu. Tarihi direnişle dolu bir kent olarak natürel ki keder vericiydi imaj. Zonguldak işçisi üzerinden meyyit toprağını kesinlikle atacak.
Bunun için fazla bir şeye muhtaçlığın yok Zonguldak, dön ulu tarihine bak.
Zonguldak’a “Emeğin Başkenti” denmesindeki isabeti tartışmam bile. Ziyadesiyle hak ediyor üstelik. O denli bir kent ki, madencileri ülkemiz emek gayretinin en büyük emekçi yürüyüşünü gerçekleştirmişti, hala bu büyük hak arama hareketiyle anılıyor ismi. Tahminen de bu değerinden ötürü 1 Mayıs’a iştirakin az oluşu fazlaca dokundu bana.
Panelde de söylemiş oldum emek hareketinde dünya çapında bir gerileme olduğunu. Bunun biroldukça sebebi var doğal, anlatması uzun sürer. Bu gerilemeye yol açan global çaptaki münasebetlere Zonguldak’ın içine sokulduğu özel durumu da eklenebilir. Dışarıya önemli sayıda göç veren kentte işsizlik de epey yaygın. Bu ülkenin en değerli sorunu esasen. Yakınır üzere görünmelerine aldanılmasın, işsizlik sermaye sisteminin şuurlu olarak yarattığı bir problemdir. İşlerini düşük fiyatlarla yapmaya talip işsizlerin varlığı personelin patron karşısında pazarlık gücünü düşürür. İşsizliği sever sermaye tertibi. Başkaldıranda “yerinin doldurulacağı” algısı yaratmayı da düzgün becerir.
Yapabilir fakat istemez
İsterse işsizliği ortadan kaldırabilir sistem. Örneğin istenirse Zonguldak’ta işsiz tek bir insan kalmaz. Kentin 1.517 milyar ton taş kömürü rezervi var. Türkiye’nin ortalama taş kömürü tüketimi ise yılda 37 bin ton. Tüm ülkeye ziyadesiyle yetecek olan o rezervleri gün yüzüne çıkaracak binlerce işsiz var Zonguldak’ta. Ancak aç gözlü kent sermayesi bu işsizleri kullanacağı yerde, kentte iş arayan da yokmuş üzere, olağan olarak ucuza da geldiği için Çin’den emekçi getirmişti geçen yıl. Sermayenin kent, yurt sevgisi yoktur.
Ünal Demirtaş ile Deniz Yavuzyılmaz kentin CHP’li milletvekilleri. Çok gençler. Büyük sevgi görüyorlar kent halkından. Kentleri için önemli gayret gösteren bu iki milletvekili artık Karadeniz Ereğlisi başta olmak üzere AKP’nin kentin dokusunu değiştiren müdahalelerine karşı gayret veriyorlar. Sanırım epey lakin fazlaca yorulacaklar. Uğraşmaları gereken o kadar sorun var ki karşılarında. Her şeydilk evvel emek tarihimizin en mükemmel aksiyonu olan Ankara’ya emekçi yürüyüşünden daha sonra sağ iktidarların gayesi haline gelen Zonguldak’a yönelik o intikam hissiyle baş etmek zorundalar. Ülke tarihinin en büyük personel düşmanı Turgut Özal yürüyüşten ötürü büyük kin duyduğu kentte işe evvel madenciliği yok etmekle başladı. Gerisini kendisinden daha sonra gelen sağ hükümetler sürdürdü. Bir vakit içinder sayıları 50 binlere dayanan maden personelinden bugün kala kala 7 bin personel kaldı. Kenti bitirdiler sağcılar. Zonguldak’a mahsus ne var ise yok etmekte kararlılar. Yarım asırdan fazla madencilere yer olmuş tarihi Madenciler Lokali’ne de göz diktiler. Yok edecekler. Kendilerine benzemeyen ne var ise yok ediyorlar. Yalnızca kendilerine benzeyenlerin olduğu bir kent ne kadar renksiz halbuki.
İlklerin kenti
Ülkenin birinci tenis kortu Zonguldak’ta. yıllar seneler evvel madenleri işleten Fransızlar kendi kültürlerini de getirmiş, yerli halk da benimsemiş çabucak. Sinemalar, dans salonları, düzenlenen balolar kentin modülü haline gelmiş. Yani “modernite”nin birinci ulaştığı yurt toprağıdır Zonguldak. Dokusunun yok edilmesi teşebbüslerine karşın aydınlığı sönmeyecek bir kent de doğal. Kentlerine sevdalı fazlaca sayıda ilerici, aydın da var Zonguldak’ta. Aydınlanma gayretini “altıyedi” isimli şahane bir dergiyle de sürdürüyorlar. Benim de yazılarıma yer veriyorlar, sağ olsunlar. Kültürel çabayı yılmadan sürdürenler var yani. Bu ortada belirteyim ki, Zonguldaklılar Ekrem Vakit Murat’ın değerini bilmeliler. Bir maden mühendisi Murat. Ben madenin kültür tarihini bu kadar güzel bilen birine rastlamadım. Çok ancak fazlaca değerli bir Zonguldak tarihçisi. Kentin “kültür hazinelerinden” biri bana sorarsanız.
Çivi çakmadılar
Siyasi hayatımıza değerli figürler armağan etti Zonguldak. Tanınmış siyasalları var. Başbakan bile çıkardı. Oralı olmadığı biçimde 1965 ile1991 senelerında meclise Zonguldak Milletvekili olarak giren Bülent Ecevit mesela. Panel daha sonrası Ünal Demirtaş bizi Karadeniz Ereğlisi’nde mükemmel bir yere götürdü. İçeri girdiğimizde eski Meclis Liderlerinden Köksal Toptan ile karşılaştık. senelerca Demirel’in sadık erkeklerindandı, daha sonra AKP’li oldu. Demirtaş kendisine yakışan bir nezaketle hürmette kusur etmedi natürel Toptan’a. Özendim Demirtaş’a, zira ben de hürmet duymayı epey isterdim. Kentine tek bir yararı olmayan adamdır Toptan. Elini sıktım fakat muhabbet beslediklerimden değildir.
Muhterislerin intikam hislerine gaye kılınmış bir kent Zonguldak. Termik santrallerle havasının mahvedildiği yetmiyormuş üzere artık de kentin gözbebeği Filyos’u tahrip edecekler. Bölge Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı’na (TPAO) devredildikten daha sonra hudutlarının genişletilmesi için çalışmalar başlatıldı. Bu hem tarım ile hayvancılığın birebir vakitte doğal hoşluğun yok edilmesi demek.
1 Mayıs’ta kararlı fakat hayli az sayıda iştirakçi gördüm. “Emeğin başkenti” Zonguldak’ta olacak iş değil bu. Tarihi direnişle dolu bir kent olarak natürel ki keder vericiydi imaj. Zonguldak işçisi üzerinden meyyit toprağını kesinlikle atacak.
Bunun için fazla bir şeye muhtaçlığın yok Zonguldak, dön ulu tarihine bak.