ahmetbeyler
Active member
Bir katil öldü
Ülkesi bir dünya zorbası olmasaydı, işini hakkıyla yapan bahadır bir mahkemede, ülkesinin birfazlaca yetkilisiyle birlikte savaş hatalısı olarak yargılanırdı kesinlikle. ABD’nin birinci bayan Dışişleri Bakanı Madeleine Korbel Albright Yugoslavya’yı parçalayan, Ruanda soykırımında sorumluluğu olan berbat bir üst seviye Amerikan yetkilisiydi zira. Evvelki gün 84 yaşında öldü. Hakkında makûs laflar etmekten çok hoşlandığım insanlardandı. Ona hakaret etmeyi daima sevdim.
Amerikan siyasal sisteminin acılı bir Yahudi ailenin çocuğunu nasıl canavara dönüştürdüğüne verilecek en âlâ örnekti de. Büyük Yahudi ahlakından nasiplenmediği, ABD’nin Irak’ı işgali kararı 1,5 milyon Iraklı’nın vefatını, “ama buna değdi” diyerek savunacak kadar insanlık düşmanı oluşundan aşikardır. Asıl ismi Marie Jana Korbelova olan Albright, 1937’de bu biçimdeki Çekoslovakya’nın (şimdi de Çekya’nın) başşehri Prag’da doğmuştu. Ailesi, 1939’da Naziler ülkeyi ele geçirdiğinde Çekoslovakya’dan kaçınca savaş yıllarını Londra’da geçirmişti. sonrasındasında diplomat babasının sonucuyla gittikleri Amerika’da siyaset basamaklarını çıkması süratli olmuştur. 22 Ocak 1997’de atandığı Dışişleri Bakanlığı nazaranvini 20 Ocak 2001’de tamamlamıştı.
Mahvetmeye dört yıl yetti
Hepsi bu. İşte bu dört yıl müddetince ABD’nin Ortadoğu ile Bosna-Hersek’teki dış siyasetini şekillendirmede kilit bir rol oynadı Albright. Fakat kan dökerek. Uğursuz işler yapmıştır. 1999’da, Kosova’daki Arnavutlara “etnik temizlik” yapıldığı nedeni öne sürülerek NATO ülkelerine Yugoslavya’yı bombalatmıştı mesela. O denli ki ülkesinin medyası tarafınca “Madeleine Savaşı” olarak isimlendirilen 11 haftalık hava ataklarından daha sonra Yugoslavya, NATO’nun kurallarını kabul etmiş, parçalanma başlamıştı. Periyodunda Irak’a yönelik yaptırımlar neredeyse “soykırım”a dönmüştü. Onun buyruğuyla Irak’ın su artıma tesisleri vurulmuş, yüzbinlerce insan pak sudan yoksun kalmıştı. O başka uğursuz Hilary Clinton’la birlikte Irak’ın temel sivil gereksinimlerini karşılayacak kadar petrol satmasını engelleyen yaptırımlar yoluyla yüz binlerce sivilin taammüden öldürülmesinden sorumludur. Cinayette, toplu kıyımda Reagan’dan daha sonraki en yeterli Reagan buydu.
Yaptırımların hayli sayıda Iraklı sivilin vefatına yol açtığını kabul etti de. Sunduğu münasebetler elbette bir savaş hatalısı olduğu gerçeğini örtemedi. Aralık 1998’de Irak’a hücum sonucu BM Güvenlik Konseyi’nden geçmediği ya da onaylanmadığı için Albright daima savaş hatalısı ithamıyla yaşadı.
Bir vatandaş teşebbüsü
Dünyanın her yerinde protesto edildi olağan olarak fakat bence en manalısı 6 Şubat’ 1998’de ABD’nin Connecticut eyaletinin Middletown kentinde yapılanıdır. Yaklaşık 125 kişi Middletown polisine kente konuşma yapmaya gelmiş olan Madeleine Albright’ı tutuklamaları için resmi müracaat yapmıştı. Bu ABD’de daha evvel yapılmamış bir teşebbüstü. Avrupa’da “vatandaş tutuklama hakkı” yasal olarak vardı. Irak’a akının öteki büyük günahkârı İngiltere Başbakanı Tony Blair’i, Strasburg’a bir görüşmeden çıktığında güvenlik bariyerini aşmayı başaran bir gösterici koluna girerek “vatandaş tutuklama hakkı uyarınca seni savaş hatalısı olarak tutukluyorum” kelamlarıyla sembolik olarak tutuklamıştı. İzlandalı Elias Davidsson da 1997’de üç defa İzlanda dışişleri bakanının tutuklanmasını kamuoyu önünde talep etmişti. Ülkede bu biçimde bir yasa olmamasına karşın bu örneklerden yola çıkan Middletown göstericilerinin Albright’a suçlamaları ağırdı: Savaş kurallarını ihlal etmek, taarruz buyruğu vermek, soykırım kabahatine katılmak.
Birinci sefer utandı
Albright konuşması sırasında bu suçlamalara yol açan kararlarına ait soruları kabul etmedi. Lakin, beş kişi Albright’ın konuşmasını böldü. Birinci kelam alan Albright’ın soykırım yaptığını haykırdı. Protestocular ülkelerinin düşmanı değillerdi. Ülke adaletinin maddeleri uygulaması taraftarıydılar yalnızca. Tutuklama isteminde bulundular fakat bunu yasal bir davaya dönüştürmediler. İstemediklerinden değil, yararsız, hatta ziyanlı olacağından. Zira ülkenin eski Adalet Bakanı Ramsey Clark, Ronald Reagan‘ın Libya’ya akınında hayatını yitiren kurban yakınları ismine dava açmış, fakat dava reddedilmekle kalmamış, Clark’ın 15 bin doları da harcanmıştı.
Middletown göstericilerin polise yaptıkları “tutuklama” talebi natürel ki yerine getirilmedi. Lakin Albright’ın o gün kentteki konuşması sırasında çok utandığı yazıldı ABD medyasında. Doğruysa, yüzünün rengi birinci sefer değişmiş olmalı. Damarlarında kan taşıdığı da bu biçimde fark edilmiştir, muhtemelen.
Katildi.
Iraklı çocukların kanı ellerindedir. Ruanda soykırımında parmağı vardır. Gittiği yer her nereyse orada o çocuklarla müsabakasını dilerim.
Diğerlerine tanımadığı uzun yaşama hakkını 84 yıl kullandı, tabiatın bu cins gereksiz cömertlikleri var ne yazık ki. Lakin öldü işte.
Dayansın ehli kubur.
Ülkesi bir dünya zorbası olmasaydı, işini hakkıyla yapan bahadır bir mahkemede, ülkesinin birfazlaca yetkilisiyle birlikte savaş hatalısı olarak yargılanırdı kesinlikle. ABD’nin birinci bayan Dışişleri Bakanı Madeleine Korbel Albright Yugoslavya’yı parçalayan, Ruanda soykırımında sorumluluğu olan berbat bir üst seviye Amerikan yetkilisiydi zira. Evvelki gün 84 yaşında öldü. Hakkında makûs laflar etmekten çok hoşlandığım insanlardandı. Ona hakaret etmeyi daima sevdim.
Amerikan siyasal sisteminin acılı bir Yahudi ailenin çocuğunu nasıl canavara dönüştürdüğüne verilecek en âlâ örnekti de. Büyük Yahudi ahlakından nasiplenmediği, ABD’nin Irak’ı işgali kararı 1,5 milyon Iraklı’nın vefatını, “ama buna değdi” diyerek savunacak kadar insanlık düşmanı oluşundan aşikardır. Asıl ismi Marie Jana Korbelova olan Albright, 1937’de bu biçimdeki Çekoslovakya’nın (şimdi de Çekya’nın) başşehri Prag’da doğmuştu. Ailesi, 1939’da Naziler ülkeyi ele geçirdiğinde Çekoslovakya’dan kaçınca savaş yıllarını Londra’da geçirmişti. sonrasındasında diplomat babasının sonucuyla gittikleri Amerika’da siyaset basamaklarını çıkması süratli olmuştur. 22 Ocak 1997’de atandığı Dışişleri Bakanlığı nazaranvini 20 Ocak 2001’de tamamlamıştı.
Mahvetmeye dört yıl yetti
Hepsi bu. İşte bu dört yıl müddetince ABD’nin Ortadoğu ile Bosna-Hersek’teki dış siyasetini şekillendirmede kilit bir rol oynadı Albright. Fakat kan dökerek. Uğursuz işler yapmıştır. 1999’da, Kosova’daki Arnavutlara “etnik temizlik” yapıldığı nedeni öne sürülerek NATO ülkelerine Yugoslavya’yı bombalatmıştı mesela. O denli ki ülkesinin medyası tarafınca “Madeleine Savaşı” olarak isimlendirilen 11 haftalık hava ataklarından daha sonra Yugoslavya, NATO’nun kurallarını kabul etmiş, parçalanma başlamıştı. Periyodunda Irak’a yönelik yaptırımlar neredeyse “soykırım”a dönmüştü. Onun buyruğuyla Irak’ın su artıma tesisleri vurulmuş, yüzbinlerce insan pak sudan yoksun kalmıştı. O başka uğursuz Hilary Clinton’la birlikte Irak’ın temel sivil gereksinimlerini karşılayacak kadar petrol satmasını engelleyen yaptırımlar yoluyla yüz binlerce sivilin taammüden öldürülmesinden sorumludur. Cinayette, toplu kıyımda Reagan’dan daha sonraki en yeterli Reagan buydu.
Yaptırımların hayli sayıda Iraklı sivilin vefatına yol açtığını kabul etti de. Sunduğu münasebetler elbette bir savaş hatalısı olduğu gerçeğini örtemedi. Aralık 1998’de Irak’a hücum sonucu BM Güvenlik Konseyi’nden geçmediği ya da onaylanmadığı için Albright daima savaş hatalısı ithamıyla yaşadı.
Bir vatandaş teşebbüsü
Dünyanın her yerinde protesto edildi olağan olarak fakat bence en manalısı 6 Şubat’ 1998’de ABD’nin Connecticut eyaletinin Middletown kentinde yapılanıdır. Yaklaşık 125 kişi Middletown polisine kente konuşma yapmaya gelmiş olan Madeleine Albright’ı tutuklamaları için resmi müracaat yapmıştı. Bu ABD’de daha evvel yapılmamış bir teşebbüstü. Avrupa’da “vatandaş tutuklama hakkı” yasal olarak vardı. Irak’a akının öteki büyük günahkârı İngiltere Başbakanı Tony Blair’i, Strasburg’a bir görüşmeden çıktığında güvenlik bariyerini aşmayı başaran bir gösterici koluna girerek “vatandaş tutuklama hakkı uyarınca seni savaş hatalısı olarak tutukluyorum” kelamlarıyla sembolik olarak tutuklamıştı. İzlandalı Elias Davidsson da 1997’de üç defa İzlanda dışişleri bakanının tutuklanmasını kamuoyu önünde talep etmişti. Ülkede bu biçimde bir yasa olmamasına karşın bu örneklerden yola çıkan Middletown göstericilerinin Albright’a suçlamaları ağırdı: Savaş kurallarını ihlal etmek, taarruz buyruğu vermek, soykırım kabahatine katılmak.
Birinci sefer utandı
Albright konuşması sırasında bu suçlamalara yol açan kararlarına ait soruları kabul etmedi. Lakin, beş kişi Albright’ın konuşmasını böldü. Birinci kelam alan Albright’ın soykırım yaptığını haykırdı. Protestocular ülkelerinin düşmanı değillerdi. Ülke adaletinin maddeleri uygulaması taraftarıydılar yalnızca. Tutuklama isteminde bulundular fakat bunu yasal bir davaya dönüştürmediler. İstemediklerinden değil, yararsız, hatta ziyanlı olacağından. Zira ülkenin eski Adalet Bakanı Ramsey Clark, Ronald Reagan‘ın Libya’ya akınında hayatını yitiren kurban yakınları ismine dava açmış, fakat dava reddedilmekle kalmamış, Clark’ın 15 bin doları da harcanmıştı.
Middletown göstericilerin polise yaptıkları “tutuklama” talebi natürel ki yerine getirilmedi. Lakin Albright’ın o gün kentteki konuşması sırasında çok utandığı yazıldı ABD medyasında. Doğruysa, yüzünün rengi birinci sefer değişmiş olmalı. Damarlarında kan taşıdığı da bu biçimde fark edilmiştir, muhtemelen.
Katildi.
Iraklı çocukların kanı ellerindedir. Ruanda soykırımında parmağı vardır. Gittiği yer her nereyse orada o çocuklarla müsabakasını dilerim.
Diğerlerine tanımadığı uzun yaşama hakkını 84 yıl kullandı, tabiatın bu cins gereksiz cömertlikleri var ne yazık ki. Lakin öldü işte.
Dayansın ehli kubur.