“Allah yarattı” dememek için…
“Evrim” tuhaflıkları
Vakanüvis
Bilim dünyasını neredeyse iki asırdır meşgul eden “evrim teorisi”, bilimsel tahlillerden daha fazlaca, ilahiyat dünyasına, toplumların niyet ömrüne, ideolojik düzleme yaptığı tesirlerle biliniyor.
Yaratılış gerçeğine karşı “tesadüfiliği” ve “kendi kendineliği” getiren evrim teorisi aslında antik çağlarda bile izi görülen bir hurafe.
Teoriyi hurafe derekesine indiren ise bilhassa çağdaş çağlarda, bu argümana taraftar olanların gösterdikleri taassup ile vakit zaman enselendikleri sahtekârlık teşebbüsleri.
Antik çağlarda da evrimciler vardı
Yaradılış gerçeği, tarih boyunca neredeyse bütün toplumların gündemindeydi. Tevhit eksenindeki dinler çizgisinde, inanç özlü hakikat ve bu hakikâte iman, genel bir ikna oluşu da sağlıyordu. “Allah yarattı” gerçeği toplumlarda hâkimken, bu çizgiden sapma görülen bölümlerde ise yaradılışa ait fazlaca farklı görüşler lisana getirilmişti. Bu doğrultuda Sümerler, Urartular, antik Mısır, eski Yunan, Roma, Çin, Kilise Babaları devranları ve hatta kimi – az de olsa – İslam niyetinde de yaratılışı sorgulayan görüşler vardı.
örneğin; antik çağ Yunan kanısında, ezoterik ve egzotik mahlukat ya da hayvanlı yaratılış mitleri vardı. Bugün kimi çevrelerce hararetle savunulan, “sıradan hayvan cinsinden karmaşık hayvanlara, oradan da insanlara evrilme” savı antik Yunan’da da vardı.
Miletli Anaksimandros, “ilk hayvanların Dünya’nın geçmişinin nemli bir evresinde suda yaşadığını ve insanlığın karada yaşayan birinci cetlerinin suda doğmuş olması gerektiğini” ileri sürüyordu. Bu filozof, “insanın bilinen formunun birinci meselai bir balığın emzirdiğine” de inanıyordu.
Anaksimandros bu görüşlerinden dolayı, asırlar daha sonra Avrupa’da “ilk Darwinist” olarak selamlanacaktı. Empedokles ise kendi bölümlerinde gördükleri hayvanların, evvelinde var olan canlıların çeşitli kombinasyonları kararı “kazara” bu biçimde olduklarına inanıyordu. T
arih boyunca insanın bir evrim kararı meydana geldiğini savunanlar, yüklü olarak daima bu tezi ileri sürmüşlerdi; canlılar okyanuslardan başlayıp karada sona eren bir müddetçte, sıradanten daha karmaşık biçimlere hakikat kademeli bir biçimde dönüşmüş ve nihayet “bildiğimiz insan” ortaya çıkmıştı.
Çin’de Taocular, Hıristiyanlık’ta Kilise Babaları, İslam dünyasında El-Câhız
Taocu bir filozof olan Çinli Zhuang Zhou ve etkilediği diğer Çinli düşünürler de kâinatın daima dönüşen ve değişen bir müddetçte son haline geldiğini, mevcut formların “hayatta kalmak için en uygun form” olduğunu ileri sürmüşlerdi.
Romalı şair Titus Lucretius Carus ise “De Rerum Natura” isimli şiirinde, canlılar ve insanın büsbütün “doğalcı mekanizmalar” aracılığıyla ortaya çıktığını tez etmişti. Yeni din Hıristiyanlığı benimsemekle birlikte Yunan kanısından kendisini kurtaramayan kimi Kilise Babaları da evrim fikrine yatkınlardı.
M. S. 3’üncü yüzyılda yaşayan İskenderiyeli Peder Origen, İncil’deki yaratılış anlatısının gerçek bir yaratma transferi değil, bir “alegori” (benzetme) olduğunu lisana getirmişti.
Orta çağ İslam dünyasında Mutezile inancının kıymetli isimlerinden birisi olan El-Câhız da kainatta “doğal seleksiyon” olduğuna inanıyordu. El-Câhız, Charles Darwin’den tam bin yıl evvel yazdığı “Kitâbü’l-Hayevân”da tiplerin içinde bir hayat gayreti olduğunu anlatıyordu. Dr. Mehmet Bayrakdar’ın “Kelam Araştırmaları Dergisi”nin 10’uncu cilt, 1’inci sayısında (2012) kaleme aldığı (Çev. Dr. Mehmet Vural) “Câhız ve Biyolojik Evrimciliğin Doğuşu” başlıklı makalesinde lisana getirdiğine bakılırsa, El-Câhız, bu süreç sonunda kuvvetli olanın yaşantısını sürdürebildiğini, insan ve bilinen canlı cinslerinin de bu hayat çabasını kazananlar içinden çıktığını ileri sürmüştü. Ayrıyeten İran çıkışlı Bahaî inancını oluşturan görüşlerde, evrimin mantalitesine benzeri biçimde, kainattaki varlıkların tek bir canlıdan türediği savunulmuştu.
Dede Darwin de evrimciydi
Evrim teorisi denilince olağan olarak akla çabucak Darwin geliyor lakin aslında öncesi var; tabir-i caizse “I. Darwin”, yani Charles Darwin’in dedesi Erasmus Darwin. Babası Robert onun ismini; orta çağda hümanizmin temellerini atan, tam bir antik Yunan hayranı olan, bugün de ismi küresel bir eğitim programına verilen Desiderius Erasmus’a olan hayranlığıyla Erasmus koymuştu.
Erasmus Darwin, tıp eğitimi almış, hem tabiatta tıpkı vakitte toplumsal hayatta – tıpkı ileride bu kanıyı bayraklaştıracak olan torunu üzere – “doğal eleme”ye inanan birisiydi. Bu ortada, özel ömrü çalkantılı olan Erasmus Darwin’in, konutundaki mürebbiye Mary Parker’dan iki gayrimeşru kızı olmuştu.
Darwin’in kuzeni “üstün ırk” için çalışıyordu
Darwin ailesindeki hem “yaratılış karşıtlığı” tıpkı vakitte “kuvvetli olanın hayatta kalması gerektiği” fikri adeta genetik bir takıntı üzereydi.
Erasmus Darwin’in öteki çocuğundan torunu, ötürüsıyla Charles Darwin’in kuzeni olan Francis Galton da “bilimsel ırkçılık” çalışmalarıyla tanınan bir isimdi. Onun hastalıklı görüşlerine bakılırsa, kimi beşerler – ki toplumun çoğunluğunu oluşturan “zayıf insanlar” -Dünya’ya bir yüktü, bu niçinle zeki erkeklerle zeki bayanlar çiftleştirilip bir “üstün ırk” birikimi elde edilmeliydi.
Yirminci yüzyılın birinci yarısında epeyce sayıda taraftar da toplayan bu görüşe, “öjeni”ye bakılırsa, sakat ve hasta insanların “ayıklanması” ve sağlıklı bireylerin çoğaltılması yoluyla insan ırkının “ıslah edilmesi” gerekiyordu.
Türlerin Kökeni: Evrimcilerin Kutsal Kitabı
Charles Darwin, varlıklı bir ailenin çocuğu olarak araştırmaları için gerekli maddi imkân ve vakte sahipti. O, papaz olmak isteyen bir gençti fakat tabiat bilimlerine de fazlaca meraklıydı.
“Evrimin Kutsal Kitabı” Cinslerin Kökeni isimli çalışmasını yayımlamadan evvel beş yıl süren ve Patagonya’ya kadar gittiği bir inceleme seyahatine çıkan – babası “aptalca bir gezi” demişti – Charles Darwin, “canlıların ortak atalardan evrilerek çeşitlendiği” fikrini ileri sürmüştü. 1859 yılında yayınlanan bu kitap, bir anda dünya çapında “maymundan geldik” inancına sahip olanların hararetle savundukları bir çalışma olmuştu.
Genç Charles Darwin’in tuhaflıkları da vardı. Meselâ, seyahatinde – mecburiyetten değil meraktan – değişik böcekler ile iquana ve puma yemişti.
Evrim teorisi, ki biroldukça bilimsel etraf tam bir tutuculukla “teori” denilmesine bile karşı çıkarken, aslında şahsen evrim teorisinin sahibi Charles Darwin’in bile teorisiyle ilgili kuşkuları vardı. “Gözü düşünmek, birçok vakit beni teorimden soğuttu lakin kendimi vakit içinde bu soruna alıştırdım.” diyen Darwin; araştırmalarının bir devrinde de kimi canlılardaki farklılıklara o kadar şaşırmıştı ki, “Dünya canlılarının iki farklı yaratıcı tarafınca yaratılmış üzere olduklarını” düşünmüştü.
Bütün bunları itiraf eden Charles Darwin – muhtemelen gördüğü ilgi yüzünden – tekrar de argümanlarında ısrar etmişti.
Avustralya Kilisesi: Tabiat Tarihi Müzelerinde sahtekârlık yapılıyor
Dünya çapındaki bir kilise kuruluşu olan Avustralya merkezli “Uluslararası Yaratılış”, ana misyonunu Darwincilerin yanlış ve yer yer sahteciliğe kaçan tavırlarını çürütme üzerine ağırlaştırıyor.
Kilise yayınlarında, evrim teorisini savunanların Darwin’den bu yana buldukları fosillerin sayısının fevkalâde az olduğunu belirtiyor. Teşkilatın yayınlarında alaycı bir lisanla, “Öyle ki, dünyada aktif olarak çalışan biyologların sayısı, bulunan fosillerden epey daha fazla” deniliyor. Kilisenin Baş Araştırmacılarından Ryan Campbell ise “Fosiller Evrimi Destekliyor mu?” başlıklı araştırmasında, dünya çapındaki “Doğa Tarihi Müzeleri”nin birçoğunu eleştirerek, buralarda sergilenen “insanın kökeni varlıklar” ile “insan” rekonstrüksiyonlarında tutarlılık olmadığını, kimi müzelerde ise Darwinci tezleri güçlendirebilmek için kimi vakit bulunduğu söylenen fosillerde kimi vakit de canlandırmalarda önemli çarpıtmalar yapıldığını söz ediyor.
“Piltdown Adamı”: Kafatası insan, çene orangutan, asitle eskitme
Dünyadaki bağımsız birfazlaca bilim etrafında de evrim teorisinin uydurma meczuplarla ispatlanmaya çalışıldığı tartışılıyor, karşı görüşler ortaya konuyor, vakit zaman da evrimcilere geri adım attırılıyor.
Bu çevreler, yüklü olarak fosil kayıtlarında bir hayli boşluk bulunduğunu ispatlıyor, bu biçimdece evrim teorisinin zorlama bir biçimde kitlelere kabul ettirilmeye çalışıldığını ortaya koyuyorlar.
Bu çerçevede, “evrimi ispatlayan örneklerden birisi” diye sav edilen “Piltdown Adamı”nın aslında bir sahtekarlık yapıtı olduğu ortaya çıkmıştı. Bu “şey”, 1912 yılında amatör arkeolog ve koleksiyoncu Charles Dawson tarafınca “yeni bir fosil buldum” denilerek dünyaya duyurulmuştu.
İngiltere’deki bu “buluş”, evrimcileri heyecanlandırmış, kısa müddette birebir vakitte birçok “saygın üniversiteler”den olmak üzere 250 civarında destekleyici makale yayınlanmıştı. Lakin vakit içinde “fosil”e kuşkuyla yaklaşılmış, nihayet 1953 yılında “Piltdown Adamı”nın bir sahtekârlık olduğu katiyen ortaya konulmuştu.
Buna nazaran, kafatası çağdaş bir beşere, çene kemiği ise bir orangutana aitti. Kafatası, eski görünmesi için bir demir çözeltisine ve kromik aside batırılmıştı. Çene kemiği ise yaklaşık 500 yıllık bir orangutan fosiline aitti.
National Geographic’ten “evrim tekzibi”
Evrimi “emsalsiz bilimsel bir gerçek” olarak kabul etmede Ortodoks bir hal sergileyen anaakım yayıncılığın değerli temsilcilerinden birisi olan National Geographic mecmuası de geçmişte sayfalarına aldığı evrimci bir makaleden dolayı özür dilemişti.
Dergi; 1999 yılında, Çin’den gelen “kimera fosili”ne (Arkeoraptor) ait bir makale ve fotoğraflar yayınlamış, “evrimdeki kayıp halka bulundu” diyerek gelişmeyi göklere çıkartmıştı. Fakat kısa müddette bunun, farklı çeşitlere ilişkin fosillerin bir ortaya getirilmesiyle “imal edildiği” ortaya çıkmıştı.
Dergi, bu gelişmeler üzerine bir özür yazısı yayınlamak zorunda kalmıştı.
“Evrim” tuhaflıkları
Vakanüvis
Bilim dünyasını neredeyse iki asırdır meşgul eden “evrim teorisi”, bilimsel tahlillerden daha fazlaca, ilahiyat dünyasına, toplumların niyet ömrüne, ideolojik düzleme yaptığı tesirlerle biliniyor.
Yaratılış gerçeğine karşı “tesadüfiliği” ve “kendi kendineliği” getiren evrim teorisi aslında antik çağlarda bile izi görülen bir hurafe.
Teoriyi hurafe derekesine indiren ise bilhassa çağdaş çağlarda, bu argümana taraftar olanların gösterdikleri taassup ile vakit zaman enselendikleri sahtekârlık teşebbüsleri.
Antik çağlarda da evrimciler vardı
Yaradılış gerçeği, tarih boyunca neredeyse bütün toplumların gündemindeydi. Tevhit eksenindeki dinler çizgisinde, inanç özlü hakikat ve bu hakikâte iman, genel bir ikna oluşu da sağlıyordu. “Allah yarattı” gerçeği toplumlarda hâkimken, bu çizgiden sapma görülen bölümlerde ise yaradılışa ait fazlaca farklı görüşler lisana getirilmişti. Bu doğrultuda Sümerler, Urartular, antik Mısır, eski Yunan, Roma, Çin, Kilise Babaları devranları ve hatta kimi – az de olsa – İslam niyetinde de yaratılışı sorgulayan görüşler vardı.
örneğin; antik çağ Yunan kanısında, ezoterik ve egzotik mahlukat ya da hayvanlı yaratılış mitleri vardı. Bugün kimi çevrelerce hararetle savunulan, “sıradan hayvan cinsinden karmaşık hayvanlara, oradan da insanlara evrilme” savı antik Yunan’da da vardı.
Miletli Anaksimandros, “ilk hayvanların Dünya’nın geçmişinin nemli bir evresinde suda yaşadığını ve insanlığın karada yaşayan birinci cetlerinin suda doğmuş olması gerektiğini” ileri sürüyordu. Bu filozof, “insanın bilinen formunun birinci meselai bir balığın emzirdiğine” de inanıyordu.
Anaksimandros bu görüşlerinden dolayı, asırlar daha sonra Avrupa’da “ilk Darwinist” olarak selamlanacaktı. Empedokles ise kendi bölümlerinde gördükleri hayvanların, evvelinde var olan canlıların çeşitli kombinasyonları kararı “kazara” bu biçimde olduklarına inanıyordu. T
arih boyunca insanın bir evrim kararı meydana geldiğini savunanlar, yüklü olarak daima bu tezi ileri sürmüşlerdi; canlılar okyanuslardan başlayıp karada sona eren bir müddetçte, sıradanten daha karmaşık biçimlere hakikat kademeli bir biçimde dönüşmüş ve nihayet “bildiğimiz insan” ortaya çıkmıştı.
Çin’de Taocular, Hıristiyanlık’ta Kilise Babaları, İslam dünyasında El-Câhız
Taocu bir filozof olan Çinli Zhuang Zhou ve etkilediği diğer Çinli düşünürler de kâinatın daima dönüşen ve değişen bir müddetçte son haline geldiğini, mevcut formların “hayatta kalmak için en uygun form” olduğunu ileri sürmüşlerdi.
Romalı şair Titus Lucretius Carus ise “De Rerum Natura” isimli şiirinde, canlılar ve insanın büsbütün “doğalcı mekanizmalar” aracılığıyla ortaya çıktığını tez etmişti. Yeni din Hıristiyanlığı benimsemekle birlikte Yunan kanısından kendisini kurtaramayan kimi Kilise Babaları da evrim fikrine yatkınlardı.
M. S. 3’üncü yüzyılda yaşayan İskenderiyeli Peder Origen, İncil’deki yaratılış anlatısının gerçek bir yaratma transferi değil, bir “alegori” (benzetme) olduğunu lisana getirmişti.
Orta çağ İslam dünyasında Mutezile inancının kıymetli isimlerinden birisi olan El-Câhız da kainatta “doğal seleksiyon” olduğuna inanıyordu. El-Câhız, Charles Darwin’den tam bin yıl evvel yazdığı “Kitâbü’l-Hayevân”da tiplerin içinde bir hayat gayreti olduğunu anlatıyordu. Dr. Mehmet Bayrakdar’ın “Kelam Araştırmaları Dergisi”nin 10’uncu cilt, 1’inci sayısında (2012) kaleme aldığı (Çev. Dr. Mehmet Vural) “Câhız ve Biyolojik Evrimciliğin Doğuşu” başlıklı makalesinde lisana getirdiğine bakılırsa, El-Câhız, bu süreç sonunda kuvvetli olanın yaşantısını sürdürebildiğini, insan ve bilinen canlı cinslerinin de bu hayat çabasını kazananlar içinden çıktığını ileri sürmüştü. Ayrıyeten İran çıkışlı Bahaî inancını oluşturan görüşlerde, evrimin mantalitesine benzeri biçimde, kainattaki varlıkların tek bir canlıdan türediği savunulmuştu.
Dede Darwin de evrimciydi
Evrim teorisi denilince olağan olarak akla çabucak Darwin geliyor lakin aslında öncesi var; tabir-i caizse “I. Darwin”, yani Charles Darwin’in dedesi Erasmus Darwin. Babası Robert onun ismini; orta çağda hümanizmin temellerini atan, tam bir antik Yunan hayranı olan, bugün de ismi küresel bir eğitim programına verilen Desiderius Erasmus’a olan hayranlığıyla Erasmus koymuştu.
Erasmus Darwin, tıp eğitimi almış, hem tabiatta tıpkı vakitte toplumsal hayatta – tıpkı ileride bu kanıyı bayraklaştıracak olan torunu üzere – “doğal eleme”ye inanan birisiydi. Bu ortada, özel ömrü çalkantılı olan Erasmus Darwin’in, konutundaki mürebbiye Mary Parker’dan iki gayrimeşru kızı olmuştu.
Darwin’in kuzeni “üstün ırk” için çalışıyordu
Darwin ailesindeki hem “yaratılış karşıtlığı” tıpkı vakitte “kuvvetli olanın hayatta kalması gerektiği” fikri adeta genetik bir takıntı üzereydi.
Erasmus Darwin’in öteki çocuğundan torunu, ötürüsıyla Charles Darwin’in kuzeni olan Francis Galton da “bilimsel ırkçılık” çalışmalarıyla tanınan bir isimdi. Onun hastalıklı görüşlerine bakılırsa, kimi beşerler – ki toplumun çoğunluğunu oluşturan “zayıf insanlar” -Dünya’ya bir yüktü, bu niçinle zeki erkeklerle zeki bayanlar çiftleştirilip bir “üstün ırk” birikimi elde edilmeliydi.
Yirminci yüzyılın birinci yarısında epeyce sayıda taraftar da toplayan bu görüşe, “öjeni”ye bakılırsa, sakat ve hasta insanların “ayıklanması” ve sağlıklı bireylerin çoğaltılması yoluyla insan ırkının “ıslah edilmesi” gerekiyordu.
Türlerin Kökeni: Evrimcilerin Kutsal Kitabı
Charles Darwin, varlıklı bir ailenin çocuğu olarak araştırmaları için gerekli maddi imkân ve vakte sahipti. O, papaz olmak isteyen bir gençti fakat tabiat bilimlerine de fazlaca meraklıydı.
“Evrimin Kutsal Kitabı” Cinslerin Kökeni isimli çalışmasını yayımlamadan evvel beş yıl süren ve Patagonya’ya kadar gittiği bir inceleme seyahatine çıkan – babası “aptalca bir gezi” demişti – Charles Darwin, “canlıların ortak atalardan evrilerek çeşitlendiği” fikrini ileri sürmüştü. 1859 yılında yayınlanan bu kitap, bir anda dünya çapında “maymundan geldik” inancına sahip olanların hararetle savundukları bir çalışma olmuştu.
Genç Charles Darwin’in tuhaflıkları da vardı. Meselâ, seyahatinde – mecburiyetten değil meraktan – değişik böcekler ile iquana ve puma yemişti.
Evrim teorisi, ki biroldukça bilimsel etraf tam bir tutuculukla “teori” denilmesine bile karşı çıkarken, aslında şahsen evrim teorisinin sahibi Charles Darwin’in bile teorisiyle ilgili kuşkuları vardı. “Gözü düşünmek, birçok vakit beni teorimden soğuttu lakin kendimi vakit içinde bu soruna alıştırdım.” diyen Darwin; araştırmalarının bir devrinde de kimi canlılardaki farklılıklara o kadar şaşırmıştı ki, “Dünya canlılarının iki farklı yaratıcı tarafınca yaratılmış üzere olduklarını” düşünmüştü.
Bütün bunları itiraf eden Charles Darwin – muhtemelen gördüğü ilgi yüzünden – tekrar de argümanlarında ısrar etmişti.
Avustralya Kilisesi: Tabiat Tarihi Müzelerinde sahtekârlık yapılıyor
Dünya çapındaki bir kilise kuruluşu olan Avustralya merkezli “Uluslararası Yaratılış”, ana misyonunu Darwincilerin yanlış ve yer yer sahteciliğe kaçan tavırlarını çürütme üzerine ağırlaştırıyor.
Kilise yayınlarında, evrim teorisini savunanların Darwin’den bu yana buldukları fosillerin sayısının fevkalâde az olduğunu belirtiyor. Teşkilatın yayınlarında alaycı bir lisanla, “Öyle ki, dünyada aktif olarak çalışan biyologların sayısı, bulunan fosillerden epey daha fazla” deniliyor. Kilisenin Baş Araştırmacılarından Ryan Campbell ise “Fosiller Evrimi Destekliyor mu?” başlıklı araştırmasında, dünya çapındaki “Doğa Tarihi Müzeleri”nin birçoğunu eleştirerek, buralarda sergilenen “insanın kökeni varlıklar” ile “insan” rekonstrüksiyonlarında tutarlılık olmadığını, kimi müzelerde ise Darwinci tezleri güçlendirebilmek için kimi vakit bulunduğu söylenen fosillerde kimi vakit de canlandırmalarda önemli çarpıtmalar yapıldığını söz ediyor.
“Piltdown Adamı”: Kafatası insan, çene orangutan, asitle eskitme
Dünyadaki bağımsız birfazlaca bilim etrafında de evrim teorisinin uydurma meczuplarla ispatlanmaya çalışıldığı tartışılıyor, karşı görüşler ortaya konuyor, vakit zaman da evrimcilere geri adım attırılıyor.
Bu çevreler, yüklü olarak fosil kayıtlarında bir hayli boşluk bulunduğunu ispatlıyor, bu biçimdece evrim teorisinin zorlama bir biçimde kitlelere kabul ettirilmeye çalışıldığını ortaya koyuyorlar.
Bu çerçevede, “evrimi ispatlayan örneklerden birisi” diye sav edilen “Piltdown Adamı”nın aslında bir sahtekarlık yapıtı olduğu ortaya çıkmıştı. Bu “şey”, 1912 yılında amatör arkeolog ve koleksiyoncu Charles Dawson tarafınca “yeni bir fosil buldum” denilerek dünyaya duyurulmuştu.
İngiltere’deki bu “buluş”, evrimcileri heyecanlandırmış, kısa müddette birebir vakitte birçok “saygın üniversiteler”den olmak üzere 250 civarında destekleyici makale yayınlanmıştı. Lakin vakit içinde “fosil”e kuşkuyla yaklaşılmış, nihayet 1953 yılında “Piltdown Adamı”nın bir sahtekârlık olduğu katiyen ortaya konulmuştu.
Buna nazaran, kafatası çağdaş bir beşere, çene kemiği ise bir orangutana aitti. Kafatası, eski görünmesi için bir demir çözeltisine ve kromik aside batırılmıştı. Çene kemiği ise yaklaşık 500 yıllık bir orangutan fosiline aitti.
National Geographic’ten “evrim tekzibi”
Evrimi “emsalsiz bilimsel bir gerçek” olarak kabul etmede Ortodoks bir hal sergileyen anaakım yayıncılığın değerli temsilcilerinden birisi olan National Geographic mecmuası de geçmişte sayfalarına aldığı evrimci bir makaleden dolayı özür dilemişti.
Dergi; 1999 yılında, Çin’den gelen “kimera fosili”ne (Arkeoraptor) ait bir makale ve fotoğraflar yayınlamış, “evrimdeki kayıp halka bulundu” diyerek gelişmeyi göklere çıkartmıştı. Fakat kısa müddette bunun, farklı çeşitlere ilişkin fosillerin bir ortaya getirilmesiyle “imal edildiği” ortaya çıkmıştı.
Dergi, bu gelişmeler üzerine bir özür yazısı yayınlamak zorunda kalmıştı.