Sevilen oyuncu Sinan Albayrak kendisi hakkında ve oyunculuğun ona ne söz ettiği tarafında açıklamalarda bulundu. AA’da yer alan habere göre; Albayrak “Benim merakım insan tanıma merakı” dedi.
Albayrak; “İnsan tanıma merakı ise benim derdim, bunu en âlâ tiyatroda, sinemada yaşarsın dedim. Tiyatro alanını biraz daha genişlettim dünyamda. Artık Yalçın karakteriyle tahminen orada, o birinci çalıştığım yerde gördüğüm bir adamdan esinlenerek bir hal çıkardım karşınıza. O insan görünümlerini karşınıza getirmek derdidir, bir oyuncu olarak yaptığım şey” dedi.
Albayrak, oyunculukta karakterlerini oluştururken faydalandığı bar güvenliği, yakın müdafaa, ve modellik üzere, hayata ve insanlara merakla baktığı tehlikeli eski işlerini, Ankara Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarının akabinde İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarındaki rotasına hakikat kıvrılan tiyatro seyahatini anlattı.
Oyunculuk merakı
Oyunculuk hakkında konuşan Albayrak; “Aslında esasen oyunculuk merakım yüzünden bar güvenliği ve yakın korumalığa geçmiş oldum. Küçük yaştan beri sporu yakinen takip eder oldum. daha sonrasında fazlaca rastlantısal bir biçimde bir modellik ajansının önünden geçerken ‘Mankenlik, seyirci demek. Bir podyumda insanların içinde dolaşacağım.’ diyerek kendimi denemek istedim. Onun öncesinde tiyatro imtihanlarına girip çıkmışlığım var. Bir türlü kazanamıyorum. Üniversitede lisan tarih fakültesine girdim olmadı. Açım, seyirci karşısına çıkmaya. Daha doğrusu kendimi tartmaya epey meraklıyım. Girdim ajansa. Gökhan vardı, şirketi sahibi. Oturduk, ‘3 ay eğitim alacaksın. Aylık şu kadar para vereceksin.’ dedi. Klasik o para tuzaklarından aslında. daha sonra bir hadise gerçekleşti orada. İçeriye silahlı birisi geldi yere.”
“Dizide çalışmak istiyorum”
Sinan Albayrak; “Bir gün bir yolla TRT’ye gittim. Bir odaya girmiş oldum. İlişkilerini unuttum. ‘Ben TRT’de bir dizide çalışmak istiyorum.’ dedim. Görüştüğüm kişi, ‘Ne yapacaksın? dedi. ‘Ne iş olsa yaparım.’ dedim. ‘Boomculuk yapar mısın?’ dedi. Dedim ‘Yaparım.’ ‘Tamam.’ dedi. Anlaştık herbiçimde, Şaşıfelek Çıkmazı’nda boom’cu olacağım ben. Meskene geldim. Ağabeyim de TRT’de. Ağabeyimin muhabbetiyle o görüşmeye gitmiş olabilirim alışılmış ki. Kameramandı. ‘Ya ağabey ben boomcu olacakmışım, boom ne?’ dedim. Güldü, ‘Ses çubuğu, mikrofon tutacaksın.’ dedi. ‘Tamam ne olacak, bir mikrofon fiyatım.’ dedim. Halbuki ne kadar güç bir şeymiş o. Yani herkes oturur dinlenir lakin boomcu her vakit ayaktadır. O uzun çubuk daima elinde.”
Albayrak; “İnsan tanıma merakı ise benim derdim, bunu en âlâ tiyatroda, sinemada yaşarsın dedim. Tiyatro alanını biraz daha genişlettim dünyamda. Artık Yalçın karakteriyle tahminen orada, o birinci çalıştığım yerde gördüğüm bir adamdan esinlenerek bir hal çıkardım karşınıza. O insan görünümlerini karşınıza getirmek derdidir, bir oyuncu olarak yaptığım şey” dedi.
Albayrak, oyunculukta karakterlerini oluştururken faydalandığı bar güvenliği, yakın müdafaa, ve modellik üzere, hayata ve insanlara merakla baktığı tehlikeli eski işlerini, Ankara Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarının akabinde İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarındaki rotasına hakikat kıvrılan tiyatro seyahatini anlattı.
Oyunculuk merakı
Oyunculuk hakkında konuşan Albayrak; “Aslında esasen oyunculuk merakım yüzünden bar güvenliği ve yakın korumalığa geçmiş oldum. Küçük yaştan beri sporu yakinen takip eder oldum. daha sonrasında fazlaca rastlantısal bir biçimde bir modellik ajansının önünden geçerken ‘Mankenlik, seyirci demek. Bir podyumda insanların içinde dolaşacağım.’ diyerek kendimi denemek istedim. Onun öncesinde tiyatro imtihanlarına girip çıkmışlığım var. Bir türlü kazanamıyorum. Üniversitede lisan tarih fakültesine girdim olmadı. Açım, seyirci karşısına çıkmaya. Daha doğrusu kendimi tartmaya epey meraklıyım. Girdim ajansa. Gökhan vardı, şirketi sahibi. Oturduk, ‘3 ay eğitim alacaksın. Aylık şu kadar para vereceksin.’ dedi. Klasik o para tuzaklarından aslında. daha sonra bir hadise gerçekleşti orada. İçeriye silahlı birisi geldi yere.”
“Dizide çalışmak istiyorum”
Sinan Albayrak; “Bir gün bir yolla TRT’ye gittim. Bir odaya girmiş oldum. İlişkilerini unuttum. ‘Ben TRT’de bir dizide çalışmak istiyorum.’ dedim. Görüştüğüm kişi, ‘Ne yapacaksın? dedi. ‘Ne iş olsa yaparım.’ dedim. ‘Boomculuk yapar mısın?’ dedi. Dedim ‘Yaparım.’ ‘Tamam.’ dedi. Anlaştık herbiçimde, Şaşıfelek Çıkmazı’nda boom’cu olacağım ben. Meskene geldim. Ağabeyim de TRT’de. Ağabeyimin muhabbetiyle o görüşmeye gitmiş olabilirim alışılmış ki. Kameramandı. ‘Ya ağabey ben boomcu olacakmışım, boom ne?’ dedim. Güldü, ‘Ses çubuğu, mikrofon tutacaksın.’ dedi. ‘Tamam ne olacak, bir mikrofon fiyatım.’ dedim. Halbuki ne kadar güç bir şeymiş o. Yani herkes oturur dinlenir lakin boomcu her vakit ayaktadır. O uzun çubuk daima elinde.”