ahmetbeyler
Active member
Anlaşılan şu ki her yazıya başlarken belirtmem gerekecek; savaşa karşıyım, güvenlik tehditleri konusunda haklı bulunmasına karşın Rusya’nın Ukrayna’ya girmesini gerçek bulmuyorum. Bunu yapmak zorundayım zira hiç de o denli olmadığım biçimde Rusya ya da Putin yanlısı olmakla suçlandığım da oluyor. Bundan çekindiğimden değil, o denli olmadığımdan bu vurguyu yapmak zorunda hissettim kendimi.
Artık devam edebilirim; olayları “başladı, bitti” biçiminde bakılırsanler için hakikaten “hayat kolay”. Saf tutmayı çabuklaştıran “duyguları” oluyor bazılarının, kolaylık dediğim bu. Çok uzun sürmüş bir sinemanın son karesine bakarak kıymetlendirme yapmanın da cazip bir tarafı var olağan olarak. Fakat kimi vakit “şeytanın avukatlığını yapmak” da gerekir. Benim de yaptığım bu. Bu ortada hangi taraf “şeytan”, “melek” kim, herkes meşrebine bakılırsa karar versin fakat “kendi” şeytanlarının “avukatlığını yaptığım” sanısına kapılmasın. Şeytanın avukatlığını yapma tabirinin “en berbat olasılıkları düşünme” manasına geldiğini doğal ki biliyor herkes.
Daha evvel de yazdım, nihayetinde bu savaş bitecek diye. Natürel ki dünyanın en kıymetli tespitini yapmış değilim bunu söylemekle, biteceğini herkes biliyor, malum “her şeyin bir sonu vardır”. Savaş bittikten daha sonra olacaklar konusunda konuşmak gerektiğine inanan biriyim, ötürüsıyla erken ya da değil, kesinlikle kelam etmemiz gereken “meseleler” var. Ukrayna’daki Nazi olgusunun savaş daha sonrası da Avrupa’da tesirlerinin olabileceğinin altını çizmemiz gerek mesela.
Ukrayna hükümeti Nazi mi?
Öncelikle, Rus milliyetçisi Vladimir Putin’in Ukrayna’ya müdahale münasebetlerinden biri olarak hükümeti Nazi olmakla suçlamasının pek gerçekçi bir tarafı yok. Tam aksine yakın bir vakitte Volodomir Zelensky idaresi “Yahudi zıddı hareketleri kabahat sayan” maddeyi güncelledi. Bu, sayılarının 150 bin olduğu söylenen Yahudi topluluğu için çok değerli. Hükümet ortasında saklı dayanak verenler elbette vardır fakat idarenin “resmi” tavrı Nazi aykırılığı olarak tanımlanabilir. Kelam konusu yasanın güncellenmesinin sebebi de son aylarda sinagogların, Yahudi mezarlıklarının atağa uğraması.
Lakin bu durum ülkede Neo Nazi güçlerin olmadığı ya da etkisiz olduğu tipinden bir yanılgıya yol açmamalı. Zira ülkenin geçmişinde var olan, SSCB devrinde uzun müddet bastırılmış olsa da, bugün de çok yaygın olduğu gerçek bir Nazi sempatisi mevcut. İkinci Dünya Savaşı’nda Kiev’e giren Alman askerleri “Heil Hitler” yazılı pankartlarla karşılanmıştı. 30 binden çok Yahudi, Roman, eşcinsel, engelli insan katledilmişti Ukrayna’da. Ünlü Baby Yar vadisindeki toplu mezarlar bilinir. Bu mezarlarda 100 binden çok insan gömülüdür. Ne yazık ki bölge halkının da bu katliamlarda parmağı olduğu sır değildir.
Ukrayna merkez olabilir
Bu anımsatmaları Rusya’nın ülkeyi işgaline haklılık kazandırmak için yapmıyorum. Dikkat çekmek istediğim nokta savaş daha sonrası (sonuç ne olursa olsun) Ukrayna’nın Avrupa’daki Naziler için bir merkeze dönüşecek oluşunadır. Şu anda bile binlerce Neo Nazi’nin Rusya’ya karşı “gönüllü savaşmak” için Ukrayna’ya gidiyor olmaları bir “Nazi Enternasyonal”i oluştuğunun habercisi. Sağcıların, diğer ülkelerin sağcılarıyla her vakit birlikte hareket etmediklerini biliyoruz, “kendi milletimin çıkarları” düsturu uyarınca. O niçinle “yabancı düşmanlığı” üzerinde ortak tavır belirlemenin haricinde bir aşır sağ beraberliği oluyor değil. Lakin “Yahudi nefretinde, İslam düşmanlığında, yabancı karşıtlığında” ortak olan çeşitli ülkelerin Nazilerinin bir ortaya gelmeleri ise kolay.
Bu belirlemenin ışığında Ukrayna’nın şimdiden Naziler için bir “eylem sahası”na dönüştüğünü söylemek mümkün. Zira, Zelensky’nin de dediği üzere “16 bin yabancı gönüllü” ülkeye girdi. Kim bu ABD’den, Kanada’dan, Japonya’dan giden “yabancı gönüllüler?” Savaş çıkmasın diye Ukrayna’ya asker göndermeyen güçlerin, sivile çıkmış/çıkarılmış “askerleri” olmasın bunlar? Mümkün. Buzzfeed News’ın bildirdiğine göre “altı Amerikalı, üç İngiliz, bir Alman, iki Fransız” olmak üzere NATO tarafınca eğitilmiş 10 savaş gazisinden oluşan bir küme, memleketler arası lejyona katılmaya hazır durumda. Sayı küçük olabilir lakin bunun sembolik bir manası var. Bu küme üyelerinin mensubu olduğu ülkelere nazaran gayri resmi olarak NATO Ukrayna’da denebilir rahatlıkla.
Hükümet dayanaklı yabancı “gönüllüler”
Japon medyasına bilhassa Mainichi Shimbun’a göre, birden fazla, Japonya Öz Savunma Kuvvetleri’nin eski üyesi olan 70 Japon da Ukrayna’ya gitmeye hazır. Gürcistan Ulusal Lejyonu mensubu 200 istekli de yakında ülkeye gidecek. Önderleri Mamuka Mamulashvili kendi web sitesine duyurdu bunu. Kanada’dan da kendilerine “Ukrayna Gönüllüleri” ismini veren bir küme çatışmalara katılacak. Tüm bunların hepsinin “sağcı” kümelere mensup olduklarına dair önemli kuşkular var.
Yanıltan şu; ismi geçen şahısların mensubu olduğu ülkelerin idareleri “gönüllü” iştiraki destekliyor. Bu niçinle “aşırı sağcı” ya da “Nazi” bireyleri yollamayacakları inancı yaygın. Kelam konusu hükûmetlerin bu tavrı savaşı körüklemek, uluslararasılaştırmak, nihayet çatışmaları “özelleştirmek” demek. Bunu yaparken artık gizlenmiyorlar da. Örneğin İngiltere Dışişleri Bakanı Liz Truss, Ukrayna’daki memleketler arası güce katılmak isteyenleri desteklediğini söylemiş oldu. Kanada Dışişleri Bakanı Melanie Joly de benzeri bir görüşü lisana getirdi. Danimarka, Norveç, vatandaşlarının, Zelensky’nin davetine cevap verebileceklerini deklare etti. Çek Cumhuriyeti gitmek isteyen vatandaşlarına mani olmayacaklarını duyurdu.
Yalnızca Slovakya ile Avustralya bu bahiste karşıtı bir tavır aldılar. Slovakya Başsavcısı, Sloven vatandaşların yabancı bir ordu için savaşmasının kabahat olduğunu deklare etti. Avustralya Başbakanı Scott Morrison, vatandaşlarının Ukrayna’ya gitmemeleri gerektiğini söyleyerek “bu tıp aksiyonların yasallığı belirsizdir” dedi. Sonuçta Ukrayna, artık Danimarka’sından, Japonya’sına kadar tüm Nazilerin “Beyaz Avrupa”
Rusya haklıydı, haksızdı, Ukrayna hak etti, etmedi (etti der miyim hiç?) sorunundan başka bir mevzuyu dikkatlere getirmek istedim.
Bu hengâmede ortada kaybolmasın diye.
Artık devam edebilirim; olayları “başladı, bitti” biçiminde bakılırsanler için hakikaten “hayat kolay”. Saf tutmayı çabuklaştıran “duyguları” oluyor bazılarının, kolaylık dediğim bu. Çok uzun sürmüş bir sinemanın son karesine bakarak kıymetlendirme yapmanın da cazip bir tarafı var olağan olarak. Fakat kimi vakit “şeytanın avukatlığını yapmak” da gerekir. Benim de yaptığım bu. Bu ortada hangi taraf “şeytan”, “melek” kim, herkes meşrebine bakılırsa karar versin fakat “kendi” şeytanlarının “avukatlığını yaptığım” sanısına kapılmasın. Şeytanın avukatlığını yapma tabirinin “en berbat olasılıkları düşünme” manasına geldiğini doğal ki biliyor herkes.
Daha evvel de yazdım, nihayetinde bu savaş bitecek diye. Natürel ki dünyanın en kıymetli tespitini yapmış değilim bunu söylemekle, biteceğini herkes biliyor, malum “her şeyin bir sonu vardır”. Savaş bittikten daha sonra olacaklar konusunda konuşmak gerektiğine inanan biriyim, ötürüsıyla erken ya da değil, kesinlikle kelam etmemiz gereken “meseleler” var. Ukrayna’daki Nazi olgusunun savaş daha sonrası da Avrupa’da tesirlerinin olabileceğinin altını çizmemiz gerek mesela.
Ukrayna hükümeti Nazi mi?
Öncelikle, Rus milliyetçisi Vladimir Putin’in Ukrayna’ya müdahale münasebetlerinden biri olarak hükümeti Nazi olmakla suçlamasının pek gerçekçi bir tarafı yok. Tam aksine yakın bir vakitte Volodomir Zelensky idaresi “Yahudi zıddı hareketleri kabahat sayan” maddeyi güncelledi. Bu, sayılarının 150 bin olduğu söylenen Yahudi topluluğu için çok değerli. Hükümet ortasında saklı dayanak verenler elbette vardır fakat idarenin “resmi” tavrı Nazi aykırılığı olarak tanımlanabilir. Kelam konusu yasanın güncellenmesinin sebebi de son aylarda sinagogların, Yahudi mezarlıklarının atağa uğraması.
Lakin bu durum ülkede Neo Nazi güçlerin olmadığı ya da etkisiz olduğu tipinden bir yanılgıya yol açmamalı. Zira ülkenin geçmişinde var olan, SSCB devrinde uzun müddet bastırılmış olsa da, bugün de çok yaygın olduğu gerçek bir Nazi sempatisi mevcut. İkinci Dünya Savaşı’nda Kiev’e giren Alman askerleri “Heil Hitler” yazılı pankartlarla karşılanmıştı. 30 binden çok Yahudi, Roman, eşcinsel, engelli insan katledilmişti Ukrayna’da. Ünlü Baby Yar vadisindeki toplu mezarlar bilinir. Bu mezarlarda 100 binden çok insan gömülüdür. Ne yazık ki bölge halkının da bu katliamlarda parmağı olduğu sır değildir.
Ukrayna merkez olabilir
Bu anımsatmaları Rusya’nın ülkeyi işgaline haklılık kazandırmak için yapmıyorum. Dikkat çekmek istediğim nokta savaş daha sonrası (sonuç ne olursa olsun) Ukrayna’nın Avrupa’daki Naziler için bir merkeze dönüşecek oluşunadır. Şu anda bile binlerce Neo Nazi’nin Rusya’ya karşı “gönüllü savaşmak” için Ukrayna’ya gidiyor olmaları bir “Nazi Enternasyonal”i oluştuğunun habercisi. Sağcıların, diğer ülkelerin sağcılarıyla her vakit birlikte hareket etmediklerini biliyoruz, “kendi milletimin çıkarları” düsturu uyarınca. O niçinle “yabancı düşmanlığı” üzerinde ortak tavır belirlemenin haricinde bir aşır sağ beraberliği oluyor değil. Lakin “Yahudi nefretinde, İslam düşmanlığında, yabancı karşıtlığında” ortak olan çeşitli ülkelerin Nazilerinin bir ortaya gelmeleri ise kolay.
Bu belirlemenin ışığında Ukrayna’nın şimdiden Naziler için bir “eylem sahası”na dönüştüğünü söylemek mümkün. Zira, Zelensky’nin de dediği üzere “16 bin yabancı gönüllü” ülkeye girdi. Kim bu ABD’den, Kanada’dan, Japonya’dan giden “yabancı gönüllüler?” Savaş çıkmasın diye Ukrayna’ya asker göndermeyen güçlerin, sivile çıkmış/çıkarılmış “askerleri” olmasın bunlar? Mümkün. Buzzfeed News’ın bildirdiğine göre “altı Amerikalı, üç İngiliz, bir Alman, iki Fransız” olmak üzere NATO tarafınca eğitilmiş 10 savaş gazisinden oluşan bir küme, memleketler arası lejyona katılmaya hazır durumda. Sayı küçük olabilir lakin bunun sembolik bir manası var. Bu küme üyelerinin mensubu olduğu ülkelere nazaran gayri resmi olarak NATO Ukrayna’da denebilir rahatlıkla.
Hükümet dayanaklı yabancı “gönüllüler”
Japon medyasına bilhassa Mainichi Shimbun’a göre, birden fazla, Japonya Öz Savunma Kuvvetleri’nin eski üyesi olan 70 Japon da Ukrayna’ya gitmeye hazır. Gürcistan Ulusal Lejyonu mensubu 200 istekli de yakında ülkeye gidecek. Önderleri Mamuka Mamulashvili kendi web sitesine duyurdu bunu. Kanada’dan da kendilerine “Ukrayna Gönüllüleri” ismini veren bir küme çatışmalara katılacak. Tüm bunların hepsinin “sağcı” kümelere mensup olduklarına dair önemli kuşkular var.
Yanıltan şu; ismi geçen şahısların mensubu olduğu ülkelerin idareleri “gönüllü” iştiraki destekliyor. Bu niçinle “aşırı sağcı” ya da “Nazi” bireyleri yollamayacakları inancı yaygın. Kelam konusu hükûmetlerin bu tavrı savaşı körüklemek, uluslararasılaştırmak, nihayet çatışmaları “özelleştirmek” demek. Bunu yaparken artık gizlenmiyorlar da. Örneğin İngiltere Dışişleri Bakanı Liz Truss, Ukrayna’daki memleketler arası güce katılmak isteyenleri desteklediğini söylemiş oldu. Kanada Dışişleri Bakanı Melanie Joly de benzeri bir görüşü lisana getirdi. Danimarka, Norveç, vatandaşlarının, Zelensky’nin davetine cevap verebileceklerini deklare etti. Çek Cumhuriyeti gitmek isteyen vatandaşlarına mani olmayacaklarını duyurdu.
Yalnızca Slovakya ile Avustralya bu bahiste karşıtı bir tavır aldılar. Slovakya Başsavcısı, Sloven vatandaşların yabancı bir ordu için savaşmasının kabahat olduğunu deklare etti. Avustralya Başbakanı Scott Morrison, vatandaşlarının Ukrayna’ya gitmemeleri gerektiğini söyleyerek “bu tıp aksiyonların yasallığı belirsizdir” dedi. Sonuçta Ukrayna, artık Danimarka’sından, Japonya’sına kadar tüm Nazilerin “Beyaz Avrupa”
Rusya haklıydı, haksızdı, Ukrayna hak etti, etmedi (etti der miyim hiç?) sorunundan başka bir mevzuyu dikkatlere getirmek istedim.
Bu hengâmede ortada kaybolmasın diye.