ahmetbeyler
Active member
1 Mayıs kutlamaları her yıl olduğu üzere bu yıl da iktidar pürüzüne çarptı.
bir daha polis ablukası bir daha personellerin aykırı kelepçeyle gözaltı aracına doldurulması bir daha yerlerde sürükleyerek gözaltı.
Bu yıl 1 Mayıs’ın belleklere kazınacak imgesi, CHP İstanbul Adalar İlçe Lideri Ali Ercan Akpolat’ın, polisin Maltepe iskelesine yanaşmasına müsaade verilmeyen tekniçin denize atlayıp yüzerek kıyıya çıkmasıydı. Akpolat kıyıya yaklaştığında polisin uzattığı halata da tutunmadı, kendi eforuyla kıyıda bekleyen emekçilerle buluştu.
Polisin, ortasında Akpolat ve CHP Adalar Belediye Lideri Fazilet Gül’ün de bulunduğu teknenin valiliğin müsaadesiyle 1 Mayıs kutlamasının yapılacağı Maltepe’de, iskeleye yanaşmasına “güvenlik” niçiniyle müsaade vermemesinin engelleme haricinde bir izahı yok.
Başkanın yüzerek Maltepe’ye çıkması 1 Mayıs’ın sembol imgelerinden biri olacaktır.
Güvenlik güçlerinin her 1 Mayıs’ta olduğu üzere en sıkı korudukları yer Taksim meydanıydı. Bütün giriş çıkışları kapatan polis meydana çıkmayı çalışanları daha yürüyüşe geçmeden Beşiktaş’ta, Mecidiyeköy’de gözaltına aldı.
AK Parti geçmiştekilerle karşılaştırıldığında en çok emekçi tersi olan iktidardır. İşsizliğin rekor kırdığı bu iktidar devrinde grevler yasaklanmış, emekçi aksiyonlarına müsaade verilmemiş, emekçiye, işçiye, bayan hareketlerine şiddetle karşılık verilmiştir. Anayasanın garantisi altında olan söz, örgütlenme, şov ve yürüyüş hakkı fiilen kullandırılmamıştır. Bu niçinle iktidardan gelen 1 Mayıs Emek ve Dayanışma gününü kutlayan bildirileri yalnızca kağıt üstünde kalmıştır.
İktidarın “çalışmak isteyen herkese iş var” demesine rağmen, bugün Türkiye’de geniş tarifli işsiz sayısı 10 milyonun üzerindedir. İş bulmuş emekçilerin, işçilerin ise borçlanmadan geçinmeleri mümkün değildir. Taban fiyat ortalama fiyata dönüşmüştür. Taban fiyatla iş bulanların da işi garanti değildir. Kayıt dışı çalıştırma niçiniyle onların fiyatları de işleri de tehdit altındadır. Özelikle sığınmacı sayısının arttığı vilayet ve ilçelerde Suriyeliler ucuz iş gücü olarak sömürülmektedir. Minimum fiyatın altında, kayıt haricinde boğaz tokluğuna çalıştırılmakta, bu niçinle Türk çalışanlar de minimum fiyatın alında çalışmaya mecbur edilmektedir.
TÜRK-İŞ’in yaptığı araştırmaya göre açlık hududu 5 bin 323 liradır. Minimum fiyat ise 4 bin 253 lira. Kayıt dışı çalıştırılan personellerin minimum fiyatın altında fiyat aldıkları düşünülürse emek üstündeki sömürünün boyutu daha uygun anlaşılır. bir daha TÜRK-İŞ’in bilgilerine bakılırsa yoksulluk hududu 17 bin 340 liradır. Bu datalara nazaran minimum fiyat ve altında çalışanların açlıkla boğuştukları, orta sınıf diye tanımlanan kesitin de fakir sınıfa dönüştüğü açıktır.
İktidarın sermayeden, zenginden, yandaştan yana, emeğin karşısında olan iktisat siyaseti niçiniyle Türkiye’de geçinebilmek lüks haline geldi. O kadar ki otobüs biletlerindeki büyük artış niçiniyle bayramda büyük kentlerdeki öğrenciler ailelerini ziyarete gidemediler. CHP Gençlik Kolları bu niçinle “askıda bilet” uygulaması başlattı. Artık arabası olanların depolarını doldurması lüks oldu. Zarurî muhtaçlık hususları olan et, kıyma, süt, peynir, şeker lüks mallar sınıfına girdi. Her yerde ucuz ekmek kuyrukları var. 4 milyona yakın konutun elektriği kesik. Doğalgaz faturaları el yakıyor.
Düşük faiz siyasetiyle yoksuldan zengine daha fazla servet aktaran iktidar, Türk Lirası’nı kıymetsiz hale getirip doları fırlattığı için yabancılar açısından ülkeyi ucuz hale getirmekle övünüyor. Bedelsiz lira ve düşük fiyat siyasetiyle Türkiye’yi ucuz emek deposuna çevirmekle gurur duyuyor. Dünyanın Türkiye’yi izlediğini, “nasıl başardınız” diye sorduğunu ve kıskandığını söyleyebiliyor.
Türkiye’de emek epey ucuzlaştırıldığı için eser fiyatlarının öbür ülkelere nazaran ucuz kaldığını, bu niçinle Türkiye’nin ihracat patlaması yapacağını ve bu yolla refah ülkesi olacağını savunabiliyor. halbuki aylardır Türkiye’nin ihracat patlaması yaptığı yok. Bilakis cari açık veriyor. Zira üretim de ithalata bağımlı. Lira bedel kaybedip dolar kıymet kazandıkça ithal orta malların fiyatı artıyor, bu da eser fiyatlarına yansıyor. Türkiye daha fazla açık vermeye devam ediyor.
Türkiye’nin ucuz emek deposu haline getirilmesinin vatandaşı süründürmekten öteki bir kararı yok.
“Ucuz emekle Türkiye refahı yakalayacak” tezi üzerine anlatılanların hepsi kıssadan ibaret.
bir daha polis ablukası bir daha personellerin aykırı kelepçeyle gözaltı aracına doldurulması bir daha yerlerde sürükleyerek gözaltı.
Bu yıl 1 Mayıs’ın belleklere kazınacak imgesi, CHP İstanbul Adalar İlçe Lideri Ali Ercan Akpolat’ın, polisin Maltepe iskelesine yanaşmasına müsaade verilmeyen tekniçin denize atlayıp yüzerek kıyıya çıkmasıydı. Akpolat kıyıya yaklaştığında polisin uzattığı halata da tutunmadı, kendi eforuyla kıyıda bekleyen emekçilerle buluştu.
Polisin, ortasında Akpolat ve CHP Adalar Belediye Lideri Fazilet Gül’ün de bulunduğu teknenin valiliğin müsaadesiyle 1 Mayıs kutlamasının yapılacağı Maltepe’de, iskeleye yanaşmasına “güvenlik” niçiniyle müsaade vermemesinin engelleme haricinde bir izahı yok.
Başkanın yüzerek Maltepe’ye çıkması 1 Mayıs’ın sembol imgelerinden biri olacaktır.
Güvenlik güçlerinin her 1 Mayıs’ta olduğu üzere en sıkı korudukları yer Taksim meydanıydı. Bütün giriş çıkışları kapatan polis meydana çıkmayı çalışanları daha yürüyüşe geçmeden Beşiktaş’ta, Mecidiyeköy’de gözaltına aldı.
AK Parti geçmiştekilerle karşılaştırıldığında en çok emekçi tersi olan iktidardır. İşsizliğin rekor kırdığı bu iktidar devrinde grevler yasaklanmış, emekçi aksiyonlarına müsaade verilmemiş, emekçiye, işçiye, bayan hareketlerine şiddetle karşılık verilmiştir. Anayasanın garantisi altında olan söz, örgütlenme, şov ve yürüyüş hakkı fiilen kullandırılmamıştır. Bu niçinle iktidardan gelen 1 Mayıs Emek ve Dayanışma gününü kutlayan bildirileri yalnızca kağıt üstünde kalmıştır.
İktidarın “çalışmak isteyen herkese iş var” demesine rağmen, bugün Türkiye’de geniş tarifli işsiz sayısı 10 milyonun üzerindedir. İş bulmuş emekçilerin, işçilerin ise borçlanmadan geçinmeleri mümkün değildir. Taban fiyat ortalama fiyata dönüşmüştür. Taban fiyatla iş bulanların da işi garanti değildir. Kayıt dışı çalıştırma niçiniyle onların fiyatları de işleri de tehdit altındadır. Özelikle sığınmacı sayısının arttığı vilayet ve ilçelerde Suriyeliler ucuz iş gücü olarak sömürülmektedir. Minimum fiyatın altında, kayıt haricinde boğaz tokluğuna çalıştırılmakta, bu niçinle Türk çalışanlar de minimum fiyatın alında çalışmaya mecbur edilmektedir.
TÜRK-İŞ’in yaptığı araştırmaya göre açlık hududu 5 bin 323 liradır. Minimum fiyat ise 4 bin 253 lira. Kayıt dışı çalıştırılan personellerin minimum fiyatın altında fiyat aldıkları düşünülürse emek üstündeki sömürünün boyutu daha uygun anlaşılır. bir daha TÜRK-İŞ’in bilgilerine bakılırsa yoksulluk hududu 17 bin 340 liradır. Bu datalara nazaran minimum fiyat ve altında çalışanların açlıkla boğuştukları, orta sınıf diye tanımlanan kesitin de fakir sınıfa dönüştüğü açıktır.
İktidarın sermayeden, zenginden, yandaştan yana, emeğin karşısında olan iktisat siyaseti niçiniyle Türkiye’de geçinebilmek lüks haline geldi. O kadar ki otobüs biletlerindeki büyük artış niçiniyle bayramda büyük kentlerdeki öğrenciler ailelerini ziyarete gidemediler. CHP Gençlik Kolları bu niçinle “askıda bilet” uygulaması başlattı. Artık arabası olanların depolarını doldurması lüks oldu. Zarurî muhtaçlık hususları olan et, kıyma, süt, peynir, şeker lüks mallar sınıfına girdi. Her yerde ucuz ekmek kuyrukları var. 4 milyona yakın konutun elektriği kesik. Doğalgaz faturaları el yakıyor.
Düşük faiz siyasetiyle yoksuldan zengine daha fazla servet aktaran iktidar, Türk Lirası’nı kıymetsiz hale getirip doları fırlattığı için yabancılar açısından ülkeyi ucuz hale getirmekle övünüyor. Bedelsiz lira ve düşük fiyat siyasetiyle Türkiye’yi ucuz emek deposuna çevirmekle gurur duyuyor. Dünyanın Türkiye’yi izlediğini, “nasıl başardınız” diye sorduğunu ve kıskandığını söyleyebiliyor.
Türkiye’de emek epey ucuzlaştırıldığı için eser fiyatlarının öbür ülkelere nazaran ucuz kaldığını, bu niçinle Türkiye’nin ihracat patlaması yapacağını ve bu yolla refah ülkesi olacağını savunabiliyor. halbuki aylardır Türkiye’nin ihracat patlaması yaptığı yok. Bilakis cari açık veriyor. Zira üretim de ithalata bağımlı. Lira bedel kaybedip dolar kıymet kazandıkça ithal orta malların fiyatı artıyor, bu da eser fiyatlarına yansıyor. Türkiye daha fazla açık vermeye devam ediyor.
Türkiye’nin ucuz emek deposu haline getirilmesinin vatandaşı süründürmekten öteki bir kararı yok.
“Ucuz emekle Türkiye refahı yakalayacak” tezi üzerine anlatılanların hepsi kıssadan ibaret.