Sportmen Beslenmesi

İsmail

New member
Sporcuların performansını etkileyen temel faktörlerin başında genetik yapı, uygun
idman ve beslenme gelmektedir.
1)Yüksek sportif performansın oluşumunda, bireye ilişkin fizyolojik ve psikolojik
faktörler, idman durumu, beslenme durumu, sıhhat, çevresel faktörler, spora
mahsus özellikler rol oynamakla birlikte hangi faktörün azamî performansta daha
tesirli olduğunu söylemek güçtür. Fakat beslenmesi düzgün olmayan, sağlığı
bozulmuş bir atletten yüksek performans beklemenin imkânsız olduğunu
söylemekte kuşkusuz bir gerçektir.
2) Sportmenler performanslarını artırmak için vakit içinderının büyük bölümünü
idman yaparak geçirmektedirler. Sahiden de idman yapmak için
büyük uğraşlar sarf edilmekte, bu gayretleri boşa çıkarmamak ve antrenmanlarda
üst seviye aktiflik sağlayabilmek için hakikat beslenme büyük kıymet taşımaktadır.
3) Bedenimizdeki hayati faaliyetlerin güce olan gereksinimini karşılamak,
sıhhatimizi korumak, fizikî büyüme ve gelişmeyi mümkün kılmak, antrenmana
ahenk sağlamak ve idmanların tesirlerini azamiye çıkarmak için temel
besin öğeleri olan karbonhidratlar, yağlar, proteinler, vitaminler, mineraller ve
suyun istikrarlı bir biçimde tüketilmesi beslenme olarak tanımlanabilir.
4) Spora olan ilginin artması ile bir arada atletlerin beslenmesi de giderek daha
fazla konuşulan ve araştırılan bir bahis olarak gündeme gelmektedir.
5) Beslenme ile ilgili ayrıntıların atlet ve antrenörler tarafınca bilinmesi ve
uygulanması çok kıymetlidir.
6)Sporcuların güç gereksinmeleri, yaş, cinsiyet, fizikî aktivite seviyesi ve
harcanan güç ölçüsüne göre farklılık göstermekle bir arada tüm sporcuların
beslenmelerinde dikkat etmeleri gereken temel ögeler;

  • Sağlığın ve performansın devamlılığı için, güç ve besin
    öğelerinin kâfi tüketilmesini sağlamak.
  • Branşa özel, beden yağ ve yağsız kütle yüzdesinde devamlılığı
    oluşturmak.
  • Antrenman daha sonrası optimal toparlanmayı sağlamak.
  • Sıvı istikrarını sağlamaktır.
7) Farklı spor branşları için kullanılan güç sistemleri, güç ve besin öğeleri
gereksinmesi farklı olabileceği üzere, birebir spor branşında yer alan ya da tıpkı takım
da oynayan sportmenlerin gereksinmeleri de birbirinden farklı olabilmektedir.
Beslenmenin bireye özel olması, bu farklılığın sebebidir.
Kullanılan güç sistemleri ve ihtiyaç duyulan besin öğelerinin dağılımı
açısından birbirine yakın olan kimi spor branşları tıpkı küme altında toplanmış ve
üç başlık altında ele alınmıştır.

I. DAYANIKLILIK SPORLARI
II. KUVVET/GÜÇ SPORLARI
III. GRUP SPORLARI

SPOR DALLARI

I. DAYANIKLILIK SPORLARI

Fizikî uygunluğun temel bileşenlerinden biri, dayanıklılıktır. Dayanıklılık sporları, uzun süreli
ve düşük şiddetli aktivite gerektiren spor branşlarıdır. 3200 m koşu, kros, maraton, 2000 m
kürek üzere sporlar dayanıklılık sporlarına örnektir. Dayanıklılık atletleri; 30 dakika ile 4 saat
içinde aktivite gösteren, ultra dayanıklılık atletleri ise; 4 saatten uzun periyodik aktivitede
bulunan atletler olarak tanımlanır. Yapılan aktivite gerek 1 saat ya da daha uzun müddetli,
gerekse patlayıcı güç gerektiren kısa periyodik bir aktivite olsun bütün atletler için dayanıklılık
değerlidir. Dayanıklılık antrenmanları sırasında güç ihtiyacı, üç güç sisteminden
(fosfojen sistem, anaerobik glikoliz/laktik asit sistemi ve aerobik sistem) karşılanmaktadır. Buna
rağmen, temel güç sistemi aerobik sistemdir.
Dayanıklılık atletlerinin güç harcanması; yapılan aktivitenin müddetine, şiddetine, sporcunun
cinsiyetine, yaşına, beden tartısına bağlı olarak değişebilmektedir. Hareket (koşu, bisiklet) ve
mental odaklanma (bisiklet sürme, otomobil kullanma) gerekliliğinin yanı sıra ortamın uygun
olmayışı (yüzme, kürek) üzere kimi durumlarda, atletin güç ihtiyacını karşılamak
mümkün olmayabilmektedir. Aktivite sırasında güç ihtiyacını karşılamaya çalışmak ise,
birtakım atletlerde mide bulantısı ve krampa niye olmakta, bu durumda besin tüketmek ise
zorlaşmaktadır. Bu niçinle; atletin sodyum, sıvı ve karbonhidrat gereksinimini karşılayan
pratikte uygulanabilir ve sindirimi kolay besinler (spor içecekleri, spor jelleri gibi) tercih
edilmelidir. Dayanıklılık atletleri, yalnızca yarış periyodunda değil bununla birlikte
idmanlar devrinde de fazla güç tüketimine muhtaçlık duymaktadır. Örneğin ultra
dayanıklılık atletlerinde güç harcanması, yaklaşık 6000-8000 kkal/gün’dür. Yalnızca spor
başarısı için değil, sıhhat için de harcanan güç depolarının kesinlikle yerine konması
gerekmektedir. Kâfi beslenmenin sağlanamaması, kronik yorgunluk, dehidrasyon, hastalık
(mesela üst teneffüs yolu enfeksiyonu) ve faydalanma riskinin artmasına niye olmaktadır.

II. KUVVET/GÜÇ SPORLARI
Kuvvet ve güç tabirleri birden fazla vakit birbirlerinin yerine kullanılan iki kavramdır.
Her ikisi de,fiziksel uygunluk için değerli bulunmasına karşın kuvvet, gücün bir bileşenidir.
Kuvvet, kas ya da kas kümelerinin zorlanma yeteneğidir ve tümüyle atletin taşıyabildiği ya da
kaldırabildiği tartıyla ölçülmektedir. Güç, ise yalnızca kasın zorlanma derecesine değil,
kasılabilme suratına da bağlıdır. Kuvvet/güç sporları, kısa periyodik ve patlayıcı güç gerektirdiklerinden öteki spor branşlarından farklıdır.
Bu küme içerisinde; halter, disk, gülle, çekiç, 100 m yüzme, masa tenisi üzere spor
branşları yer almaktadır. Yüklü olarak kullanılan güç sistemi; fosfojen
sistem olmakla birlikte aktivitenin müddeti uzadıkça, anaerobik glikoliz güç
sistemi de kullanılmaya başlanmaktadır.
Aerobik sistem ise, toparlanma sırasında, güç muhtaçlığının karşılanması ve
boşalan ATP ile kreatin depolarının bir daha doldurulması için gerekmektedir.
Kuvvet/güç atletlerinin idman ve müsabaka sırasındaki güç ihtiyacı
farklılık gösterebilmektedir. İdmanlar, birkaç saat sürerken, yarışlar yalnızca
saniye ya da dakikalarla tabir edilmektedir. Teklifte bulunurken bu durum göz önünde
bulundurulmalıdır.
Ağrılık kazanımını hedefleyen kuvvet/güç atletleri; kas dokusunda büyüme
ve gelişme sağlamak için, idmanlarda gereksinim duyulan enerjiyi karşılamalı öteki yandan
kuvvet ve kondisyon idmanlarına devam etmelidir. Haftada 500-1000 g’dan fazla
tartı kazanımı önerilmez. Bu niçinle sportmen haftada 500 g tartı kazanımı için, günlük 300-500
kkal içeren, diyete ek besin tüketmelidir. Karbonhidratlar, kuvvet/güç sporlarında
temel yakıttır. Gün içerisinde karbonhidratı kâfi seviyede tüketmek, yüksek şiddetli
idman ve müsabaka sırasında glikojen depolarına takviye olmakla birlikte kas dokularının gelişmeninde de indirek yoldan tesirli olmaktadır. Yaklaşık 6-10 g/kg/gün karbonhidrat tüketimi
önerilmektedir. Bu ölçü toplam güç gereksiniminin yaklaşık % 55-65’ini karşılamaktadır.
İdman şiddetine,yaşına, beden yüküne, cinsiyetine bağlı olarak, her
atletin güç ve karbonhidrat ihtiyacının değişebileceği ve birbirinden
farklı olabileceği unutulmamalıdır.
Aktivite daha sonrası karbonhidrat tüketimi için en ülkü vakit, antrenman daha sonrası 15-30
dakikadır. 1-1.5 g/kg CHO antrenman daha sonrası en kısa vakitte tüketilmesi ve bilhassa birinci 6 saat için 2 saatte bir bu uygulamanın yinelanması gereklidir. Kuvvet/güç atletlerinde, kas dokusu
ve diyet protein ihtiyaçları daha fazladır. Kas dokusunun idman daha sonrası tamiri için,
kâfi seviyede yüksek kalite proteinin her öğünde alınmasına ihtiyaç duyulur. 1.4-
2.0 g/kg/gün protein tüketilmelidir. Bu ölçü gücün yaklaşık %15-20’sine
karşılık gelir. Sportmen kas kütlesinde artış hedeflediğinde, 2.5-3.0 g/kg protein, kuvvet idmanları ile birlikte önerilmektedir.
Protein kaynağı besinler her ana ve orta öğünde tüketilmelidir. Kuvvet/güç
idmanları öncesi, protein-karbonhidrat tüketiminin insülin salınımını ve
aminoasit dönüşümünü artırıcı anabolik tesiri ile ilgili çalışmalar yapılmaktadır. En az 6 g
elzem aminoasit ve 35 g karbonhidratın antrenman öncesi tüketiminin olumlu nitrojen istikrarını
muhafazaya yardımcı olduğu belirtilmektedir. Kuvvet idmanı daha sonrası protein tüketimi, büyük oranda kas protein sentezini uyararak olumlu tesirde bulunmaktadır. Protein sentezinde artış, karbonhidrat (35 g) ve aminoasit (6 g) kombinasyonu ile sağlanır.
Bu niçinle, karbonhidrat ve protein tüketimi hem idman öncesi birebir vakitte
daha sonrasında kas protein sentezini artırmak içintüketilmelidir.
Yapılan çalışmalarda antrenman daha sonrası karbonhidrat ile proteinin bir arada alımının
gerek kan glikozundaki düşmeyi. Yağ tüketimi orta seviyede olmalı, beden
tartısını korumak isteyen kuvvet/güç atletleri için ise, toplam gücün %20-
25’i önerisi yapılmaktadır.
Vitamin/mineral ihtiyacı ile ilgili çalışmalar yaygın değildir. Bütün aktif
bireylerde, ihtiyacın sedanter bireylerden çok olduğu bilinen bir gerçektir.
Mikro besin öğeleri içerisinde en değerli olanlar; antioksidan vitaminler, kalsiyum, krom,
demir, magnezyum ve çinkodur. Bilhassa kreatin dayanağının, 6 saniye ile 4 dakika süren
kısa periyodik patlayıcı güç gerektiren aktivitelerde anaerobik gücü artırdığı ile ilgili bulgular
mevcuttur. Kuvvet/güç atletleri (boks, güreş, halter ve judo gibi), sıklet sporları olmaları
niçiniyle, günlük sıvı tüketimlerini kısıtlayarak ve dehidrasyon yolu ile tartı denetimi
sağlamaya çalışmaktadır. Bu durum daha fazlaca sıvı kaybına niye olmakta dehidrasyon
durumu ile bir arada atlette, bedenin ısı düzenleme sistemi bozulmakta, mineral kaybı ve kardiyak aritmi görülmektedir. Bu niçinle, atlette dehidrasyon durumu önlenmeye
çalışılmalıdır. Aktivite sırasında, atletin terleme oranı/kaybettiği tartı dikkate alınarak sıvı
tüketimi belirlenmelidir. Yapılan bir çalışmada kuvvet idmanı daha sonrası içilen
sütün, kasta protein sentezini artırdığı, müspet nitrojen istikrarı ve kasta hipertrofi sağladığı
saptanmıştır.

III. EKİP SPORLARI
Ekip sporları, iki ya da daha fazla atletin, karşısında yer alan atletleri
yenmek için oynanan sporlardır. En yaygın olanları, futbol, voleybol ve basketboldur.
Grup sporlarında, üç güç sistemi de (fosfojen, anaerobik glikoliz, aerobik sistem) kullanılmakla
bir arada baskın olan güç sistemi anaerobik sistemdir. Zira aktivite sırasında sıklıkla
patlayıcı güç ve yüksek şiddetli kas aktivitesi gerekmektedir. Sprint, atma, atlama üzere yüksek
şiddetli aktivitelerde anaerobik güç sistemi baskın iken, oyun sırasındaki düşük şiddetli
aktiviteler sırasında ise aerobik güç sistemi devreye girmektedir. Aerobik sistem, yalnızca
düşük şiddetli aktivite sırasında güç gereksinimini karşılamakla kalmaz hem de
toparlanmaya da yardım eder. Ekip sporlarında, atletin oyundaki durumu ve beden yükü üzere farklılıklar, sportmenlerin güç ihtiyaçlarının de birbirinden farklı bulunmasına niye
olmaktadır. Örneğin, futbol oyuncularının güç ihtiyacı yaklaşık 3800-4000 kkal/gün
olarak belirlenmesine rağmen gerçek ihtiyaç, atletin şahsi özellikleri ve oyundaki
durumuna göre değişmektedir. Bu niçinle beslenme planı, bireye özel hazırlanmalıdır.
Grup atletleri içindeki idman yoğunlukları, oyundaki konumları farklı
olacağından, karbonhidrat ihtiyaçları de farklılık göstermektedir. Orta seviyede müddet ve
düşük şiddetli idmanlarda; 6-7 g/kg/gün, orta şiddetten yüksek şiddetliye geçen
idmanlarda; 7-10 g/kg/gün, ağır idman programlarında (4-6 gün/hafta) ise; 10-12 g/kg/gün
karbonhidrata ihtiyaç duyulur. İdman ve müsabaka öncesi, karbonhidrattan varlıklı beslenmek, hem glikojen depolarında doygunluk sağlamakta, tıpkı vakitte aktivite sırasında kan glikozunda devamlılığı sağlamaya yardımcı olmaktadır. Oyun öncesi 2-3 saat ortasında yaklaşık 1-2 g/kg karbonhidrat tüketilmesi önerilmektedir. Oyun sonlarına hakikat, karaciğer glikojen depolarındaki ve kan glikoz düzeyindeki düşmeye bağlı olarak, performans
olumsuz tarafta etkilenmektedir. Oyun sırasında karbonhidrat tüketildiğinde ise, sportmenlerin kavrama yeteneğinin, oyun suratının arttığı belirlenmiştir. Yarış sırasında %6-8 karbonhidrat içeren spor içeceği tüketildiğinde (200-250 ml/10-15 dk) hem kâfi hidrasyon
sağlanmış tıpkı vakitte 30- 60 g karbonhidrat tüketimi çarçabuk sağlanmış olmaktadır. Yarış
daha sonrası birinci 30 dakika ortasında ve daha sonrasında 2 saatte bir, en az 1.0-1.5 g/kg karbonhidratın
tüketilmesi gereklidir. Yüksek aktivite gerektiren kadro sporlarında ise, 2.0 g/kg
karbonhidrata ihtiyaç duyulabilmektedir. Protein ihtiyacı, oynanılan spor branşına ve oyundaki duruma bakılırsa ferdî farklılıklar göstermektedir. Grup atletleri içinde yarış
sırasındaki çarpışma ve vuruşmalara, bedendeki sıyrılma, yara üzere durumlara bağlı olarak
protein ihtiyacında artış meydana gelebilmektedir. 1.2-1.7 g/kg protein tüketimi
önerilmektedir. Yaklaşık 6 g elzem aminoasidin, antrenman daha sonrası alınmasının, kas protein
sentezini arttırıcı olabilir. Ekip atletleri için önerilen yağ seviyesi, tüm sportmenler için yapılan teklife benzeri ve toplam gücün %20- 30’unun yağlardan karşılanması gerekmektedir. Vitamin ve mineral tüketimi, başka spor branşlarında olduğu üzere grup sporlarında da kâfi düzeyde olmalı, yetersizliğin belirlendiği durumlarda tüm sportmenler için, uzman önerisi ile ek vitamin-mineral kullanmasına başvurulmalıdır. Birçok grup sporu, salon haricinde oynanmakta, güneşe, sıcağa ve neme maruz kalınmaktadır. Salon da ise nemin de tesiriyle kâfi ventilasyon yapılamamaktadır. Yanı sıra birtakım branşlarda giyilen ağır kıyafetler, esirgeyici ekipmanlar, başlıklar, değerli oranda ısı kaybına yol açmakta ve buna bağlı olarak terleme artmaktadır. Bütün grup sporlarında, optimal performans için dehidrasyonun sağlanması gerekmektedir. Sıvı tüketimine yalnızca oyun sırasında değil, oyun öncesinde ve daha sonrasında da değer verilmelidir. Aktivite sırasında kaybedilen yüke bağlı olarak sıvı gereksinmesi her atlet için farklılık gösterse de NATA (The National Athletic Trainers Association) tüm atletler için genel olarak, müsabakadan 2-3 saat evvel yaklaşık
2-3 su bardağı, yarıştan 10-20 dakika evvel 1-2 su bardağı, antrenman sırasında ise, her 10-15
dakikada 1-2 su bardağı su ya da spor içeceği tüketimi önermektedir

SIVI TÜKETIMI

Atletlerin sağlıklı olmaları ve optimal performansa ulaşmaları için, egzersiz
mühletince tertipli aralıklarla içecek tüketmeleri hayli değerlidir. Beden yükünün %2-3’ünü
kaybedecek biçimde dehidrate olan (70kg bir kişi için, yaklaşık 1.5-2kg) bir atletin performansı
olumsuz tarafta etkilenmektedir. İdmana bağlı terleme ile beden yükünün %4’ü kaybedildiği
vakit, kan hacmi azalmakta, kardiyovasküler ve termoregülatör işlevler zarara
uğramaktadır.
Karbonhidrat içeriği %5’den az olan içeceklerin kâfi güç sağlaması şüpheli
görünürken, % 10’dan fazla karbonhidrat içeriği olan içecekler çoğunlukla abdominal
kramp, diyare ve bulantıya niye olabilmektedir.
Yapılan çalışma neticelerina nazaran; en az 25-30g karbonhidrat/saat tüketildiği
vakit performans olumlu istikamette etkilenmektedir. bu biçimde bir içeceğin en az % 6
karbonhidrat içermesi gerekmektedir. Yapılan bir çalışmada; % 6 karbonhidrat içeren spor içeceklerinin su kadar süratli kana geçmedikleri, ama sade sudan farklı olarak dayanıklılık
idmanlarında olumlu tesiri olduğu saptanmıştır.
Dayanıklılık performansı ve kan glikoz seviyesini artırmak için, antrenman sırasında
karbonhidrat tüketiminin olumlu tesirleri olduğu açığa kavuşmuş bir bilgidir.
İdman müddetince karbonhidrat tüketiminin kas ve karaciğer glikojeninin yönetimli kullanmasını
sağlayarak,performansı artırdığı var iseyılmaktadır. Yapılan çalışmalar ise, karbonhidrat
tüketiminin performansı kas glikojen depoları boşaldığı vakit, kan glikoz seviyesinin
devamlılığını sağlayarak artırdığını vurgulamaktadır.
Glikoz, glikoz polimerleri (malto dekstrin) ve sukroz ince barsaklarda sıvı
emilimini uyarmaktadır. Öteki şekerlerden daha yavaş emilen fruktoz ise sıvı emilimini epey
fazla uyarmamaktadır. Ayrıyeten, idman müddetince oluşan gastrointestinal distres,
osmotik diyare, fruktoz içeren içeceklerin yaygın yan etkileridir. İdman mühletince glikoz, glikoz
polimerleri yahut sukroz solüsyonlarının tüketimi kardiyovasküler ve termoregülatör cevap
vererek performansı olumlu tarafta etkilemektedir. Çalışan kaslara kâfi ölçüde glikoz
sağlamak için, karaciğerden kâfi süratte salınıp metabolize edilemediği için, fruktoz tüketimi
performansı artırmada aktif değildir.
Orta şiddette, uzun periyodik idman yapan bireylere antrenmandan hemilk evvel glikoz ve
glikoz polimerleri verilerek yapılan bir çalışmada, antrenmandan hemilk evvel karbonhidrat tüketiminin, bitkinliğe dek çalışma vaktini artırdığı, her iki karbonhidrat tipinin
de emsal tesir gösterdiği bulunmuştur.
Sportmenlerin tükettikleri içeceklerde elektrolitlerin (sodyum, potasyum, fosfat…)
bulunması değerlidir. Fizikî olarak etkin bireylerin birçoklarının elektrolit ihtiyacı
kâfi ve istikrarlı diyetle karşılanan ölçüden fazladır. Bu niçinle, terle kaybolan
elektrolitlerin yerine konması değerlidir. Elektrolit dengesizliği yaygın olarak “su intoksikasyonu”
olarak tanımlanmakta, en yeterli tarifi ise, dayanıklılık ve ultra dayanıklılık atletlerinde
rapor edilen “hiponatremidir”. Sodyum yetersizliğinin, terle fazla sodyum kaybı kararı
oluştuğu var iseyılsa da, antrenman mühletince sodyum içermeyen yahut düşük sodyum içeren içecek yahut sade su tüketimi de bu sorunu ortaya çıkarabilmektedir.
Ultramaratoncular üzerinde yapılan araştırmada, uzun periyodik karşılaşmalar
müddetince olağan hidrasyon ve elektrolit seviyesini sürdürmek için, kâfi sıvı ve elektrolit
içeren sıvı alınması gerektiği saptanmıştır. Araştırma neticelerina göre, sodyum içeren
içeceklerin susama hissini baskılamadan, ekstra selüler bölmede suyun tutulmasını sağladığı, sade su tüketmenin ise, su içme isteğini azalttığı bulunmuştur. bu biçimdece, yetersiz sıvı
alımına bağlı olarak plazma hacmi kâfi oranda restore edilememektedir. İçeceklerin; tat, aroma,
ekşilik, ağızda bıraktığı lezzet ve tatlılık üzere özellikleri içeceğin lezzetini ve seçimini etkilemektedir. Atletler; serinletici, tatlı ve sevdikleri içecekleri tercih etmektedir. Yapılan bir çalışmada; karbonhidrat ve elektrolit içeren kivi meyvesinden hazırlanan içeceğin sıcak ortamda, uzun periyodik idman yapan atletlerin bitkinliğe dek çalışma vakit içinderını kıymetli ölçüde artırdığı bulunmuştur. Ayrıyeten, sportmenler bu içeceği hoş kokulu, lezzetli, serinletici, hararet giderici olarak tanımlamışlardır. Ülkü içecek; atletin seveceği lezzette ve fazla tüketildiği vakit
gastrointestinal rahatsızlığa niye olmamalıdır. Ayrıyeten, süratle emilebilmeli, ekstrasellüler sıvı hacminin devamını ve çalışan kaslara güç sağlamalıdır.
Yeni bir spor içeceği olarak sütün ehemmiyeti son senelerda kuvvet ve dayanıklılık sporları için, sütün güzel bir idman içeceği olarak kullanılması, giderek artan merak konusu olmaya başlamıştır. Sonlu sayıda araştırmaya nazaran, süt kuvvet idmanları daha sonrası protein metabolizmasının akut tamiri için uygun ve aktif bir içecektir. Süt tüketimi; akut kas protein sentezini, kas protein istikrarını
geliştirerek artırmaktadır. Ayrıyeten, süt tüketimi minumum 12 hafta sürdürülen kuvvet
idmanları ile birleştirildiğinde, kas hipertrofisi ( hacim ve yük artışı) ve yağsız kütlede önemli
bir artış gözlenmektedir. Araştırmalar hudutlu bulunmasına karşın, sütün dayanıklılık
sporlarında da antrenman daha sonrası için uygun bir içecek olarak önerilebileceği, rehidrasyon içeceği olarak
aktifliği de kanıtlanmıştır. Süt, spor içecekleriyle kıyaslandığında, güç ve dayanıklılık sporları
yapan bireyler için, besin öğelerini daha ağır içeren bir içecektir. Az yağlı, seyreltilmiş sütler
idman daha sonrası periyot için inançlı ve faal bir spor içeceği olabilir. Yapılacak araştırmalarla ise,
sütün spor beslenmesi alanındaki aktifliği ve uygun kullanmasının daha âlâ tanımlanacağı
açıktır. Besin alımı idman ve spor performansını değerli ölçüde etkilemektedir. Ayrıyeten,
yeterli beslenme idmana ahengi sağlamaktadır. Örneğin, Antik Yunanlılar yüksek
protein alımının sportmenler için değerli olduğuna ve bu atletlerin yüksek ölçüde et içeren
diyetleri tüketmeleri gerektiğine inanırlardı. Günümüzde hala bu bilgiler bilhassa beden
geliştirme üzere kuvvet sporlarında yaygındır. Kuvvet atletleri genelde, önerilen diyet protein
seviyesinin iki katından fazla protein içeren diyetleri tüketmektedir. Ek olarak, beden geliştirme
ve gibisi sporlarla uğraşan atletler, birçok yüksek protein içeren çeşitli pazarlama ürünleri
bombardımanı altındadır. Araştırmalar, yüksek protein alımının kuvvet idmanlarına uyum
sağlamada gerekli olmadığını, besin alımı vakit içindemasının, kuvvet ve dayanıklılık
idmanlarında toparlanma ve bu idmanlara ahenkte kıymetli rol oynadığını
açıkça göstermektedir. Son olarak, antrenman daha sonrası tüketilen besinlerin bileşiminin
dayanıklılık ve kuvvet antrenmanları daha sonrası toparlanmada değerli rolü olduğu bilinmektedir.
Süt ve süt eserleri; protein, yağ, aminoasit, vitamin ve mineraller açısından hayli
düzgün bir kaynaktır. Sütün sıhhate yararları büsbütün onaylanmıştır. Az yağlı sütün âlâ bir içecek
olduğunu gösteren biroldukca özelliği bulunmaktadır.
 
Üst