ahmetbeyler
Active member
İktidarın izlediği siyasetin kararı olarak Türkiye’nin fazlaca boyutlu bir sığınmacı sorunu oluştu.
Toplumdan gelen reaksiyonlar üzerine daha evvel “sığınmacıları göndereceğiz” diyen Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan son periyotta, “muhalefet sığınmacıları göndereceğini söylüyor, biz göndermeyeceğiz” diyerek noktayı koydu.
Bahse evvel iktidar açısından bakalım.
AK Parti iktidarı Suriye’de Esat rejimini devirmek ve yerine İslamcı Müslüman Kardeşler iktidarını geçirebilmek için hayli ağır gayret gösterdi. Lakin başarılı olamadı. Kıymetli ölçüde Rusya’nın takviyesiyle Esat yerinde kaldı ve şimdilik savaşı kazandı. Ankara ise bu gerçeği çabucak hemen kabullenmedi.
Savaşın birinci senelerında açık hudut siyaseti izleyen Türkiye’ye Suriye’de Esat’a karşı savaşmak üzere gelen yabancıların bu ülkeye geçişleri, bu ülkeden Türkiye’ye geçişler iktidarın siyaseti gereği özgürdü.
İç savaşta istikrarlar Esat lehine dönünce Türkiye milyonlarca Suriyeliyi sığınmacı olarak aldı.
İktidar durumdan mutlu.
Bu memnuniyetin en önemli iki sebebi var.
İslamcı Suriyelilere vatandaşlık verip önümüzdeki seçimde oylarını almak ve kaybettiği oyları bu biçimdece telafi ederek iktidarını sürdürmek. Muhalefet seçimleri fazlaca büyük bir farklı kazanamazsa Suriyelilerin yüzde 1-2’lik seviyede bile iktidara oy vermeleri kararı değiştirebilir. İktidar açıktan söylemese bile bu biçimde bir hesap yaptığı görülüyor.
Ayrıyeten Suriye’den Türkiye’ye getirilen ve sayıları milyonlarla tabir edilen Suriyeliler, AK Parti için İslamcı bir taban desteği fonksiyonu de gorecekler. İktidarın “göndermeyeceğiz” derken bu iki siyasi emeli gözettiği gözden kaçırılmayacak kadar açık bir gerçek.
Bu iki maksada AK Parti başta olmak üzere Türkiye’de İslamcı akımların Arap hayranlığı da eklenebilir.
Türkiye nüfusunun yüzde 10’una yaklaştığı söz edilen Suriyeli Arap, Afgan ve Pakistanlı, kayıtlı yahut kaçak nüfus birtakım vilayet ve ilçelerde demografik yapıyı Araplar lehine çevirecek büyüklükte. Bu gerçeğin yarattığı meseleler toplumsal ve ekonomik yaşama yansımaya fazlacatan başladı.
İktidarın müdafaası ve güvenlik güçlerinin talimat niçiniyle gösterdikleri müsamaha sığınmacılar içinde çeteleşme, silahlı, bıçaklı sokak kavgalarının yaşanıyor olması daha büyük çatışmalara niye olabilir. Provokasyona fazlaca müsait olan bu olgu biroldukca vilayet ve ilçede toplumsal huzuru kaçırabilir.
Sığınmacılar açısından olaya bakarsak.
Bütün sığınmacıları tıpkı kefeye koyup, toptancı bir kıymetlendirme yapmak yanlış olur.
Evvel şu ayırımı yapmak ve şu soruları sormak gerekiyor:
Savaş hali olmamasına rağmen Pakistan’dan ve Afganistan’dan gelen kafileler ile Suriye’den gelen sığınmacılar içinde büyük fark var. Pakistan ve Afganistan’dan niye yalnızca erkek kafileler geliyor? Ve bu gelenler kimler? Türkiye’ye girdikten daha sonra nereye gidiyorlar, nereye yerleşiyorlar? Bu kümeler içinde eli silahlı, üniformaları pozlar paylaşanlar ne bildiri vermeye çalışıyorlar? Güvenlik güçleri ve yargı bunlara karşı ne yapıyor?
Suriyeli sığınmacılara gelince.
Onların ortasında de fazlaca farklı kümeler var.
Sahiden Suriye’deki iç savaştan, insani niçinlerle kaçıp gelenler var. Bu küme ortasında bayanlar, çocuklar ve yaşlılar da var. Gerçek sığınmacıları bu gruptakiler oluşturuyor. Türkiye’de fazlaca güç kurallar altında hayatlarını sürdürmeye çalışıyorlar. Bir konutta birkaç aile bir arada yaşıyor. Ömürlerini sürdürmek için bayanlar ve çocuklar fazlaca ağır kaideler altında kayıt dışı çalıştırılıyor. Bayanlara ve çocuklara hayli makûs muamele yapılıyor ve istismar ediliyorlar. Türkiye’nin süreksiz müdafaa altına alması ve insanca yaşamalarını sağlaması gerekenler bu kümede olan sığınmacılardır.
Çok büyük sayıda olan öbür küme ise iktidarın desteklediği, eğittiği, donattığı, Esat’a karşı savaşan ve kaybeden Özgür Suriye Ordusu (ÖSO) ismi altında toplanan radikal İslamcılardan oluşuyor. Türk vatandaşlığını kolaylıkla alması ve karşılığında AK Parti’ye oy vermesi beklenenler bu kümesi oluşturuyor.
Üçüncü küme ise hali vakti yerinde, maddi imkanları bulunan ve Türkiye’ye gelip rahatça yerleşen, iş yeri açanlardan oluşuyor. İktidarı müdafaası ve teşviki altında özgüvenleri yüksek olan bu kümenin da sığınmacılıkla alakası yok. İktidar yanlısı kimi muharrir ve üniversite mensuplarının “Bu ülkeyi biraz Araplaştıracağız, büyük kentlerde Arap mahalleleri kuracağız” yaklaşımına taban oluşturacak bir küme.
Türel duruma gelince.
Kıymetli uzmanların tekraren deklare ettiğı üzere Türkiye, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda, 1951 tarihinde kabul edilen Cenevre Sözleşmesi’ni ve 1967 yılında kabul edilen Ek Protokolü imzalamış fakat coğrafik çekince hakkını korumuştur. Bu hukuka göre Türkiye yalnızca Avrupa’da meydana gelen olaylar niçiniyle sığınma arayan şahısları, mülteci statüsü vererek kabul edebilir. Bu şartlarda Türkiye’ye gelen Suriyeliler, Afganlar, Pakistanlılar mülteci statüsünde değildir. Süreksiz muhafaza statüsünde bulunmaktadırlar. Bu statü ise şartlar olağana döndüğünde ülkelerine dönmeyi mecburî kılan bir statüdür.
Lakin Türkiye’yi bir hukuk devleti olmaktan çıkaran, olaylara yalnızca “oy getirir mi” diye bakan iktidarın bu sorunu hukuka uygun biçimde çözmesi mümkün değildir. Hakikaten bu tavrını da açıklamıştır.
bu biçimde bu husus üzerinde çalışması ve iktidara geldiğinde memleketler arası ve ulusal hukuka nazaran bu sorunu çözmek üzere hazırlık yapması gereken muhalefet partileridir.
Toplumdan gelen reaksiyonlar üzerine daha evvel “sığınmacıları göndereceğiz” diyen Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan son periyotta, “muhalefet sığınmacıları göndereceğini söylüyor, biz göndermeyeceğiz” diyerek noktayı koydu.
Bahse evvel iktidar açısından bakalım.
AK Parti iktidarı Suriye’de Esat rejimini devirmek ve yerine İslamcı Müslüman Kardeşler iktidarını geçirebilmek için hayli ağır gayret gösterdi. Lakin başarılı olamadı. Kıymetli ölçüde Rusya’nın takviyesiyle Esat yerinde kaldı ve şimdilik savaşı kazandı. Ankara ise bu gerçeği çabucak hemen kabullenmedi.
Savaşın birinci senelerında açık hudut siyaseti izleyen Türkiye’ye Suriye’de Esat’a karşı savaşmak üzere gelen yabancıların bu ülkeye geçişleri, bu ülkeden Türkiye’ye geçişler iktidarın siyaseti gereği özgürdü.
İç savaşta istikrarlar Esat lehine dönünce Türkiye milyonlarca Suriyeliyi sığınmacı olarak aldı.
İktidar durumdan mutlu.
Bu memnuniyetin en önemli iki sebebi var.
İslamcı Suriyelilere vatandaşlık verip önümüzdeki seçimde oylarını almak ve kaybettiği oyları bu biçimdece telafi ederek iktidarını sürdürmek. Muhalefet seçimleri fazlaca büyük bir farklı kazanamazsa Suriyelilerin yüzde 1-2’lik seviyede bile iktidara oy vermeleri kararı değiştirebilir. İktidar açıktan söylemese bile bu biçimde bir hesap yaptığı görülüyor.
Ayrıyeten Suriye’den Türkiye’ye getirilen ve sayıları milyonlarla tabir edilen Suriyeliler, AK Parti için İslamcı bir taban desteği fonksiyonu de gorecekler. İktidarın “göndermeyeceğiz” derken bu iki siyasi emeli gözettiği gözden kaçırılmayacak kadar açık bir gerçek.
Bu iki maksada AK Parti başta olmak üzere Türkiye’de İslamcı akımların Arap hayranlığı da eklenebilir.
Türkiye nüfusunun yüzde 10’una yaklaştığı söz edilen Suriyeli Arap, Afgan ve Pakistanlı, kayıtlı yahut kaçak nüfus birtakım vilayet ve ilçelerde demografik yapıyı Araplar lehine çevirecek büyüklükte. Bu gerçeğin yarattığı meseleler toplumsal ve ekonomik yaşama yansımaya fazlacatan başladı.
İktidarın müdafaası ve güvenlik güçlerinin talimat niçiniyle gösterdikleri müsamaha sığınmacılar içinde çeteleşme, silahlı, bıçaklı sokak kavgalarının yaşanıyor olması daha büyük çatışmalara niye olabilir. Provokasyona fazlaca müsait olan bu olgu biroldukca vilayet ve ilçede toplumsal huzuru kaçırabilir.
Sığınmacılar açısından olaya bakarsak.
Bütün sığınmacıları tıpkı kefeye koyup, toptancı bir kıymetlendirme yapmak yanlış olur.
Evvel şu ayırımı yapmak ve şu soruları sormak gerekiyor:
Savaş hali olmamasına rağmen Pakistan’dan ve Afganistan’dan gelen kafileler ile Suriye’den gelen sığınmacılar içinde büyük fark var. Pakistan ve Afganistan’dan niye yalnızca erkek kafileler geliyor? Ve bu gelenler kimler? Türkiye’ye girdikten daha sonra nereye gidiyorlar, nereye yerleşiyorlar? Bu kümeler içinde eli silahlı, üniformaları pozlar paylaşanlar ne bildiri vermeye çalışıyorlar? Güvenlik güçleri ve yargı bunlara karşı ne yapıyor?
Suriyeli sığınmacılara gelince.
Onların ortasında de fazlaca farklı kümeler var.
Sahiden Suriye’deki iç savaştan, insani niçinlerle kaçıp gelenler var. Bu küme ortasında bayanlar, çocuklar ve yaşlılar da var. Gerçek sığınmacıları bu gruptakiler oluşturuyor. Türkiye’de fazlaca güç kurallar altında hayatlarını sürdürmeye çalışıyorlar. Bir konutta birkaç aile bir arada yaşıyor. Ömürlerini sürdürmek için bayanlar ve çocuklar fazlaca ağır kaideler altında kayıt dışı çalıştırılıyor. Bayanlara ve çocuklara hayli makûs muamele yapılıyor ve istismar ediliyorlar. Türkiye’nin süreksiz müdafaa altına alması ve insanca yaşamalarını sağlaması gerekenler bu kümede olan sığınmacılardır.
Çok büyük sayıda olan öbür küme ise iktidarın desteklediği, eğittiği, donattığı, Esat’a karşı savaşan ve kaybeden Özgür Suriye Ordusu (ÖSO) ismi altında toplanan radikal İslamcılardan oluşuyor. Türk vatandaşlığını kolaylıkla alması ve karşılığında AK Parti’ye oy vermesi beklenenler bu kümesi oluşturuyor.
Üçüncü küme ise hali vakti yerinde, maddi imkanları bulunan ve Türkiye’ye gelip rahatça yerleşen, iş yeri açanlardan oluşuyor. İktidarı müdafaası ve teşviki altında özgüvenleri yüksek olan bu kümenin da sığınmacılıkla alakası yok. İktidar yanlısı kimi muharrir ve üniversite mensuplarının “Bu ülkeyi biraz Araplaştıracağız, büyük kentlerde Arap mahalleleri kuracağız” yaklaşımına taban oluşturacak bir küme.
Türel duruma gelince.
Kıymetli uzmanların tekraren deklare ettiğı üzere Türkiye, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda, 1951 tarihinde kabul edilen Cenevre Sözleşmesi’ni ve 1967 yılında kabul edilen Ek Protokolü imzalamış fakat coğrafik çekince hakkını korumuştur. Bu hukuka göre Türkiye yalnızca Avrupa’da meydana gelen olaylar niçiniyle sığınma arayan şahısları, mülteci statüsü vererek kabul edebilir. Bu şartlarda Türkiye’ye gelen Suriyeliler, Afganlar, Pakistanlılar mülteci statüsünde değildir. Süreksiz muhafaza statüsünde bulunmaktadırlar. Bu statü ise şartlar olağana döndüğünde ülkelerine dönmeyi mecburî kılan bir statüdür.
Lakin Türkiye’yi bir hukuk devleti olmaktan çıkaran, olaylara yalnızca “oy getirir mi” diye bakan iktidarın bu sorunu hukuka uygun biçimde çözmesi mümkün değildir. Hakikaten bu tavrını da açıklamıştır.
bu biçimde bu husus üzerinde çalışması ve iktidara geldiğinde memleketler arası ve ulusal hukuka nazaran bu sorunu çözmek üzere hazırlık yapması gereken muhalefet partileridir.