Birinci sefer 1949 yılında Fransızca olarak kaleme alınan tiyatro oyunu, 1953 yılında Paris’te sahnelenmiş ve 1954 yılında İngilizceye çevrilmiştir. Bu tiyatro oyunu, absürt tiyatronun birinci yapıtlarından biri olarak kabul edilmektedir.
Absürt tiyatro hakkında en çok inceleme yazılmış oyunu olarak kabul görmektedir. Giriş, gelişme ve sonuç barındırmayan eser, yer ve karakter özellikleri açısından da epeyce bilgi vermemektedir.
vakit içinde ülke çapında bir ün kazandı. 1954 yılında Beckett tarafınca birtakım değişikliklerle İngilizceye çevrildi ve öteki ülkelerde de sahnelenmeye başladı.
OYUNUN VAROLUŞ SANCILARI
Avangart (Vaktinin ilerisinde olan, var olanı aşan ve yeni eğilimlere işaret eden sanatçı kümeleri ya da sanat anlayışları için kullanılan tabir) olarak nitelenmesine rağmen süratle klasikleşti. Oyunun varoluş sancıları çeken kahramanları, yolları kesiştiğinde birbirleriyle bağlantı kurmaya çalışırlar.
Her gün bir dahalenen bu ritüelde bellek fonksiyonunun yerine getiremeyince de gerçekliğin katılığından uzaklaşmaya başlarlar. Bazılarına nazaran tüm vakit içinderın en yeterlisi olan bu oyun, 21. yüzyılda da başımızda soru işaretleri bırakmaya devam ediyor. İkinci Dünya Savaşı sırasında hayat bulan oyun, umudun ve yaşamanın haykırışıdır.
BİLİNMEZLİĞİN İÇİNDE SÜREN BİR HAYAT
Godot’u Beklerken 1954 yılında Türkiye’de birinci sefer İstanbul’da Küçük Sahne Tiyatrosu tarafınca sahnelendi. Ankara Sanat Tiyatrosu tarafınca da 1963 yılında birinci sahnelediği oyun oldu.
Bilinmezliğin ortasında hayatını sürdüren ve rastgele bir hareket içerisinde olmadan gelecekten umut besleyen insanların halidir Godot’u Beklerken.
SONU GELMEYEN ANLAMSIZ BEKLEYİŞ
Tiyatroyu izlemek kadar okumayı seviyorsanız Godot’u Beklerken’i kesinlikle okumalısınız. Sonu gelmeyen, anlamsız bekleyişi anlatan, absürt tiyatronun en kıymetli örneklerinden biridir.
Çarpıcı yanlarından biri okuyucunun, izleyicinin fikirlerini hareketlendiren imgelemeleridir.
İKİ KARAKTER, BİR AĞAÇ…
Oyun, anlamsızlığı, hiçliği, amaçsızlığı, çaresizliği, bitmişliği, bekleyişi ve tüm bunların ıstıraplarını anlatır. Vladimir Didi ve Estragon Gogo isimli iki karakterinin bir ağaç tabanında Godot’u beklemesi.
Ancak Godot gelmez, Godot esasen gelmeyecektir, tahminen de Godot yoktur, bilemiyoruz. Godot’yu beklerken, Vladimir ve Estragon içinde geçen zekâdan mahrum, anlamsız, gereksiz, yersiz ve saçma konuşmalar geçer.
Aslında bu konuşmalar hiçte anlamsız değildir. Yalnızca anlamak için bakmak değil görmek gerekmektedir.
Absürt tiyatro hakkında en çok inceleme yazılmış oyunu olarak kabul görmektedir. Giriş, gelişme ve sonuç barındırmayan eser, yer ve karakter özellikleri açısından da epeyce bilgi vermemektedir.
vakit içinde ülke çapında bir ün kazandı. 1954 yılında Beckett tarafınca birtakım değişikliklerle İngilizceye çevrildi ve öteki ülkelerde de sahnelenmeye başladı.
OYUNUN VAROLUŞ SANCILARI
Avangart (Vaktinin ilerisinde olan, var olanı aşan ve yeni eğilimlere işaret eden sanatçı kümeleri ya da sanat anlayışları için kullanılan tabir) olarak nitelenmesine rağmen süratle klasikleşti. Oyunun varoluş sancıları çeken kahramanları, yolları kesiştiğinde birbirleriyle bağlantı kurmaya çalışırlar.
Her gün bir dahalenen bu ritüelde bellek fonksiyonunun yerine getiremeyince de gerçekliğin katılığından uzaklaşmaya başlarlar. Bazılarına nazaran tüm vakit içinderın en yeterlisi olan bu oyun, 21. yüzyılda da başımızda soru işaretleri bırakmaya devam ediyor. İkinci Dünya Savaşı sırasında hayat bulan oyun, umudun ve yaşamanın haykırışıdır.
BİLİNMEZLİĞİN İÇİNDE SÜREN BİR HAYAT
Godot’u Beklerken 1954 yılında Türkiye’de birinci sefer İstanbul’da Küçük Sahne Tiyatrosu tarafınca sahnelendi. Ankara Sanat Tiyatrosu tarafınca da 1963 yılında birinci sahnelediği oyun oldu.
Bilinmezliğin ortasında hayatını sürdüren ve rastgele bir hareket içerisinde olmadan gelecekten umut besleyen insanların halidir Godot’u Beklerken.
SONU GELMEYEN ANLAMSIZ BEKLEYİŞ
Tiyatroyu izlemek kadar okumayı seviyorsanız Godot’u Beklerken’i kesinlikle okumalısınız. Sonu gelmeyen, anlamsız bekleyişi anlatan, absürt tiyatronun en kıymetli örneklerinden biridir.
Çarpıcı yanlarından biri okuyucunun, izleyicinin fikirlerini hareketlendiren imgelemeleridir.
İKİ KARAKTER, BİR AĞAÇ…
Oyun, anlamsızlığı, hiçliği, amaçsızlığı, çaresizliği, bitmişliği, bekleyişi ve tüm bunların ıstıraplarını anlatır. Vladimir Didi ve Estragon Gogo isimli iki karakterinin bir ağaç tabanında Godot’u beklemesi.
Ancak Godot gelmez, Godot esasen gelmeyecektir, tahminen de Godot yoktur, bilemiyoruz. Godot’yu beklerken, Vladimir ve Estragon içinde geçen zekâdan mahrum, anlamsız, gereksiz, yersiz ve saçma konuşmalar geçer.
Aslında bu konuşmalar hiçte anlamsız değildir. Yalnızca anlamak için bakmak değil görmek gerekmektedir.