Vladimir V. Putin'in Rusya'sı ve Xi Jinping'in Çin'i son on yılda Batı ile çatışmalarını yoğunlaştırmış olsa da, en az bir jeopolitik proje üzerinde her zaman ABD ile anlaşmışlardır: Kuzey Kore'nin nükleer cephaneliğinin imhası ya da en azından kontrol altına alınması.
Ta ki iki yıl önce Ukrayna'da savaş çıkana kadar.
Putin'in Çarşamba günü Pyongyang'a yaptığı ziyaret ve “saldırı durumunda karşılıklı yardım” sağlayacak bir anlaşmanın duyurulması, dünyanın en büyük üç nükleer gücünün Kuzey Kore'nin nükleer silahlanmasını durdurma çabalarının bir süredir başarısızlıkla sonuçlandığının altını çizdi. Anma törenini Putin ve Kuzey Kore lideri Kim Jong-un yönetiyordu.
Putin, nükleer kısıtlama arzusunu ortadan kaldırmaktan çok daha fazlasını yaptı. Kim'in mükemmelleştirmeye çalıştığı birkaç kritik teknolojiyi içermesi halinde, Kuzey'in atmosfere yeniden girişte hayatta kalabilecek ve başta ABD olmak üzere birçok düşmanını yenebilecek bir savaş başlığı geliştirmesine yardımcı olabileceği konusunda belirtilmemiş bir teknolojik yardım sözü verdi. .
Çarşamba günkü açıklamalarda Kuzey Kore'nin tahmini 50 veya 60 nükleer silahtan vazgeçmesi gerektiğine dair bir ipucu bile yoktu. Aksine Putin şunu ifade etti: “Pyongyang'ın kendi savunma kapasitesini güçlendirmek, ulusal güvenliği sağlamak ve egemenliğini korumak için uygun önlemleri alma hakkı vardır” ancak bu önlemlerin Kuzey Kore'nin nükleer silahlarının daha da geliştirilmesini içerip içermediğini belirtmedi.
Politikadaki değişiklik açık olsa da bunun ne anlama gelebileceği şaşırtıcı. George W. Bush yönetimi sırasında Kuzey Kore meseleleri üzerinde çalışan Victor Cha, “Bu şüphesiz Soğuk Savaş dönemi güvenlik garantilerinin yenilenmesidir” dedi. Bu garantiler, Pyongyang ile Moskova arasında 1961'de feshedilmiş olan karşılıklı savunma anlaşmasına kadar uzanıyor.
Ancak şu anda Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi'nde çalışan Cha, bu sefer anlaşmanın “Rusya için topçu ve Kuzey Kore için ileri askeri teknoloji gibi karşılıklı işlemsel ihtiyaçlara” dayandığını söyledi. “Soğuk Savaş'taki gibi ideolojiyle değil, ABD'ye ve Batı liberal düzenine karşı ortak muhalefetle birleşiyorlar” diye ekledi.
Kuzey Kore'den gelen artan tehdit göz önüne alındığında Cha, yeni anlaşmanın neredeyse kesinlikle Japonya, Güney Kore ve ABD arasında gittikçe resmileşen bir güvenlik ittifakını güçlendireceğini söyledi.
Ruslar zaten 18 ay önce ne olacağının sinyalini vermişti.
Ukrayna'daki savaş çabalarını ilerletmek için acilen daha fazla topa ihtiyaç duyan Putin, mütevazı mühimmat yardımı için 2022'nin sonlarında Kim'den yardım istedi. Bu sızıntının artık bir sele dönüştüğü bildiriliyor: Batılı istihbarat tahminlerine göre beş milyon mermi cephane ve Dışişleri Bakanlığı'na göre giderek artan sayıda Kuzey Kore mühimmatı silahlarla dolu 11.000 nakliye konteynerine doldurulmuş durumda. Bunu balistik füzeler takip etti.
Bu, Kuzey Kore'nin belki de tarihinde ilk kez, müttefiklerinden birinin Batı ile çatışmasında ihtiyaç duyduğu değerli bir müzakere aracına sahip olduğu gerçeğini yansıtıyor: Ülke büyük bir silah üreticisidir.
Kim ilk başta karşılığında petrol ve yiyecek aldığı için mutluydu. Ancak yetkililer, Washington ve Avrupa'da dolaşan istihbarat raporlarında, Kuzey Kore liderinin artık ülkesini tam teşekküllü bir nükleer silah devleti haline getirmenin önündeki son büyük teknolojik engeli, yani nükleer silahlara sahip olma yeteneğini aşmaya kararlı olduğuna dair endişelerin arttığını söylüyor. nükleer silahlarla Amerikan şehrine ulaşmak.
Anahtarlar Rusya'nın elinde; soru, onları serbest bırakmaya hazır olup olmadığıdır.
Rus istihbarat direktörü Avril Haines Mart ayında Kongre'ye şöyle konuştu: “Rusya'nın Ukrayna ile ilgili desteğe ihtiyacı, ülkeyi Çin, Kuzey Kore ve İran'a uzun zamandır istediği tavizleri vermeye zorladı.” “Bu, diğer şeylerin yanı sıra, uzun süredir devam eden nükleer silahların yayılmasını önleme normlarını baltalayabilir.”
Kapalı, gizli oturumlarda çok daha spesifik ayrıntılara girdi ve Kongre'nin kilit üyelerine, Kim'in henüz ustalaşamadığı çeşitli teknolojiler hakkında bilgi verdi. Bunların çoğu, bir nükleer savaş başlığını 6.000 mil (9.600 kilometre) boyunca havada tutmak ve atmosfere yeniden girdiğinde hayatta kalmasını ve hedefini isabetli bir şekilde vurmasını sağlamak için tasarlandı.
Bu, birçok Amerikan başkanının kaldıramayacağı bir hareket. Bu hafta Pyongyang'daki toplantı sona ermeden önce Cha, Rusya'nın Kuzey'e yardım etme ihtimalinin “Kore Savaşı'ndan bu yana ABD ulusal güvenliğine yönelik en büyük tehdidi” temsil ettiğini yazdı.
“Tarihe derin kökleri olan ve Ukrayna'daki savaşla yeniden canlanan bu ilişki, Avrupa'nın, Asya'nın ve Amerika anavatanının güvenliğini baltalıyor. “Ukrayna ve Gazze'deki savaşlar gibi en acil sorunlarla karşı karşıya olan hükümet, kendi tehlikesini göze alarak bu sorunu ikinci plana atıyor.”
Kuzey Kore'nin 18 yıl önceki ilk nükleer denemesinden bu yana Washington, Kuzey Kore'nin cephaneliğinin tehlikeleri konusunda o kadar çok uyarıya maruz kaldı ki, bu durum adeta jeopolitik huzursuzluğun fon müziği haline geldi.
Kim ayrıca ABD'ye nükleer olmayan yollarla saldırmaya istekli olduğunu da gösterdi. Kuzey, on yıl önce Sony Pictures'a yapılan ve stüdyonun bilgisayar kapasitesinin çoğunu felce uğratan yıkıcı bir hacker saldırısından sorumluydu. Saldırı, Sony'nin, Seth Rogen ve James Franco'nun Kim'e suikast düzenlemek üzere gönderilen iki gazeteciyi konu alan komedisi “The Interview”i yayınlama kararıyla gerçekleşti.
Pek çok açıdan modern siber savaşa zemin hazırladı ve Kuzey, merkez bankalarını ve diğer kazançlı Batılı hedefleri hackleyerek nükleer programının genişletilmesini finanse etti.
Birleşmiş Milletler'in sonsuz gibi görünen mali yaptırımları, Kuzey'in nükleer genişlemesini veya onunla yakından ilişkili füze programını durdurmada başarısız oldu. Amerika'nın sabotaj çabaları başarılı oldu ama uzun sürmedi.
Bu, ABD'nin ayık caydırıcılık stratejisine bağımlı olduğu anlamına geliyor: Uzun menzilli bombardıman tatbikatlarıyla Kuzey'e, ABD'ye veya müttefiklerine yönelik bir saldırının neredeyse kesin olarak ülkenin yok olmasına yol açacağını hatırlatması gerekiyor. Ancak Moskova ile inandırıcı bir güvenlik anlaşması, Rusya'nın Kuzey adına karşılık verebileceğini öne sürerek bu iddiayı karmaşıklaştıracaktır. Ancak Çarşamba günkü anlaşmanın şartları açıkça belirtilmedi.
Putin'in Çarşamba günü yaptığı açıklamalar aynı zamanda Kuzey Kore'nin nükleer silah geliştirme konusundaki başarısının Washington'un iki partili en büyük başarısızlıklarından biri olduğunu da hatırlatıyordu. Clinton yönetimi altında başladı; 1994 yılında Kuzey'le yaklaşan bir krizle karşı karşıya kalan hükümet, tek bir silah bile üretmeden nükleer programını sonlandırmayı düşündü.
Başkan Bill Clinton, diplomasinin daha iyi bir yol olduğuna (otuz yıl süren çalkantılı müzakerelerin başlangıcı) ikna olduğu için geri çekildi. Çin ve Rusya, programını satın almak isteyen Kuzey Kore ile “altılı görüşmelere” katılarak yardımcı oldu.
Bu başarısız olduğunda, yaptırımlar uygulandı ve yaptırımlardan kaçınıldığına dair kanıtları kamuoyuna sunacak bir Birleşmiş Milletler izleme grubu vardı. Geçtiğimiz günlerde Birleşmiş Milletler'de gözetleme operasyonu yeniden başlatılmak üzereyken Rusya, en azından şimdilik bu durumdan kurtulmayı başardı.
Şimdi ABD, Japonya, Güney Kore ve diğer müttefikler iki acil zorlukla karşı karşıya. Birincisi, Kim'in alışveriş listesindeki teknolojinin transferini durdurmak. Cha ve diğer uzmanlara göre bunlar arasında, diğer şeylerin yanı sıra, sessiz, nükleer silahlı denizaltılar inşa etme araçları ve füze savunma sistemlerinden kaçma teknolojisi de yer alıyor.
Amerikan istihbarat yetkilileri, Putin'in geçmişte Kuzey'e füze tasarımları sağladığını ancak nükleer silah üretimine gerçekten yardım ettiğine dair çok az kanıt bulunduğunu bildirdi. Artık Kuzey'in nüfuzu var: Putin'in silah stoğu, Kim'in istediğini alıp almayacağına bağlı olabilir.
Ve hiç kimse bunu İranlılar kadar yakından izlemiyor. Ayrıca Ruslara insansız hava araçları da sağlıyorlar. ABD'li yetkililer iki ülkenin füzeleri tartıştığına inanıyor. Daha geçen hafta İranlılar, İran'ın yakıt stokunu hızlı bir şekilde üç nükleer silah yapmak için gerekli malzemeye dönüştürebilecek en gelişmiş santrifüjlerini, İsrail ve ABD üzerindeki baskıyı artırdı. Sığınak patlatan bombalarla İsrail'in ulaşamayacağı bir yerde olun.
Kuzey Kore'nin hamlesi işe yararsa İranlılar da Rusya ile daha yakın çalışmanın bir avantaj olduğunu görebilir. Ve Putin kaybedecek fazla bir şeyi olmadığına karar verebilir.
Ta ki iki yıl önce Ukrayna'da savaş çıkana kadar.
Putin'in Çarşamba günü Pyongyang'a yaptığı ziyaret ve “saldırı durumunda karşılıklı yardım” sağlayacak bir anlaşmanın duyurulması, dünyanın en büyük üç nükleer gücünün Kuzey Kore'nin nükleer silahlanmasını durdurma çabalarının bir süredir başarısızlıkla sonuçlandığının altını çizdi. Anma törenini Putin ve Kuzey Kore lideri Kim Jong-un yönetiyordu.
Putin, nükleer kısıtlama arzusunu ortadan kaldırmaktan çok daha fazlasını yaptı. Kim'in mükemmelleştirmeye çalıştığı birkaç kritik teknolojiyi içermesi halinde, Kuzey'in atmosfere yeniden girişte hayatta kalabilecek ve başta ABD olmak üzere birçok düşmanını yenebilecek bir savaş başlığı geliştirmesine yardımcı olabileceği konusunda belirtilmemiş bir teknolojik yardım sözü verdi. .
Çarşamba günkü açıklamalarda Kuzey Kore'nin tahmini 50 veya 60 nükleer silahtan vazgeçmesi gerektiğine dair bir ipucu bile yoktu. Aksine Putin şunu ifade etti: “Pyongyang'ın kendi savunma kapasitesini güçlendirmek, ulusal güvenliği sağlamak ve egemenliğini korumak için uygun önlemleri alma hakkı vardır” ancak bu önlemlerin Kuzey Kore'nin nükleer silahlarının daha da geliştirilmesini içerip içermediğini belirtmedi.
Politikadaki değişiklik açık olsa da bunun ne anlama gelebileceği şaşırtıcı. George W. Bush yönetimi sırasında Kuzey Kore meseleleri üzerinde çalışan Victor Cha, “Bu şüphesiz Soğuk Savaş dönemi güvenlik garantilerinin yenilenmesidir” dedi. Bu garantiler, Pyongyang ile Moskova arasında 1961'de feshedilmiş olan karşılıklı savunma anlaşmasına kadar uzanıyor.
Ancak şu anda Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi'nde çalışan Cha, bu sefer anlaşmanın “Rusya için topçu ve Kuzey Kore için ileri askeri teknoloji gibi karşılıklı işlemsel ihtiyaçlara” dayandığını söyledi. “Soğuk Savaş'taki gibi ideolojiyle değil, ABD'ye ve Batı liberal düzenine karşı ortak muhalefetle birleşiyorlar” diye ekledi.
Kuzey Kore'den gelen artan tehdit göz önüne alındığında Cha, yeni anlaşmanın neredeyse kesinlikle Japonya, Güney Kore ve ABD arasında gittikçe resmileşen bir güvenlik ittifakını güçlendireceğini söyledi.
Ruslar zaten 18 ay önce ne olacağının sinyalini vermişti.
Ukrayna'daki savaş çabalarını ilerletmek için acilen daha fazla topa ihtiyaç duyan Putin, mütevazı mühimmat yardımı için 2022'nin sonlarında Kim'den yardım istedi. Bu sızıntının artık bir sele dönüştüğü bildiriliyor: Batılı istihbarat tahminlerine göre beş milyon mermi cephane ve Dışişleri Bakanlığı'na göre giderek artan sayıda Kuzey Kore mühimmatı silahlarla dolu 11.000 nakliye konteynerine doldurulmuş durumda. Bunu balistik füzeler takip etti.
Bu, Kuzey Kore'nin belki de tarihinde ilk kez, müttefiklerinden birinin Batı ile çatışmasında ihtiyaç duyduğu değerli bir müzakere aracına sahip olduğu gerçeğini yansıtıyor: Ülke büyük bir silah üreticisidir.
Kim ilk başta karşılığında petrol ve yiyecek aldığı için mutluydu. Ancak yetkililer, Washington ve Avrupa'da dolaşan istihbarat raporlarında, Kuzey Kore liderinin artık ülkesini tam teşekküllü bir nükleer silah devleti haline getirmenin önündeki son büyük teknolojik engeli, yani nükleer silahlara sahip olma yeteneğini aşmaya kararlı olduğuna dair endişelerin arttığını söylüyor. nükleer silahlarla Amerikan şehrine ulaşmak.
Anahtarlar Rusya'nın elinde; soru, onları serbest bırakmaya hazır olup olmadığıdır.
Rus istihbarat direktörü Avril Haines Mart ayında Kongre'ye şöyle konuştu: “Rusya'nın Ukrayna ile ilgili desteğe ihtiyacı, ülkeyi Çin, Kuzey Kore ve İran'a uzun zamandır istediği tavizleri vermeye zorladı.” “Bu, diğer şeylerin yanı sıra, uzun süredir devam eden nükleer silahların yayılmasını önleme normlarını baltalayabilir.”
Kapalı, gizli oturumlarda çok daha spesifik ayrıntılara girdi ve Kongre'nin kilit üyelerine, Kim'in henüz ustalaşamadığı çeşitli teknolojiler hakkında bilgi verdi. Bunların çoğu, bir nükleer savaş başlığını 6.000 mil (9.600 kilometre) boyunca havada tutmak ve atmosfere yeniden girdiğinde hayatta kalmasını ve hedefini isabetli bir şekilde vurmasını sağlamak için tasarlandı.
Bu, birçok Amerikan başkanının kaldıramayacağı bir hareket. Bu hafta Pyongyang'daki toplantı sona ermeden önce Cha, Rusya'nın Kuzey'e yardım etme ihtimalinin “Kore Savaşı'ndan bu yana ABD ulusal güvenliğine yönelik en büyük tehdidi” temsil ettiğini yazdı.
“Tarihe derin kökleri olan ve Ukrayna'daki savaşla yeniden canlanan bu ilişki, Avrupa'nın, Asya'nın ve Amerika anavatanının güvenliğini baltalıyor. “Ukrayna ve Gazze'deki savaşlar gibi en acil sorunlarla karşı karşıya olan hükümet, kendi tehlikesini göze alarak bu sorunu ikinci plana atıyor.”
Kuzey Kore'nin 18 yıl önceki ilk nükleer denemesinden bu yana Washington, Kuzey Kore'nin cephaneliğinin tehlikeleri konusunda o kadar çok uyarıya maruz kaldı ki, bu durum adeta jeopolitik huzursuzluğun fon müziği haline geldi.
Kim ayrıca ABD'ye nükleer olmayan yollarla saldırmaya istekli olduğunu da gösterdi. Kuzey, on yıl önce Sony Pictures'a yapılan ve stüdyonun bilgisayar kapasitesinin çoğunu felce uğratan yıkıcı bir hacker saldırısından sorumluydu. Saldırı, Sony'nin, Seth Rogen ve James Franco'nun Kim'e suikast düzenlemek üzere gönderilen iki gazeteciyi konu alan komedisi “The Interview”i yayınlama kararıyla gerçekleşti.
Pek çok açıdan modern siber savaşa zemin hazırladı ve Kuzey, merkez bankalarını ve diğer kazançlı Batılı hedefleri hackleyerek nükleer programının genişletilmesini finanse etti.
Birleşmiş Milletler'in sonsuz gibi görünen mali yaptırımları, Kuzey'in nükleer genişlemesini veya onunla yakından ilişkili füze programını durdurmada başarısız oldu. Amerika'nın sabotaj çabaları başarılı oldu ama uzun sürmedi.
Bu, ABD'nin ayık caydırıcılık stratejisine bağımlı olduğu anlamına geliyor: Uzun menzilli bombardıman tatbikatlarıyla Kuzey'e, ABD'ye veya müttefiklerine yönelik bir saldırının neredeyse kesin olarak ülkenin yok olmasına yol açacağını hatırlatması gerekiyor. Ancak Moskova ile inandırıcı bir güvenlik anlaşması, Rusya'nın Kuzey adına karşılık verebileceğini öne sürerek bu iddiayı karmaşıklaştıracaktır. Ancak Çarşamba günkü anlaşmanın şartları açıkça belirtilmedi.
Putin'in Çarşamba günü yaptığı açıklamalar aynı zamanda Kuzey Kore'nin nükleer silah geliştirme konusundaki başarısının Washington'un iki partili en büyük başarısızlıklarından biri olduğunu da hatırlatıyordu. Clinton yönetimi altında başladı; 1994 yılında Kuzey'le yaklaşan bir krizle karşı karşıya kalan hükümet, tek bir silah bile üretmeden nükleer programını sonlandırmayı düşündü.
Başkan Bill Clinton, diplomasinin daha iyi bir yol olduğuna (otuz yıl süren çalkantılı müzakerelerin başlangıcı) ikna olduğu için geri çekildi. Çin ve Rusya, programını satın almak isteyen Kuzey Kore ile “altılı görüşmelere” katılarak yardımcı oldu.
Bu başarısız olduğunda, yaptırımlar uygulandı ve yaptırımlardan kaçınıldığına dair kanıtları kamuoyuna sunacak bir Birleşmiş Milletler izleme grubu vardı. Geçtiğimiz günlerde Birleşmiş Milletler'de gözetleme operasyonu yeniden başlatılmak üzereyken Rusya, en azından şimdilik bu durumdan kurtulmayı başardı.
Şimdi ABD, Japonya, Güney Kore ve diğer müttefikler iki acil zorlukla karşı karşıya. Birincisi, Kim'in alışveriş listesindeki teknolojinin transferini durdurmak. Cha ve diğer uzmanlara göre bunlar arasında, diğer şeylerin yanı sıra, sessiz, nükleer silahlı denizaltılar inşa etme araçları ve füze savunma sistemlerinden kaçma teknolojisi de yer alıyor.
Amerikan istihbarat yetkilileri, Putin'in geçmişte Kuzey'e füze tasarımları sağladığını ancak nükleer silah üretimine gerçekten yardım ettiğine dair çok az kanıt bulunduğunu bildirdi. Artık Kuzey'in nüfuzu var: Putin'in silah stoğu, Kim'in istediğini alıp almayacağına bağlı olabilir.
Ve hiç kimse bunu İranlılar kadar yakından izlemiyor. Ayrıca Ruslara insansız hava araçları da sağlıyorlar. ABD'li yetkililer iki ülkenin füzeleri tartıştığına inanıyor. Daha geçen hafta İranlılar, İran'ın yakıt stokunu hızlı bir şekilde üç nükleer silah yapmak için gerekli malzemeye dönüştürebilecek en gelişmiş santrifüjlerini, İsrail ve ABD üzerindeki baskıyı artırdı. Sığınak patlatan bombalarla İsrail'in ulaşamayacağı bir yerde olun.
Kuzey Kore'nin hamlesi işe yararsa İranlılar da Rusya ile daha yakın çalışmanın bir avantaj olduğunu görebilir. Ve Putin kaybedecek fazla bir şeyi olmadığına karar verebilir.