ahmetbeyler
Active member
Sağlıklı işleyen bir toplumsal hayat, kendi ortasında kanaat başkanları yaratır, bu kanaat liderleri aracılığıyla bir bakış açısı yakalanır. bu biçimde bir toplumun meseleleri manaya ve çözme süreci kabaca bu biçimde ilerler. Pandemide büyük ölçüde bu oldu. Halk sıhhati uzmanlarına kulak verdik. Zira problem toplumsal değil, büyük ölçüde tabiat bilimlerine ilişkindi. Pekala ya toplumsal problemler?
Toplumsal problemler tahlilsiz kaldığında krizler faşizmi çağırıyor
Bu sıkıntılardan birisi sokak köpekleri. Sokak hayvanları demiyorum zira sorun büyük ölçüde güvenlik çerçevesinden ele alınıyor. Bu yüzden kediler sorun değil. Endüstride güvenlik nazaranvlisi bir okur, “her gün sabah işe giderken bir elime sopa, öteki elime taş alıyorum, bıktım artık” diyor. Bir öteki okur, “çocuğumu okul servisine ben bırakıyorum, zira sokak köpeklerinden korkuyorum” diyor. Demek ki bir sorun olduğu ortada.
Pekala ne yapacağız? Hayvanlara, tabiata ait hassas olmaya fırsat bulamamış, okuduğunu anlamakta, dinlediğini işitmekte zorlanan bir toplumun karşısına tahlil önerisi sunan bir program, bir alternatif konmazsa ne olur? Bugün ne olursa o olur… Toplumsal medyada bir hayli hesap, sokak köpeklerinin toplanıp itlaf edilmesi gerektiğini savunuyor. Hatta bu şahıslar birtakım bazı bakılırsav biliyor ve zehirli mamalarla sokaklara çıkıp, köpekleri zehirlemeye kalkıyor. Savunmasız, sistemik düşünebileceği bir eğitimden geçirilmemiş, güvenlik kaygılarıyla krizler geçiren, kentlere hapsedilmiş ve kamu hizmetiyle kurduğu münasebet yurttaş değil de müşteri kabilinden olan bu halkın nasıl bir tahlil bulacağını düşünüyoruz? şüphesiz “ya ben ya köpekler” ikiliğine hapsolacak ve “köpeklere ölüm” diyecek. Köpekleri gidermeden insani tahliller üretmenin yolu mevzuyu araştırmaktan, dataları kıymetlendirmekten geçiyor.
Yazıyı buraya kadar okuyan okurlar!
Bu yazı aslında sizin için yazılıyor. Toplumsal medyada, orada burada, bir biçimiyle köpek sıkıntısından bahsedip tahlil yolu olarak onları itlaf etmeyi ya da bu haliyle vefat kampı demek olan barınaklara göndermeyi önerenlere çabucak inanma. Buraya kadar okuduysanız, esasen siz okuduğunuzu anlamakta zorlanmayan, önyargılarınızı kırabilecek zekaya, dezenformasyondan kendinizi uzak tutabilecek yeteneğe sahip insanlarsınız. Yani siz, faşizmin potansiyel gaye kitlesi değilsiniz. Bu yazının hedefi da muhtemel baş karışıklığınızın önüne geçebilmek. Siz de kısa bir araştırma yaparak, sıkıntıya ait bilimsel tahlil yollarını bulabilirsiniz. bir daha de erinenler için yazının altına birtakım linkler koyacağım. İstek edenler inceleyebilirler.
İnsani tahliller var, birebir vakitte bilimsel, denenmiş tahliller
Daha uzun incelenmesi kuraldır fakat ben özetleyeyim. Bir dişi köpeğin altı ayda bir beş yavru doğurması ve yavrularının da tıpkı biçimde devam etmesi durumunda beş yıl ortasında soyundan 5 bin civarında köpek üreyeceği hesaplanıyor.
Bu niçinle dişi köpeklerin yüzde 70’inden çoksını aşılamanın büyük değer taşıdığı aktarılıyor. ötürüsıyla siz bugün köpekleri itlaf etseniz bile şayet kısırlaştırma sisteminizi kurmazsanız sorun gelip bir daha sizi buluyor. Sokak köpeklerinin sayısının yüksek olduğu ve durumun umutsuz gözüktüğü ülkelerde bile işe yarayacağı bilimsel olarak ispatlanmış bir formül olarak, “Topla, Bakımını Yap, Aşıla, Aldığın Yere Bırak” ismi verilen dört evre tavsiye ediliyor. Bu esnada bir köpeği meskene alıp, 1-2 ay daha sonra sıkılıp sokağa atıveren sorumsuz aileler de ceza sistemi ile durduruluyor. Bu haliyle kuvvetli bir kayıt sistemi de kurulması gerekiyor.
Tahlil sıradan, üremenin önüne geçersen, konuta alınan köpeği sokağa bırakmayı sert biçimde cezalandırırsan, bu hayvanların sokaktaki nüfusu kısa müddette bitiyor. Kısa mühletten kastım 2-3 yıl. Zira aslına bakarsan şayet bir bakıcısı yoksa, sokaklardaki köpeklerin ortalama ömrü maalesef 4-5 yılı geçemiyor. Yani kısırlaştırma sürecinden daha sonra 2-3 yıl beklerseniz aslına bakarsan nüfus azalıyor. Lakin “Bu 2-3 yılda da ne yapacağız” diyenler için sorun akut bir krize dönüşmüşse bunun yolu barınaklar. Ama bir de barınak meselemiz var tabii… Şu anda sokaklardan toplanıp, belediye barınaklarına giden köpekler, birinci 3-4 gün bir ortada tutuluyor, ondan sonrasında hücrelerine yollanıyor. Bu köpeklerden küçük ve orta uzunluk olanlar, birinci 3-4 günde çabucak hemen hücrelerini nazaranmeden büyük köpekler tarafınca parçalanıyor. Hücrelere bırakılan köpeklerin aylarca bu hücrelerde kaldığı oluyor. Sabah bir nazaranvli tazyikli suyla hücreyi yıkıyor. Ankara’nın ayazında betona yapışarak buz tutmuş köpekler var. Barınak buralar… Bu manzarayı vicdanınız kaldırmıyorsa, barınaklar ıslah edilsin talebine de kulak vermek gerekir. Benim vicdanım serttir diyenler, haftaiçi bir gün 10.00-12.00 ve 13.00-15.00 içinde belediye barınaklarını gezebilir. Bir kere gezmeye yüreği yetenin vicdanı kaldırıyorsa, tertipli olarak gidebilir. Bu ortada Türkiye’deki 1390 belediyenin içinde, barınağı olan belediye sayısı 237! Bin küsur belediyede barınak bile yok.
Torunlarınıza bırakacağınız mirası önemsemiyorsanız öldürmek de çözüm…
elbette, sokak köpeklerini toplayıp öldürmek de bir seçenek. Bu haliyle barınaklara bırakmanın da mevt olduğunu söylemek gerekir. İtlaf üzere ya da toplayıp kentten tehcir etmek üzere bir tahlili 1910’da İstanbul’da denemişiz. Kentin 80 bin köpeğini toplayıp, Hayırsızada’ya göndermişiz. Aç, biilaç birbirilerini yiyen köpeklerin çığlıkları günlerce İstanbul’un Anadolu yakasından duyulmuş. Balıkçılar, adadan kaçarak teknelerine yüzmeye çalışan köpeklerin durumunu İstanbullulara ağlayarak anlatmış. İstanbullular 1912 zelzelesinin niçininin “köpeklerin ahı” olduğunu düşünmüşler. Torunlarınıza “Hayırsızada köpek katliamı” üzere bir öykü bırakmak istiyorsanız buyrun…
Zira bir ihtimal daha var. Yaşanabilir, hücre sisteminin olmadığı, hayvanseverlerin gönül rahatlığıyla gezebileceği, çalışanın hayvanseverlerden oluştuğu, sizin de gönlünüzün rahat ettiği bir barınak sistemi de hayal değil. Son derece düşük bütçelerle bu iş kotarılabilir. Kâfi ki istensin.
bu biçimde bilimsel tahlil muhakkak, evvel “topla, bakımını yap, aşıla, aldığın yere bırak”, bu biçimdece nüfusu denetim altına alıp azalt, daha sonra yaşanabilir bakım konutları kur, sokakta tehlike altında yaşamalarına müsaade verme. Çok hassas bir toplum olsak sokakta yaşamaları sorun değil lakin zehirli mamalar her yerde. Bir yandan da birlikte yaşadığımız hayvanları, kendimizden de muhafazamız gerekiyor sanırım.
Bu yazıyı yazan mama lobisinin casusu mı yoksa köpektapar mı?
Bu yazıyı yazan Hilal Kaplan’ın 18 Nisan’daki yazısında dediği üzere Müslüman değil de “köpektapar” olabilir ya da bir okurumuzun sözüyle “itperest” ya da “köpek sevici” olabilir. Hele ki gazeteciyse, mama lobisinden fonlanan bir casus da olabilir. Bu ihtimalleri ağzımla kuş tutsam yok edemem sanırım. aslına bakarsan dayanaksız ithamların sırrı da bu değil mi? İtham edilen kendini savunamıyor. bu biçimde kabul, itperest ve mama lobisinin ajanıyız!
Lakin bir oyun oynandığını gözleyebiliyoruz. Hayvansever azınlık çoklukla muhafazakar kısımların ortasından çıkmaz. Hassas olmaya fırsat bulabilecek kadar da gelirleri olan insanlardır. İktidar basını Erdoğan’a uzaklıklı hayvanseverleri ustalıkla fakir, gariban insanlara maksat gösteriyor. Güya iktidar sorunu çözmek istiyor da bir grup hayvanseverler pürüz oluyormuş üzere aktarıyor. Hayvanseverler sorunun sebebiymiş üzere anlatılıyor. Şahsen iktidar basını tarafınca manipüle ediliyoruz ve yakın vakitte bir tercihe zorlanacak üzereyiz. “Köpek terörü” manşetleri atılarak, köpekler, şuuru olan teröristler üzere resmediliyor. Sinsi bir oyun tezgahlanıyor. Ancak tercih bizim… Ya girişmeye kalktığımız katliam jenerasyondan nesile anlatılacak ve torunlarımızın bizi küfrederek anacağı dedeler, nineler olacağız. Ya da sokak köpekleri sıkıntısına insani, bilimsel ve daha az maliyetli olan tahlili seçeceğiz. Her ikisinde de sokak köpekleri “sorunu” çözülüyor. Hangisini seçmek akla yatkın?
faydalı linkler;
Toplumsal problemler tahlilsiz kaldığında krizler faşizmi çağırıyor
Bu sıkıntılardan birisi sokak köpekleri. Sokak hayvanları demiyorum zira sorun büyük ölçüde güvenlik çerçevesinden ele alınıyor. Bu yüzden kediler sorun değil. Endüstride güvenlik nazaranvlisi bir okur, “her gün sabah işe giderken bir elime sopa, öteki elime taş alıyorum, bıktım artık” diyor. Bir öteki okur, “çocuğumu okul servisine ben bırakıyorum, zira sokak köpeklerinden korkuyorum” diyor. Demek ki bir sorun olduğu ortada.
Pekala ne yapacağız? Hayvanlara, tabiata ait hassas olmaya fırsat bulamamış, okuduğunu anlamakta, dinlediğini işitmekte zorlanan bir toplumun karşısına tahlil önerisi sunan bir program, bir alternatif konmazsa ne olur? Bugün ne olursa o olur… Toplumsal medyada bir hayli hesap, sokak köpeklerinin toplanıp itlaf edilmesi gerektiğini savunuyor. Hatta bu şahıslar birtakım bazı bakılırsav biliyor ve zehirli mamalarla sokaklara çıkıp, köpekleri zehirlemeye kalkıyor. Savunmasız, sistemik düşünebileceği bir eğitimden geçirilmemiş, güvenlik kaygılarıyla krizler geçiren, kentlere hapsedilmiş ve kamu hizmetiyle kurduğu münasebet yurttaş değil de müşteri kabilinden olan bu halkın nasıl bir tahlil bulacağını düşünüyoruz? şüphesiz “ya ben ya köpekler” ikiliğine hapsolacak ve “köpeklere ölüm” diyecek. Köpekleri gidermeden insani tahliller üretmenin yolu mevzuyu araştırmaktan, dataları kıymetlendirmekten geçiyor.
Yazıyı buraya kadar okuyan okurlar!
Bu yazı aslında sizin için yazılıyor. Toplumsal medyada, orada burada, bir biçimiyle köpek sıkıntısından bahsedip tahlil yolu olarak onları itlaf etmeyi ya da bu haliyle vefat kampı demek olan barınaklara göndermeyi önerenlere çabucak inanma. Buraya kadar okuduysanız, esasen siz okuduğunuzu anlamakta zorlanmayan, önyargılarınızı kırabilecek zekaya, dezenformasyondan kendinizi uzak tutabilecek yeteneğe sahip insanlarsınız. Yani siz, faşizmin potansiyel gaye kitlesi değilsiniz. Bu yazının hedefi da muhtemel baş karışıklığınızın önüne geçebilmek. Siz de kısa bir araştırma yaparak, sıkıntıya ait bilimsel tahlil yollarını bulabilirsiniz. bir daha de erinenler için yazının altına birtakım linkler koyacağım. İstek edenler inceleyebilirler.
İnsani tahliller var, birebir vakitte bilimsel, denenmiş tahliller
Daha uzun incelenmesi kuraldır fakat ben özetleyeyim. Bir dişi köpeğin altı ayda bir beş yavru doğurması ve yavrularının da tıpkı biçimde devam etmesi durumunda beş yıl ortasında soyundan 5 bin civarında köpek üreyeceği hesaplanıyor.
Bu niçinle dişi köpeklerin yüzde 70’inden çoksını aşılamanın büyük değer taşıdığı aktarılıyor. ötürüsıyla siz bugün köpekleri itlaf etseniz bile şayet kısırlaştırma sisteminizi kurmazsanız sorun gelip bir daha sizi buluyor. Sokak köpeklerinin sayısının yüksek olduğu ve durumun umutsuz gözüktüğü ülkelerde bile işe yarayacağı bilimsel olarak ispatlanmış bir formül olarak, “Topla, Bakımını Yap, Aşıla, Aldığın Yere Bırak” ismi verilen dört evre tavsiye ediliyor. Bu esnada bir köpeği meskene alıp, 1-2 ay daha sonra sıkılıp sokağa atıveren sorumsuz aileler de ceza sistemi ile durduruluyor. Bu haliyle kuvvetli bir kayıt sistemi de kurulması gerekiyor.
Tahlil sıradan, üremenin önüne geçersen, konuta alınan köpeği sokağa bırakmayı sert biçimde cezalandırırsan, bu hayvanların sokaktaki nüfusu kısa müddette bitiyor. Kısa mühletten kastım 2-3 yıl. Zira aslına bakarsan şayet bir bakıcısı yoksa, sokaklardaki köpeklerin ortalama ömrü maalesef 4-5 yılı geçemiyor. Yani kısırlaştırma sürecinden daha sonra 2-3 yıl beklerseniz aslına bakarsan nüfus azalıyor. Lakin “Bu 2-3 yılda da ne yapacağız” diyenler için sorun akut bir krize dönüşmüşse bunun yolu barınaklar. Ama bir de barınak meselemiz var tabii… Şu anda sokaklardan toplanıp, belediye barınaklarına giden köpekler, birinci 3-4 gün bir ortada tutuluyor, ondan sonrasında hücrelerine yollanıyor. Bu köpeklerden küçük ve orta uzunluk olanlar, birinci 3-4 günde çabucak hemen hücrelerini nazaranmeden büyük köpekler tarafınca parçalanıyor. Hücrelere bırakılan köpeklerin aylarca bu hücrelerde kaldığı oluyor. Sabah bir nazaranvli tazyikli suyla hücreyi yıkıyor. Ankara’nın ayazında betona yapışarak buz tutmuş köpekler var. Barınak buralar… Bu manzarayı vicdanınız kaldırmıyorsa, barınaklar ıslah edilsin talebine de kulak vermek gerekir. Benim vicdanım serttir diyenler, haftaiçi bir gün 10.00-12.00 ve 13.00-15.00 içinde belediye barınaklarını gezebilir. Bir kere gezmeye yüreği yetenin vicdanı kaldırıyorsa, tertipli olarak gidebilir. Bu ortada Türkiye’deki 1390 belediyenin içinde, barınağı olan belediye sayısı 237! Bin küsur belediyede barınak bile yok.
Torunlarınıza bırakacağınız mirası önemsemiyorsanız öldürmek de çözüm…
elbette, sokak köpeklerini toplayıp öldürmek de bir seçenek. Bu haliyle barınaklara bırakmanın da mevt olduğunu söylemek gerekir. İtlaf üzere ya da toplayıp kentten tehcir etmek üzere bir tahlili 1910’da İstanbul’da denemişiz. Kentin 80 bin köpeğini toplayıp, Hayırsızada’ya göndermişiz. Aç, biilaç birbirilerini yiyen köpeklerin çığlıkları günlerce İstanbul’un Anadolu yakasından duyulmuş. Balıkçılar, adadan kaçarak teknelerine yüzmeye çalışan köpeklerin durumunu İstanbullulara ağlayarak anlatmış. İstanbullular 1912 zelzelesinin niçininin “köpeklerin ahı” olduğunu düşünmüşler. Torunlarınıza “Hayırsızada köpek katliamı” üzere bir öykü bırakmak istiyorsanız buyrun…
Zira bir ihtimal daha var. Yaşanabilir, hücre sisteminin olmadığı, hayvanseverlerin gönül rahatlığıyla gezebileceği, çalışanın hayvanseverlerden oluştuğu, sizin de gönlünüzün rahat ettiği bir barınak sistemi de hayal değil. Son derece düşük bütçelerle bu iş kotarılabilir. Kâfi ki istensin.
bu biçimde bilimsel tahlil muhakkak, evvel “topla, bakımını yap, aşıla, aldığın yere bırak”, bu biçimdece nüfusu denetim altına alıp azalt, daha sonra yaşanabilir bakım konutları kur, sokakta tehlike altında yaşamalarına müsaade verme. Çok hassas bir toplum olsak sokakta yaşamaları sorun değil lakin zehirli mamalar her yerde. Bir yandan da birlikte yaşadığımız hayvanları, kendimizden de muhafazamız gerekiyor sanırım.
Bu yazıyı yazan mama lobisinin casusu mı yoksa köpektapar mı?
Bu yazıyı yazan Hilal Kaplan’ın 18 Nisan’daki yazısında dediği üzere Müslüman değil de “köpektapar” olabilir ya da bir okurumuzun sözüyle “itperest” ya da “köpek sevici” olabilir. Hele ki gazeteciyse, mama lobisinden fonlanan bir casus da olabilir. Bu ihtimalleri ağzımla kuş tutsam yok edemem sanırım. aslına bakarsan dayanaksız ithamların sırrı da bu değil mi? İtham edilen kendini savunamıyor. bu biçimde kabul, itperest ve mama lobisinin ajanıyız!
Lakin bir oyun oynandığını gözleyebiliyoruz. Hayvansever azınlık çoklukla muhafazakar kısımların ortasından çıkmaz. Hassas olmaya fırsat bulabilecek kadar da gelirleri olan insanlardır. İktidar basını Erdoğan’a uzaklıklı hayvanseverleri ustalıkla fakir, gariban insanlara maksat gösteriyor. Güya iktidar sorunu çözmek istiyor da bir grup hayvanseverler pürüz oluyormuş üzere aktarıyor. Hayvanseverler sorunun sebebiymiş üzere anlatılıyor. Şahsen iktidar basını tarafınca manipüle ediliyoruz ve yakın vakitte bir tercihe zorlanacak üzereyiz. “Köpek terörü” manşetleri atılarak, köpekler, şuuru olan teröristler üzere resmediliyor. Sinsi bir oyun tezgahlanıyor. Ancak tercih bizim… Ya girişmeye kalktığımız katliam jenerasyondan nesile anlatılacak ve torunlarımızın bizi küfrederek anacağı dedeler, nineler olacağız. Ya da sokak köpekleri sıkıntısına insani, bilimsel ve daha az maliyetli olan tahlili seçeceğiz. Her ikisinde de sokak köpekleri “sorunu” çözülüyor. Hangisini seçmek akla yatkın?
faydalı linkler;
- https://www.cumhuriyet.com.tr/cumhuriyet-pazar/kopek-sorunu-mu-insan-sorumsuzlugu-mu-1897124
- https://www.cumhuriyet.com.tr/turkiye/yandas-medya-hedef-gosterdi-hayvan-kiyimi-talimati-verildi-1895428
- https://www.cumhuriyet.com.tr/cumhuriyet-pazar/sokak-kopekleri-hedefte-1902204
- https://www.hurriyet.com.tr/tarihimizin-iki-buyuk-kopek-soykirimi-39015990