ahmetbeyler
Active member
Düzgün bir tesadüftü. Gidişimin Londra Kitap Fuarı’na denk gelişinden hayli şad kaldım doğal ki. 1971’de Londra’nın ünlü caddelerinden Oxford Street’teki bir otelde Yayıncılar Standı olarak başlayan aktiflik 1977’de memleketler arası kitap ticaretinin de yapıldığı Londra Kitap Fuarı ismini aldı.
İngiltere’de yaşadığım senelerda her yıl değilse de sık sık giderdim. Artık neredeyse 20 yıllık bir ortanın akabinde gidip görme talihine kavuştum bir daha. Baht diyorum, zira iki yıldır pandemi niçiniyle yapılamayan fuarın bu yıl da kapılarını açmayacağı beklentisi vardı. O niçinle benim için de sürpriz oldu açılması. Fakat, A7’nin sahibi, sevgili arkadaşım İstek (Sandal), ben oradayken fuara geleceğini, benim de kitaplarımı sergileyeceğini söyleyince epey keyifli oldum olağan. Yayın dünyamızda sayıları az ancak son derece başarılı bayan yayıncılarımız var, malum. İstek da onlardan biri. Fuarda yayınevi için epey sayıda yabancı yayıneviyle görüştü, hoş kitaplar seçti. Türkçe okurlarıyla buluşturacağı hoş kitaplar. Bu fuarlar, bilhassa Londra Kitap Fuarı, bu işe yarıyor işte. Muharrirlerin imza günü falan yok aslında fakat Dilek Türkiye standında kendisine ayrılan beğenilen kısımda bana imza günü düzenledi. Ziyarete gelen Türk okurlara imzaladım birkaç kitap.
Dijital çağda da kıymetli
Kitaba tutkun olanlar için burası adeta bir mabet. Dijital çağda hala bu cins bir fuar gerekli mi diyenler vardır kuşkusuz. Haklı olabilirler. Dünya her alanda olduğu üzere fuarlar açısından da gitgide “küçüldü”. Ancak bir daha de yüz yüze temas gibisi yok. Dünyanın çeşitli ülkelerinden yayınevlerinin birbirleriyle ticari manada “kitap alışverişi” yaptığı yerler olmayı sürdürüyor fuarlar. Arzu’nun bu çeşit görüşmelerinden birkaçına katıldım ben de. Yeni bir kitabın lisanımıza kazandırılma süreci nasılmış gördüm.
Değişikti sahiden. Suudi Arabistan standında meşhur “çöl dansını” izledim. Olağan ki yalnızca adamların dansı bu. İzleyince bizim folklorun gelişkinliğini, hoşluğunu bir sefer daha anımsadım. İleri geri tek düze hareketlerden oluşmuş bir danstı izlediğim. Tahminen hepsi bu biçimde değildir ancak Suudilerin bu çeşit danslarına biroldukca yerde karşılaştığım için, oburu olsa onu da hatırlardım dedim kendi kendime. Fakat stantta, Suriye’de tadıp tutkunu haline geldiğim kakuleli kahve içtim ki epeyce keyifli oldum, hurma eşliğinde alışılmış. Suudi standında bir prensin yazdığı epey hoş İngilizce kitaplar vardı, Körfez’le, Ortadoğu’yla ilgili. Param yetmediği için alamadım, içime keder oldu. Arzu’dan isteseydim alırdı bana fakat söylemeye yüzüm tutmadı. Hoş kitaplardı nitekim.
Kurkov’u dinledim
Fuardaki en hoş sürpriz dostum, kardeşim müellif Burhan Sönmez’le müsabakam oldu. Burhan, malum, yapıtları çeşitli lisanlara çevrilen gurur duyduğumuz bir müellif. beraberinde Memleketler arası Pen Müellifler Birliği’nin (PEN International) Lideri. Kendisinin de katıldığı, Ukrayna temalı bir paneli ben de izledim. “Gel, ilgini çeker, Andrey Kurkov konuşacak tanışırsın” da demişti. Kurkov’u bilirim. Death and The Penquine isimli kitabını okumuş, beğenmiştim. Ukrayna’nın dünya çapında tanınmış muharrirlerinden biridir. Enteresan laflar etti. Ne düşündüğüm bana kalsın şimdilik. Yalnız Belaruslu bir bayan muharririn, Kurkov’a “ektiğinizi biçiyorsunuz” çıkışı bana fazlaca manalı geldi. Pek yaptığım bir şey değildir ancak sonuna kadar dinlemedim Kurkov’u. Burhan’a da ayıp oldu muhtemelen.
Jefrrey Archer ünlü bir İngiliz siyasetçi. Muhafazakâr. yıllar evvel sanırım Yahudi Soykırımı’nı reddetme ayıbı başta olmak üzere birkaç suçlamayla mahpusa atılmıştı diye anımsıyorum. Temsilcisi Arzu’nun standına gelmiş meğerse, ben Kurkov’u dinlerken. Archer’in kitaplarının Türk okurunun dikkatini çekeceğini söylemiş temsilci. Müsabakayı, Archer hakkında konuşmayı epeyce isterdim.
Türkiye standı hoştu
Türkiye standı hoştu. İkramları bilhassa fazlaca güzeldi. Nazım Hikmet’ten Necip Fazıl’a epeyce sayıda İngilizce Türk kitabı vardı. Kabul etmeliyim bu bahiste eşit davranılmış her niyet sahibine. Başta Misbah Demircan olmak üzere Kültür Bakanlığı yetkilileri de vardı. Demircan’ın beni tanımasına hayli şaşırdım. Toplu fotoğraf çekimine çağırınca geri de çeviremedim, nazik bir davetti zira. O denli durdum ben de fotoğrafın kıyısında.
Fuarda Kültür Bakanlığı Yayınları başta olmak üzere, İTO, A7 Kitap, Akademi Artı Yayıncılık (Elma Publising), Büyük Doğu Yayınları, Damla Yayınevi, Edam Publishing, Hümanist Yayıncılık, Istanbul Convention & Bureau, İnsan Yayınları, Nemesis Yayıncılık, Sigma Publishing, Timaş Yayınları vardı. İlgi de azımsanmayacak kadar oldukcatu Türkiye standına.
Büyük Doğu Yayınları’ndan Emrah Kısakürek’le de tanıştık. Dedesine pek muhabbet beslemesem de onunla düzgün anlaştık. Çok hoş anılar anlattı tıpkı zamandadesiyle tıpkı vakitte Nazım’la ilgili olarak. Keşke bir kitapta toplasa bunları.
Dolu dolu, epeyce keyifli bir üç gün geçirdim Londra Kitap Fuarı’nda. Özlemişim sahiden. Şu pandemi belasını atlatıyoruz madem, umarım TÜYAP’la da buluşuruz yakında.
Dileğim şudur; kimse kitapsız kalmasın.
Memleketin başına ne geldiyse “kitapsızlardan” geldi zira.
İngiltere’de yaşadığım senelerda her yıl değilse de sık sık giderdim. Artık neredeyse 20 yıllık bir ortanın akabinde gidip görme talihine kavuştum bir daha. Baht diyorum, zira iki yıldır pandemi niçiniyle yapılamayan fuarın bu yıl da kapılarını açmayacağı beklentisi vardı. O niçinle benim için de sürpriz oldu açılması. Fakat, A7’nin sahibi, sevgili arkadaşım İstek (Sandal), ben oradayken fuara geleceğini, benim de kitaplarımı sergileyeceğini söyleyince epey keyifli oldum olağan. Yayın dünyamızda sayıları az ancak son derece başarılı bayan yayıncılarımız var, malum. İstek da onlardan biri. Fuarda yayınevi için epey sayıda yabancı yayıneviyle görüştü, hoş kitaplar seçti. Türkçe okurlarıyla buluşturacağı hoş kitaplar. Bu fuarlar, bilhassa Londra Kitap Fuarı, bu işe yarıyor işte. Muharrirlerin imza günü falan yok aslında fakat Dilek Türkiye standında kendisine ayrılan beğenilen kısımda bana imza günü düzenledi. Ziyarete gelen Türk okurlara imzaladım birkaç kitap.
Dijital çağda da kıymetli
Kitaba tutkun olanlar için burası adeta bir mabet. Dijital çağda hala bu cins bir fuar gerekli mi diyenler vardır kuşkusuz. Haklı olabilirler. Dünya her alanda olduğu üzere fuarlar açısından da gitgide “küçüldü”. Ancak bir daha de yüz yüze temas gibisi yok. Dünyanın çeşitli ülkelerinden yayınevlerinin birbirleriyle ticari manada “kitap alışverişi” yaptığı yerler olmayı sürdürüyor fuarlar. Arzu’nun bu çeşit görüşmelerinden birkaçına katıldım ben de. Yeni bir kitabın lisanımıza kazandırılma süreci nasılmış gördüm.
Değişikti sahiden. Suudi Arabistan standında meşhur “çöl dansını” izledim. Olağan ki yalnızca adamların dansı bu. İzleyince bizim folklorun gelişkinliğini, hoşluğunu bir sefer daha anımsadım. İleri geri tek düze hareketlerden oluşmuş bir danstı izlediğim. Tahminen hepsi bu biçimde değildir ancak Suudilerin bu çeşit danslarına biroldukca yerde karşılaştığım için, oburu olsa onu da hatırlardım dedim kendi kendime. Fakat stantta, Suriye’de tadıp tutkunu haline geldiğim kakuleli kahve içtim ki epeyce keyifli oldum, hurma eşliğinde alışılmış. Suudi standında bir prensin yazdığı epey hoş İngilizce kitaplar vardı, Körfez’le, Ortadoğu’yla ilgili. Param yetmediği için alamadım, içime keder oldu. Arzu’dan isteseydim alırdı bana fakat söylemeye yüzüm tutmadı. Hoş kitaplardı nitekim.
Kurkov’u dinledim
Fuardaki en hoş sürpriz dostum, kardeşim müellif Burhan Sönmez’le müsabakam oldu. Burhan, malum, yapıtları çeşitli lisanlara çevrilen gurur duyduğumuz bir müellif. beraberinde Memleketler arası Pen Müellifler Birliği’nin (PEN International) Lideri. Kendisinin de katıldığı, Ukrayna temalı bir paneli ben de izledim. “Gel, ilgini çeker, Andrey Kurkov konuşacak tanışırsın” da demişti. Kurkov’u bilirim. Death and The Penquine isimli kitabını okumuş, beğenmiştim. Ukrayna’nın dünya çapında tanınmış muharrirlerinden biridir. Enteresan laflar etti. Ne düşündüğüm bana kalsın şimdilik. Yalnız Belaruslu bir bayan muharririn, Kurkov’a “ektiğinizi biçiyorsunuz” çıkışı bana fazlaca manalı geldi. Pek yaptığım bir şey değildir ancak sonuna kadar dinlemedim Kurkov’u. Burhan’a da ayıp oldu muhtemelen.
Jefrrey Archer ünlü bir İngiliz siyasetçi. Muhafazakâr. yıllar evvel sanırım Yahudi Soykırımı’nı reddetme ayıbı başta olmak üzere birkaç suçlamayla mahpusa atılmıştı diye anımsıyorum. Temsilcisi Arzu’nun standına gelmiş meğerse, ben Kurkov’u dinlerken. Archer’in kitaplarının Türk okurunun dikkatini çekeceğini söylemiş temsilci. Müsabakayı, Archer hakkında konuşmayı epeyce isterdim.
Türkiye standı hoştu
Türkiye standı hoştu. İkramları bilhassa fazlaca güzeldi. Nazım Hikmet’ten Necip Fazıl’a epeyce sayıda İngilizce Türk kitabı vardı. Kabul etmeliyim bu bahiste eşit davranılmış her niyet sahibine. Başta Misbah Demircan olmak üzere Kültür Bakanlığı yetkilileri de vardı. Demircan’ın beni tanımasına hayli şaşırdım. Toplu fotoğraf çekimine çağırınca geri de çeviremedim, nazik bir davetti zira. O denli durdum ben de fotoğrafın kıyısında.
Fuarda Kültür Bakanlığı Yayınları başta olmak üzere, İTO, A7 Kitap, Akademi Artı Yayıncılık (Elma Publising), Büyük Doğu Yayınları, Damla Yayınevi, Edam Publishing, Hümanist Yayıncılık, Istanbul Convention & Bureau, İnsan Yayınları, Nemesis Yayıncılık, Sigma Publishing, Timaş Yayınları vardı. İlgi de azımsanmayacak kadar oldukcatu Türkiye standına.
Büyük Doğu Yayınları’ndan Emrah Kısakürek’le de tanıştık. Dedesine pek muhabbet beslemesem de onunla düzgün anlaştık. Çok hoş anılar anlattı tıpkı zamandadesiyle tıpkı vakitte Nazım’la ilgili olarak. Keşke bir kitapta toplasa bunları.
Dolu dolu, epeyce keyifli bir üç gün geçirdim Londra Kitap Fuarı’nda. Özlemişim sahiden. Şu pandemi belasını atlatıyoruz madem, umarım TÜYAP’la da buluşuruz yakında.
Dileğim şudur; kimse kitapsız kalmasın.
Memleketin başına ne geldiyse “kitapsızlardan” geldi zira.