ENON VALLEY, Pensilvanya – Pam Mibuck, ağaçlar hala çıplakken bile, amcasının onlarca yıl önce satın aldığı arazide mevsimlerin nasıl gelişeceğini hayal edebiliyordu: yazın bir ayçiçeği tarlası, atlar için taze elmalar ve sonbaharda kekler ve oğullarının yılın herhangi bir zamanında eve gelebileceği sakin bir yer.
Ancak memurlar iki hafta önce, birkaç mil ötedeki raydan çıkmış bir yük treninin zehirli kimyasal yükünü yakmaya karar verdiğinde, kendi çiftliğine ve Ohio-Pennsylvania sınırındaki diğer birçok çiftliğe büyük bir duman bulutu yaydı, Bayan Mibuck’ın güvenlik duygusu paramparça oldu. uzun süre başının üstünde dönmüş gibi hissettim.
Bayan Mibuck, kimyasalların serbest bırakılmasının ardından, bir yıldan daha az bir süre önce 3 dolardan daha ucuza satın aldığı sevimli beyaz hindi Tina’ya solunum sorunları için antibiyotik verildiğini ve tavuklarının endişe verici mor renkte yumurtladığını söyledi. Onu uzaklaşmaya çağıran Kaliforniya’daki oğlu, iki atı Samuel ve Razor için arazisine bir ahır inşa etmeyi teklif eder. Ve üniversitede yönetici olarak çalışan 54 yaşındaki Mibuck, cennetten bir parça olduğuna inandığı yerden ayrılmayı ciddi ciddi düşünüyor.
“Vazgeçmek istemiyorum – çekip gitmek istemiyorum,” dedi yakınlarda bahçesindeki cızırtılı bir akçaağaç özsuyu variline göz kulak olarak. Ancak kimyasal yanıktan sonra bahçe kurmak, ağaçlarının meyvelerini yemek ve atlarına yakındaki dereden su içirmekle ilgili sorularını yanıtlarken, Bayan Mibuck şunu itiraf etti: “Bunu yapmaktan pek emin değilim. Bundan nefret ediyorum.”
Norfolk-Güney yük treni bu ay raylardan saptığında ve yaklaşık 4.700 nüfuslu bir şehir olan Doğu Filistin, Ohio’nun varoşlarında arkasında ateşli bir moloz yığını bıraktığında, nesiller boyu ailelerin yaşadığı bir bölgeyi alt üst etti. dönümlerce arazi satın almak, at yetiştirmek ve bahçe dikmek, geyik ve kuş avlamak ve yakınlardaki büyük şehirlerin karmaşasından rahatsız olmayan bir hayat inşa etmek. Çiftçilik, yakın çevrede çok az iş sağlasa da, pek çok bölge sakini, hayvancılık ve arazi yönetiminin yaşam tarzları için temel olduğunu söylüyor.
Uzun bir küresel salgın sırasında, ulusal siyasi gerilimler ve enflasyonist baskılar, toprak, su ve temiz hava bir rahatlık ve güvenlik kaynağı olmuştur. Ancak bölgeyi kasıp kavuran kimyasal tehdit, birçok toprak sahibinin güvenini sarstı. Çevre Koruma Ajansı, vinil klorür, bütil akrilat, etilheksil akrilat ve etilen glikol monobütilin havaya, yüzey sularına ve yüzey toprağına salınan maddeler arasında olduğunu söyledi.
Yetkililer, daha fazla zarar verecek bir patlamayı önlemek için kimyasal yakmanın gerekli olduğunu ve şimdiye kadar yapılan ilk testlerin hava ve suyun güvenli olduğunu gösterdiğini söylediler. Ancak bilinmeyenin üstesinden gelmeye kararlı olanlar bile, müşterilerinin ürünlerine güvenmeye devam edip etmeyeceğinden korkar.
İlk olarak 1947’de sardunya satışı için Doğu Filistin’in dış sınırlarına yakın bir yerde inşa edilen ve şu anda Dianna ve Don Elzer’e ait olan Sutherin Greenhouse’da durum böyledir. İlk yıl, çoğu yeni işletme gibi inişli çıkışlı ve öğrenme eğrileriyle doluydu; Önümüzdeki üç yıl boyunca çift, salgınla ve saksı ve bitkilerin nakliyesini geciktiren işlevsiz bir tedarik zinciriyle başa çıkmak zorunda kaldı.
Elzers, bunun ilk normal Sevgililer Günü olacağını tahmin etmişti. Birkaç günlüğüne tahliye edilmek zorunda kaldıklarında ve Pittsburgh’a gittiklerinde bile, her gün sulamaya ve bitkilerine -palmiye ağaçlarına, otlara, sulu meyvelere- bakmaya geldiler ve mümkün olan en kısa sürede geri döndüler.
Doğu Filistin, Ohio’da tren raydan çıktı
3 Şubat’ta Ohio’da bir yük treni raydan çıktığında tahliye emirleri, kimyasal uyarı ve federal bir soruşturma başlatıldı.
67 yaşındaki Bay Elzer, “Kimse buraya gelmek istemiyor,” dedi ve uzun vadeli çevresel değişiklikler beklentisiyle çiftin stokunda ne gibi değişiklikler yapılacağını tartıştığını da sözlerine ekledi. “Tanıtım ve algıya karşı koymanın bir yolu yok.”
55 yaşındaki Bayan Elzer, yeni gelen keman yaprağı incirlerini ve monstera bitkilerini gösterirken kocasının endişelerini yineledi. “Algıyla savaşıyoruz” dedi ve “10 yıl içinde bu algı doğru olabilir.”
Bazı işletme sahipleri ve çiftlikler bir toplanma çığlığı yaymaya başladılar: “Doğu Filistin: Dünyanın gördüğü en büyük geri dönüş.” Belki de, şehrin kötü durumuna ulusal ilginin ekonomik yatırımı teşvik edeceğini ve bir umut ışığı getireceğini umdular. çok büyük bir trajedi.
Ancak bunun, bölge sakinlerinin ve daha geniş bölgenin topraklarının ve sularının güvenli olduğuna dair güven olmadan gerçekleştiğini hayal etmek zor. Şimdilik, bu güven umudu, cevaplanmamış soruların, rahatsız edici tıbbi semptomların ve bilinmeyenin korkusunun sisinde yok oldu.
Çocukken büyük amcasının arı kovanlarıyla talihsiz bir karşılaşma, şimdi 43 yaşında olan Michael McKim’i acı tozlayıcılar konusunda biraz hayal kırıklığına uğrattı. Ancak yaşlandıkça ve bir aile işine girme fırsatını kaçırdığı için pişmanlık duyan Bay McKim, arıcı olarak çıraklık yapmak istedi. Şimdi, kraliçelerin becerikliliğine ve erkek arıların sadakatine olan hayranlığını, soran herkesle paylaşıyor, arıların nasıl kış uykusuna yattığını göstermek için ellerini kavuşturuyor ve uygun şekilde giyinmiş kızına, kovandan toplayabileceği petekleri nasıl güvende tutacağını öğretiyor.
Arıcılık aynı zamanda karısıyla paylaştığı bir iş hayalinin de önemli bir parçası haline geldi: Doğu Filistin’de, şarabın bir kısmının topladığı baldan tatlandırıldığı uygun fiyatlı bir şaraphane. Bal likörü yapma fikriyle de oynamıştı. Şarap imalathanesinin büyük açılışı hala Aziz Patrick Günü için planlanıyor.
Ancak aile şirketi gafla sarsıldı: Bu yıl için planlanan gelin duşları, düğün resepsiyonları ve etkinliklerin çoğu iptal edildi. Bay McKim ayrıca sevgili arılarını henüz 30 kovanda test etmedi ve testlerin onların güvenli olup olmayacağını veya ballarının kullanılabilir olup olmayacağını bilmiyor.
“Bu bir trajedi,” dedi, artık ön penceresinden bir sıra damperli kamyonun göründüğü boş ana yolcu salonunda otururken. “Amerika Birleşik Devletleri’nde, dünyadaki en iyi şarabı yapabilirim ve biri ‘Hey, bu trenin raydan çıkması değil mi?’ diyebilir.”
Bölgedeki diğer ebeveynler gibi o da çocuklarına dışarıda olma, güneşlenme, tırnaklarının altına pislik sürme, mantar toplama ve balıkçı babasıyla birlikte olma özgürlüğü veren bir hayat kurmuş olmaktan gurur duyuyordu. Şimdi, şarap imalathanesinden birkaç blok ötede, hükümetin havadan gözetleme ekipmanı bir dur işaretinin ve sürücüleri çocukların oynadığı konusunda uyaran sarı bir işaretin altında asılı duruyor.
Bay McKim, “Biraz şımarık,” dedi ve “sonsuza kadar bir iz” olarak nitelendirdi.
53 yaşındaki Sonia Early, hayatını atların etrafında kurdu. Ancak tren raydan çıktığından beri, o hâlâ ata binmek zorundaydı ve 11 atlık sürüsünü güvenli bir şekilde besleyip sulu tutmanın endişe verici lojistiğiyle mücadele etmeye devam ediyordu.
Yine de Cumartesi günü en büyük ve en uysal atı olan Ro’yu bir sürpriz için hazırladı. 91. yaş gününe giden günlerde Ona Kitt ailesine dilek listesinde bir tek şey olduğunu söylemiş – tekrar ata binmek – ve akrabalarından birinin arkadaşı olan Bayan Early bunu yapacağına söz vermişti. olmak. Raydan çıkması bile bunu değiştirmeyecekti.
“Bütün bu felaketle yarım saatin var,” dedi Bayan Early, pencerelerinden gün ışığının sızdığı ahırının tavanına ellerini kaldırırken sesi çatlamıştı.
Bayan Kitt’in ailesinin yaklaşık iki düzine üyesi, bazılarının tahliye edilmesinden günler sonra ahıra akın etti ve sularının ve evlerinin güvenli olduğundan emin olmak için testler düzenlemeye başladı. Strese rağmen, Ona Teyze’ye sürpriz yapma ve ikizleri doğurana kadar yarış ve binicilik yıllarını anmak için doğum gününde onu ata bindirme olasılığını düşünmemişlerdi. Hayat devam ediyor, diye anlaştılar.
Bayan Early ve Ro sessizce ortada dururken, adamlardan bazıları dikkatle Bayan Kitt’in ata binmesine yardım etti. Ro daireler çizerek yürümeye başladığında, ailesi tezahürat edip tezahürat ederken ve telefonlarında onu filme alırken, Bayan Kitt genişçe gülümsedi ve elini bir yarışma kraliçesi gibi başının üzerinde salladı.
Diğer akrabaların ahırda sırayla dolaşmasını izlerken bir sandalyeden gülen Bayan Kitt, ailesinin toplumun yaşadığı stresi unuttuğu için araba sürmenin ne anlama geldiğini özetledi.
“Genç olmak gibi hissettirdi” dedi.
Kitty Bennett araştırmalara katkıda bulunmuştur.
Ancak memurlar iki hafta önce, birkaç mil ötedeki raydan çıkmış bir yük treninin zehirli kimyasal yükünü yakmaya karar verdiğinde, kendi çiftliğine ve Ohio-Pennsylvania sınırındaki diğer birçok çiftliğe büyük bir duman bulutu yaydı, Bayan Mibuck’ın güvenlik duygusu paramparça oldu. uzun süre başının üstünde dönmüş gibi hissettim.
Bayan Mibuck, kimyasalların serbest bırakılmasının ardından, bir yıldan daha az bir süre önce 3 dolardan daha ucuza satın aldığı sevimli beyaz hindi Tina’ya solunum sorunları için antibiyotik verildiğini ve tavuklarının endişe verici mor renkte yumurtladığını söyledi. Onu uzaklaşmaya çağıran Kaliforniya’daki oğlu, iki atı Samuel ve Razor için arazisine bir ahır inşa etmeyi teklif eder. Ve üniversitede yönetici olarak çalışan 54 yaşındaki Mibuck, cennetten bir parça olduğuna inandığı yerden ayrılmayı ciddi ciddi düşünüyor.
“Vazgeçmek istemiyorum – çekip gitmek istemiyorum,” dedi yakınlarda bahçesindeki cızırtılı bir akçaağaç özsuyu variline göz kulak olarak. Ancak kimyasal yanıktan sonra bahçe kurmak, ağaçlarının meyvelerini yemek ve atlarına yakındaki dereden su içirmekle ilgili sorularını yanıtlarken, Bayan Mibuck şunu itiraf etti: “Bunu yapmaktan pek emin değilim. Bundan nefret ediyorum.”
Norfolk-Güney yük treni bu ay raylardan saptığında ve yaklaşık 4.700 nüfuslu bir şehir olan Doğu Filistin, Ohio’nun varoşlarında arkasında ateşli bir moloz yığını bıraktığında, nesiller boyu ailelerin yaşadığı bir bölgeyi alt üst etti. dönümlerce arazi satın almak, at yetiştirmek ve bahçe dikmek, geyik ve kuş avlamak ve yakınlardaki büyük şehirlerin karmaşasından rahatsız olmayan bir hayat inşa etmek. Çiftçilik, yakın çevrede çok az iş sağlasa da, pek çok bölge sakini, hayvancılık ve arazi yönetiminin yaşam tarzları için temel olduğunu söylüyor.
Uzun bir küresel salgın sırasında, ulusal siyasi gerilimler ve enflasyonist baskılar, toprak, su ve temiz hava bir rahatlık ve güvenlik kaynağı olmuştur. Ancak bölgeyi kasıp kavuran kimyasal tehdit, birçok toprak sahibinin güvenini sarstı. Çevre Koruma Ajansı, vinil klorür, bütil akrilat, etilheksil akrilat ve etilen glikol monobütilin havaya, yüzey sularına ve yüzey toprağına salınan maddeler arasında olduğunu söyledi.
Yetkililer, daha fazla zarar verecek bir patlamayı önlemek için kimyasal yakmanın gerekli olduğunu ve şimdiye kadar yapılan ilk testlerin hava ve suyun güvenli olduğunu gösterdiğini söylediler. Ancak bilinmeyenin üstesinden gelmeye kararlı olanlar bile, müşterilerinin ürünlerine güvenmeye devam edip etmeyeceğinden korkar.
İlk olarak 1947’de sardunya satışı için Doğu Filistin’in dış sınırlarına yakın bir yerde inşa edilen ve şu anda Dianna ve Don Elzer’e ait olan Sutherin Greenhouse’da durum böyledir. İlk yıl, çoğu yeni işletme gibi inişli çıkışlı ve öğrenme eğrileriyle doluydu; Önümüzdeki üç yıl boyunca çift, salgınla ve saksı ve bitkilerin nakliyesini geciktiren işlevsiz bir tedarik zinciriyle başa çıkmak zorunda kaldı.
Elzers, bunun ilk normal Sevgililer Günü olacağını tahmin etmişti. Birkaç günlüğüne tahliye edilmek zorunda kaldıklarında ve Pittsburgh’a gittiklerinde bile, her gün sulamaya ve bitkilerine -palmiye ağaçlarına, otlara, sulu meyvelere- bakmaya geldiler ve mümkün olan en kısa sürede geri döndüler.
Doğu Filistin, Ohio’da tren raydan çıktı
3 Şubat’ta Ohio’da bir yük treni raydan çıktığında tahliye emirleri, kimyasal uyarı ve federal bir soruşturma başlatıldı.
- Isıtılmış bir belediye binası: Yüzlerce Ohio sakini, raydan çıkan trenin akıbetiyle ilgili cevaplar talep etmek için toplandı. Demiryolu yetkilileri, yerel halkı kızdırarak saatler önce ayrıldı.
- güneyde norfolk: Son yıllarda demiryolu şirketi kar ettikçe kaza oranı da arttı. Uzmanlar, Ohio’daki gibi gaflardan kısmen finansal getirilere odaklanmanın sorumlu olabileceğini söylüyor.
- federal yanıt: Çevre koruma dairesinin başkanı yardım vaadiyle doğu Filistin’e gitti, ancak bölge sakinleri tarafından şüpheyle karşılandı.
- spekülasyonu teşvik etmek: Siyasi yelpazenin her yerinden birçok kanaat önderi için, Ohio treninin raydan çıkmasının çevresel etkisi hakkındaki iddialar, yerleşik gerçeklerin çok ötesine geçiyor.
67 yaşındaki Bay Elzer, “Kimse buraya gelmek istemiyor,” dedi ve uzun vadeli çevresel değişiklikler beklentisiyle çiftin stokunda ne gibi değişiklikler yapılacağını tartıştığını da sözlerine ekledi. “Tanıtım ve algıya karşı koymanın bir yolu yok.”
55 yaşındaki Bayan Elzer, yeni gelen keman yaprağı incirlerini ve monstera bitkilerini gösterirken kocasının endişelerini yineledi. “Algıyla savaşıyoruz” dedi ve “10 yıl içinde bu algı doğru olabilir.”
Bazı işletme sahipleri ve çiftlikler bir toplanma çığlığı yaymaya başladılar: “Doğu Filistin: Dünyanın gördüğü en büyük geri dönüş.” Belki de, şehrin kötü durumuna ulusal ilginin ekonomik yatırımı teşvik edeceğini ve bir umut ışığı getireceğini umdular. çok büyük bir trajedi.
Ancak bunun, bölge sakinlerinin ve daha geniş bölgenin topraklarının ve sularının güvenli olduğuna dair güven olmadan gerçekleştiğini hayal etmek zor. Şimdilik, bu güven umudu, cevaplanmamış soruların, rahatsız edici tıbbi semptomların ve bilinmeyenin korkusunun sisinde yok oldu.
Çocukken büyük amcasının arı kovanlarıyla talihsiz bir karşılaşma, şimdi 43 yaşında olan Michael McKim’i acı tozlayıcılar konusunda biraz hayal kırıklığına uğrattı. Ancak yaşlandıkça ve bir aile işine girme fırsatını kaçırdığı için pişmanlık duyan Bay McKim, arıcı olarak çıraklık yapmak istedi. Şimdi, kraliçelerin becerikliliğine ve erkek arıların sadakatine olan hayranlığını, soran herkesle paylaşıyor, arıların nasıl kış uykusuna yattığını göstermek için ellerini kavuşturuyor ve uygun şekilde giyinmiş kızına, kovandan toplayabileceği petekleri nasıl güvende tutacağını öğretiyor.
Arıcılık aynı zamanda karısıyla paylaştığı bir iş hayalinin de önemli bir parçası haline geldi: Doğu Filistin’de, şarabın bir kısmının topladığı baldan tatlandırıldığı uygun fiyatlı bir şaraphane. Bal likörü yapma fikriyle de oynamıştı. Şarap imalathanesinin büyük açılışı hala Aziz Patrick Günü için planlanıyor.
Ancak aile şirketi gafla sarsıldı: Bu yıl için planlanan gelin duşları, düğün resepsiyonları ve etkinliklerin çoğu iptal edildi. Bay McKim ayrıca sevgili arılarını henüz 30 kovanda test etmedi ve testlerin onların güvenli olup olmayacağını veya ballarının kullanılabilir olup olmayacağını bilmiyor.
“Bu bir trajedi,” dedi, artık ön penceresinden bir sıra damperli kamyonun göründüğü boş ana yolcu salonunda otururken. “Amerika Birleşik Devletleri’nde, dünyadaki en iyi şarabı yapabilirim ve biri ‘Hey, bu trenin raydan çıkması değil mi?’ diyebilir.”
Bölgedeki diğer ebeveynler gibi o da çocuklarına dışarıda olma, güneşlenme, tırnaklarının altına pislik sürme, mantar toplama ve balıkçı babasıyla birlikte olma özgürlüğü veren bir hayat kurmuş olmaktan gurur duyuyordu. Şimdi, şarap imalathanesinden birkaç blok ötede, hükümetin havadan gözetleme ekipmanı bir dur işaretinin ve sürücüleri çocukların oynadığı konusunda uyaran sarı bir işaretin altında asılı duruyor.
Bay McKim, “Biraz şımarık,” dedi ve “sonsuza kadar bir iz” olarak nitelendirdi.
53 yaşındaki Sonia Early, hayatını atların etrafında kurdu. Ancak tren raydan çıktığından beri, o hâlâ ata binmek zorundaydı ve 11 atlık sürüsünü güvenli bir şekilde besleyip sulu tutmanın endişe verici lojistiğiyle mücadele etmeye devam ediyordu.
Yine de Cumartesi günü en büyük ve en uysal atı olan Ro’yu bir sürpriz için hazırladı. 91. yaş gününe giden günlerde Ona Kitt ailesine dilek listesinde bir tek şey olduğunu söylemiş – tekrar ata binmek – ve akrabalarından birinin arkadaşı olan Bayan Early bunu yapacağına söz vermişti. olmak. Raydan çıkması bile bunu değiştirmeyecekti.
“Bütün bu felaketle yarım saatin var,” dedi Bayan Early, pencerelerinden gün ışığının sızdığı ahırının tavanına ellerini kaldırırken sesi çatlamıştı.
Bayan Kitt’in ailesinin yaklaşık iki düzine üyesi, bazılarının tahliye edilmesinden günler sonra ahıra akın etti ve sularının ve evlerinin güvenli olduğundan emin olmak için testler düzenlemeye başladı. Strese rağmen, Ona Teyze’ye sürpriz yapma ve ikizleri doğurana kadar yarış ve binicilik yıllarını anmak için doğum gününde onu ata bindirme olasılığını düşünmemişlerdi. Hayat devam ediyor, diye anlaştılar.
Bayan Early ve Ro sessizce ortada dururken, adamlardan bazıları dikkatle Bayan Kitt’in ata binmesine yardım etti. Ro daireler çizerek yürümeye başladığında, ailesi tezahürat edip tezahürat ederken ve telefonlarında onu filme alırken, Bayan Kitt genişçe gülümsedi ve elini bir yarışma kraliçesi gibi başının üzerinde salladı.
Diğer akrabaların ahırda sırayla dolaşmasını izlerken bir sandalyeden gülen Bayan Kitt, ailesinin toplumun yaşadığı stresi unuttuğu için araba sürmenin ne anlama geldiğini özetledi.
“Genç olmak gibi hissettirdi” dedi.
Kitty Bennett araştırmalara katkıda bulunmuştur.