ahmetbeyler
Active member
Dileyen acılardan da uygun taraflar bulup çıkarabilir kendince. Kelamın bittiği yerde bile vilayetle de, tıpkı vakitte tabut başında konuşmak isterse bir kişi “Soma’da uzun sürdü ancak burada 24 saati bile bulmadan hamdolsun 41 şehidimize ulaştık” diyerek böbürlenebilir. İşine geldiği vakit, felaketler karşısında mezarötesi anlayışlara sığınarak 8 yıl evvel “fıtrat” söylemiş olduğine, 8 yıl daha sonra “kader planı” da diyebilir dileyen. Lisanını bağlayan mı var, konuşur. her insanın sustuğu yerde “tek konuşan” o ise dilediğini söyler.
Kendi üzere düşünenlerin yanında, dilediği kadar konuşsun konuşan da, devlet katına taşıdığı “kaderci yaklaşımı”yla felaketlere yönelik tedbirlerin önünü kesmesin. Arkadaşa anlatmak lazım; “1- ölmek madencinin işinin bir kesimi değil, 2- ‘Kader planı’ ya da ‘fıtrat’ diye diye diğerlerine “kader” biçmekten vazgeç, 3 – madem inanıyorsun, yüzlerce müdafaayla dolaşma, kendini “kader planı”na bırak.
Önlenebilir riskler
Madencilik sıkıntı bir meslek şüphesiz. Yalnızca yer altında değil, yer üstünde de onu bekleyen büyük riskler var. Yer üzerindeki madencide silikoziz olur. Ciğerleri hastadır madencinin, kaybedilen uzuvları bile vardır. Yaşadığı yer tüm bölgeyi zehirleyen toksit bir ortamdır, evdeyken bile kömür solur. Bunların hepsi bir “hükümet planı”yla ortadan kaldırılacak risklerdir.
Amasra’da patlayan maden ocağından kurtulabilenlerin İstanbul’a nakledilmeye gerek kalmadan, bir maden bölgesinde kesinlikle olması gereken tam teşekküllü bir hastaneye getirilmeleri düzgün bir “sağlık planı”yla pekala mümkündü. Maden bölgelerine hastaneler yapmak, yüzlerce müdafaayla gezmek çeşidinden bir tedbirdir zira. Müdafaasız sokağa çıkamayanlar “kader planı”ndan kaçıyorsa, madenci de kaçacaktır olağan olarak, hakkıdır.
Kâr daha fazla kâr
Madencinin canını “işveren planı” alır. Güvenliğinin önündeki en büyük mahzur kâr hırsıdır. Patronun tedbir için yapacakları değerlidir, madencinin hayatı ise ucuzdur, vefatı hiçbir masraf gerektirmez. “Kâr, daha fazla kâr planı”na kurban sarfiyat madenci.
Madenciliğin nasıl daha inançlı hale getirileceği Milletlerarası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 176 sayılı, “Madenlerde Sıhhat ve Güvenlik Sözleşmesi”nde bir ortaya getirilmiştir. Türkiye’de yürürlüğe girdiği tarih, 23 Mart 2015.’dir. 1995 yılında kabul edilen C176, ülkelerin inançlı bir madencilik ortamı yaratmaları için personellere yönelik haklar içeren bir çerçeve ortaya koyar. Bu, yasal bir çerçeve oluşturmak, güvenlik konusunda uzmanlık geliştirmek, güvenliği uygulayabilecek, hatalılara yaptırım getirebilecek bir kontrol sistemi oluşturmak manasına gelir. “Sosyal devlet planı” derler buna.
Bu Sözleşme’nin emekçiler için manası şu: Tehlikeleri bilme, manaya hakkı verir, personele tehlikeli işleri reddetme hakkı tanır, bir daha personele, sıhhat ile güvenlik konusundaki karar süreçlerine tam iştirak hakkı sunar. Tüm bunlar “Hak Arama Planı” kararı elde edilmiştir.
Denetim, yaptırım düzenekleri oluşturmak kıymetlidir, kuvvetli madencilik lobileri buna direnç gösterir. Hak arayan madencilerin grevlerini kırar, emekçilerden hain devşirir. Madencilik bölümünde güvenlik külçeşidini geliştirmenin anahtarı olan, maden güvenliği konusundaki, global standard durumundaki C176’yı fonksiyonsuz hale getirmek için her oyunu oynar. “Buna Emek Düşmanlığı Planı” denir.
Maden alanı yöneticileri, şoförlerin davranışlarından, maden alanındaki araçların durumundan yasal olarak sorumludur. Bu niçinle, maden alanı yöneticilerinin tertipli kontroller gerçekleştirmesi, değişikliklerin uygulandığından emin olması, bir kaza durumunda sorumlulukları azaltmak için gerçek dokümanları kaydetmesi mecburidir. Yapmazlarsa “İhmal Planı”dır bunun ismi.
Amasra’da 41 işçinin vefatı sınıfsaldır. Daha fazla kâr için her şeyi yapacak kadar gözü dönmüşlerle, onlara bu vahşetlerinde her kolaylığı sağlayan iktidar hatalıdır bu ölümlerde. “Biz öldürdük” derler mi hiç? Demezler.
Ne derler pekala?
“Kader planı” derler, ne diyecekler öbür?
Kendi üzere düşünenlerin yanında, dilediği kadar konuşsun konuşan da, devlet katına taşıdığı “kaderci yaklaşımı”yla felaketlere yönelik tedbirlerin önünü kesmesin. Arkadaşa anlatmak lazım; “1- ölmek madencinin işinin bir kesimi değil, 2- ‘Kader planı’ ya da ‘fıtrat’ diye diye diğerlerine “kader” biçmekten vazgeç, 3 – madem inanıyorsun, yüzlerce müdafaayla dolaşma, kendini “kader planı”na bırak.
Önlenebilir riskler
Madencilik sıkıntı bir meslek şüphesiz. Yalnızca yer altında değil, yer üstünde de onu bekleyen büyük riskler var. Yer üzerindeki madencide silikoziz olur. Ciğerleri hastadır madencinin, kaybedilen uzuvları bile vardır. Yaşadığı yer tüm bölgeyi zehirleyen toksit bir ortamdır, evdeyken bile kömür solur. Bunların hepsi bir “hükümet planı”yla ortadan kaldırılacak risklerdir.
Amasra’da patlayan maden ocağından kurtulabilenlerin İstanbul’a nakledilmeye gerek kalmadan, bir maden bölgesinde kesinlikle olması gereken tam teşekküllü bir hastaneye getirilmeleri düzgün bir “sağlık planı”yla pekala mümkündü. Maden bölgelerine hastaneler yapmak, yüzlerce müdafaayla gezmek çeşidinden bir tedbirdir zira. Müdafaasız sokağa çıkamayanlar “kader planı”ndan kaçıyorsa, madenci de kaçacaktır olağan olarak, hakkıdır.
Kâr daha fazla kâr
Madencinin canını “işveren planı” alır. Güvenliğinin önündeki en büyük mahzur kâr hırsıdır. Patronun tedbir için yapacakları değerlidir, madencinin hayatı ise ucuzdur, vefatı hiçbir masraf gerektirmez. “Kâr, daha fazla kâr planı”na kurban sarfiyat madenci.
Madenciliğin nasıl daha inançlı hale getirileceği Milletlerarası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 176 sayılı, “Madenlerde Sıhhat ve Güvenlik Sözleşmesi”nde bir ortaya getirilmiştir. Türkiye’de yürürlüğe girdiği tarih, 23 Mart 2015.’dir. 1995 yılında kabul edilen C176, ülkelerin inançlı bir madencilik ortamı yaratmaları için personellere yönelik haklar içeren bir çerçeve ortaya koyar. Bu, yasal bir çerçeve oluşturmak, güvenlik konusunda uzmanlık geliştirmek, güvenliği uygulayabilecek, hatalılara yaptırım getirebilecek bir kontrol sistemi oluşturmak manasına gelir. “Sosyal devlet planı” derler buna.
Bu Sözleşme’nin emekçiler için manası şu: Tehlikeleri bilme, manaya hakkı verir, personele tehlikeli işleri reddetme hakkı tanır, bir daha personele, sıhhat ile güvenlik konusundaki karar süreçlerine tam iştirak hakkı sunar. Tüm bunlar “Hak Arama Planı” kararı elde edilmiştir.
Denetim, yaptırım düzenekleri oluşturmak kıymetlidir, kuvvetli madencilik lobileri buna direnç gösterir. Hak arayan madencilerin grevlerini kırar, emekçilerden hain devşirir. Madencilik bölümünde güvenlik külçeşidini geliştirmenin anahtarı olan, maden güvenliği konusundaki, global standard durumundaki C176’yı fonksiyonsuz hale getirmek için her oyunu oynar. “Buna Emek Düşmanlığı Planı” denir.
Maden alanı yöneticileri, şoförlerin davranışlarından, maden alanındaki araçların durumundan yasal olarak sorumludur. Bu niçinle, maden alanı yöneticilerinin tertipli kontroller gerçekleştirmesi, değişikliklerin uygulandığından emin olması, bir kaza durumunda sorumlulukları azaltmak için gerçek dokümanları kaydetmesi mecburidir. Yapmazlarsa “İhmal Planı”dır bunun ismi.
Amasra’da 41 işçinin vefatı sınıfsaldır. Daha fazla kâr için her şeyi yapacak kadar gözü dönmüşlerle, onlara bu vahşetlerinde her kolaylığı sağlayan iktidar hatalıdır bu ölümlerde. “Biz öldürdük” derler mi hiç? Demezler.
Ne derler pekala?
“Kader planı” derler, ne diyecekler öbür?