Müzikçi Işın Karaca, son periyotta konserlerinde tercih ettiği sahne kostümleri üzerinden eleştirilen Gülşen hakkında, “Gülşen aslan üzere müzikçi, efsane bir kelam muharriri. Yalnızca ben de kız annesiyim o da muhakkak bir normun içerisinde bu ülkeye nazaran hareket etmelidir diye düşünüyorum” sözlerini kullandı.
Habertürk’ten Onur Aydın’ın haberine bakılırsa; Işın Karaca, tatil yapmak için gittiği Uludağ’da gazetecilerin sorularını yanıtladı.
Karaca, “Gülşen aslan üzere müzikçi, efsane bir kelam müellifi. Yalnızca ben de kız annesiyim o da makul bir normun içerisinde bu ülkeye göre hareket etmelidir diye düşünüyorum. Son kostümünü görmedim, telefondan uzak durmaya yemin ettim o yüzden bakmadım düzgün çalışmalar.”
Işın Karaca, daha evvel meslektaşıyla ilgili, “Şunu söylemem gerekiyor, ben de kız annesiyim. Ben Türkiye’de sanat yapıyorum. Her şeyin dozajını epeyce net bilmek gerekiyor hayatta. Yanındaki 3-5 marjinal beşere inanıp da ‘Haydi bu hayli hoş oldu, bunu da magazine taşıyalım’ demekle olmuyor kimi şeyler. Bir meslek var önümüzde bakın Gülşen epeyce özel bir kız, besteler yapan, buna gereksinimi olmayan bir insan. Ancak problem şu, ben bunu 10 yaşındaki kızıma atıp normalleştirebilir miyim bunu? Yani bu değil normalleştiremezsin bu kadarını, bu kadarı fazla!” demişti.
TIKLAYIN – Sahne kostümleri üzerinden gaye gösterilen Gülşen’den açıklama: hiç bir sıfatın kölesi değilim; kimseye ilişkin değilim
Gülşen, ne demişti?
bir hayli sanatkarın da takviye olduğu Gülşen’in toplumsal medya hesabından tenkitlere karşılık verdiği o açıklama ise şöyleydi:
“‘Bu kıyafet plajda giyilir lakin sahnede giyilmez.’ ‘Bu kıyafeti sesi olmayan, müzikleriyle gündeme gelemeyen giyer lakin sanatkâr olan giymez.’ ‘Bu kıyafeti yabancılar giyer ancak burası Türkiye.’ Giyemez.’ ‘Hadi giydi lakin o dansı edemez.’ ‘Evliliği yolunda değilse, aldatılıyorsa, boşanıyorsa ve yeni bir erkek peşindeyse giyer lakin her şeyi yolunda giden bir evliliği var ise giymez.’ ‘Şu ana kadar tamamdı ancak bu sefer limiti aştı.’
Artık tüm o ‘ama’ların daha sonrasındaki cümlelerinize cevaben:
Ben bir bayan vücudunda dünyaya gelmiş bir beşerim. İsmim Gülşen. 26 yıldır tek başıma ayaklarımın üzerinde duruyor ve arı üzere çalışıyorum. Hiç kimseye muhtaç değilim. Pop müziğe bedel ve yenilik katabilmek ismine sayısız müzik yazdım. Natürel bu uzun seyahatte hiç bir şey bana altın tabakta sunulmadı. Düştüğüm, kalktığım, çabasını verdiğim, epey da yaralandığım oldu elbette. Ancak bugün geldiğim noktada ve her vakit, gereksinimim olan gücü daima kendi içimde buldum. Taştan duvardan olmadığımı, yalnızca bir insan olduğumu daima hatırlattım kendime.
Mesleksel hayatım boyunca daima vaktin ruhunu okumaya inandım. Müziğimin, vücudumun, zihnimin daima özgür ve bağımsız kalabilmesine çaba ettim. Var olanla yetinmeyip yenilenmeye, değişime açık kalmanın mesleğimi en gerçek halde icra edebilmek için en değerli öge olduğunu daima bildim.
Meğerse insan performansına gösterdiği itinası giysisine de gösterince sanatkârlığı yok oluyormuş. Vazgeçmem istenen şey, daha az göze batmak ya da daha hayli onay görmek için kendimi, vücudumu, vizyonumu yok etmem mi? Yoksa asla inanmadığım makul yaftalara itaat etmem mi? Ben de bu satırları tam da o yüzden yazıyorum.
Kıyafet üzerinden farklı farklı ‘ama’larla yalnızca beni ya da sizden olmayanları nasıl alaşağı ederiz diye düşünerek çıktığınız bu yolda aslında kendi ayaklarınıza, hemcinslerinizin ve evlatlarınızın ayaklarına takmaya çalıştığınız prangaların farkında mısınız? Bir gün gelip bayanı ya da kendinden olmayanı yok saymaya, baskılamaya ve gerektiğinde yok etmeye istekli bu ataerkil sistemin sizin üzere düşünenlerden de aldığı güçle gelip sizi de boğabileceğini, hatta boğmakta olduğunu görmüyor musunuz?
Evet, ben bir anne babanın kızı, evet bir erkeğin eşi ve bir yavrunun annesiyim. Babasının kızı, bir erkeğin karısı, bir çocuğun annesi olmaktan öte ben aklı ve düşünme yeteneği olan, özgür iradeye sahip bir beşerim. Bu sıfatlardan fazlasıyım. hiç bir sıfatın kölesi değilim. Kimseye ilişkin değilim. Ben kendimim. Kendime aitim.
Bayanlara ‘anne’ olma, ‘evlat’ olma, ‘eş’ olma; erkeklere ‘erkek olma’, ‘hükmetme zorunluluğunda olma, aksi takdirde eksik olacağı’ üzerinden uygulanan tüm tahakkümün nasıl bir cehennem olduğunu ve bu tahakkümün en sonunda erk’lik taşımayanın ya da onun maddelerine uymayanın hayattan silinmesini legalleştirmeye hizmet etmekte olduğunu ne olur gorelim artık daima bir arada. Bir insanın hayat hakkı, ömür tercihleri bir oburu tarafınca belirlenemez. Bir cins ya da insan bir başkasından üstün olamaz.
Bana kıyafetim, yaşım, anneliğim, cinsiyetim, eşliğim ya da sanatkarlığım üzerinden kurulmaya çalışılan tüm baskılar üzere şayet çeşitli baskıların içine hapsedilmiş, nefessiz, umutsuz, çaresiz bırakılmaya çalışılmış tek bir kişi dahi var ise okuyup nefes bulsun, küçük sandığı dünyada aslında yalnız olmadığını, kabul görüldüğünü ve fazlaca sevildiğini bilsin istedim. Zira hayat, bu zihniyetler kadar küçük değil. Hayat kocaman ve yaşamak fazlaca hoş.”
Habertürk’ten Onur Aydın’ın haberine bakılırsa; Işın Karaca, tatil yapmak için gittiği Uludağ’da gazetecilerin sorularını yanıtladı.
Karaca, “Gülşen aslan üzere müzikçi, efsane bir kelam müellifi. Yalnızca ben de kız annesiyim o da makul bir normun içerisinde bu ülkeye göre hareket etmelidir diye düşünüyorum. Son kostümünü görmedim, telefondan uzak durmaya yemin ettim o yüzden bakmadım düzgün çalışmalar.”
Işın Karaca, daha evvel meslektaşıyla ilgili, “Şunu söylemem gerekiyor, ben de kız annesiyim. Ben Türkiye’de sanat yapıyorum. Her şeyin dozajını epeyce net bilmek gerekiyor hayatta. Yanındaki 3-5 marjinal beşere inanıp da ‘Haydi bu hayli hoş oldu, bunu da magazine taşıyalım’ demekle olmuyor kimi şeyler. Bir meslek var önümüzde bakın Gülşen epeyce özel bir kız, besteler yapan, buna gereksinimi olmayan bir insan. Ancak problem şu, ben bunu 10 yaşındaki kızıma atıp normalleştirebilir miyim bunu? Yani bu değil normalleştiremezsin bu kadarını, bu kadarı fazla!” demişti.
TIKLAYIN – Sahne kostümleri üzerinden gaye gösterilen Gülşen’den açıklama: hiç bir sıfatın kölesi değilim; kimseye ilişkin değilim
Gülşen, ne demişti?
bir hayli sanatkarın da takviye olduğu Gülşen’in toplumsal medya hesabından tenkitlere karşılık verdiği o açıklama ise şöyleydi:
“‘Bu kıyafet plajda giyilir lakin sahnede giyilmez.’ ‘Bu kıyafeti sesi olmayan, müzikleriyle gündeme gelemeyen giyer lakin sanatkâr olan giymez.’ ‘Bu kıyafeti yabancılar giyer ancak burası Türkiye.’ Giyemez.’ ‘Hadi giydi lakin o dansı edemez.’ ‘Evliliği yolunda değilse, aldatılıyorsa, boşanıyorsa ve yeni bir erkek peşindeyse giyer lakin her şeyi yolunda giden bir evliliği var ise giymez.’ ‘Şu ana kadar tamamdı ancak bu sefer limiti aştı.’
Artık tüm o ‘ama’ların daha sonrasındaki cümlelerinize cevaben:
Ben bir bayan vücudunda dünyaya gelmiş bir beşerim. İsmim Gülşen. 26 yıldır tek başıma ayaklarımın üzerinde duruyor ve arı üzere çalışıyorum. Hiç kimseye muhtaç değilim. Pop müziğe bedel ve yenilik katabilmek ismine sayısız müzik yazdım. Natürel bu uzun seyahatte hiç bir şey bana altın tabakta sunulmadı. Düştüğüm, kalktığım, çabasını verdiğim, epey da yaralandığım oldu elbette. Ancak bugün geldiğim noktada ve her vakit, gereksinimim olan gücü daima kendi içimde buldum. Taştan duvardan olmadığımı, yalnızca bir insan olduğumu daima hatırlattım kendime.
Mesleksel hayatım boyunca daima vaktin ruhunu okumaya inandım. Müziğimin, vücudumun, zihnimin daima özgür ve bağımsız kalabilmesine çaba ettim. Var olanla yetinmeyip yenilenmeye, değişime açık kalmanın mesleğimi en gerçek halde icra edebilmek için en değerli öge olduğunu daima bildim.
Meğerse insan performansına gösterdiği itinası giysisine de gösterince sanatkârlığı yok oluyormuş. Vazgeçmem istenen şey, daha az göze batmak ya da daha hayli onay görmek için kendimi, vücudumu, vizyonumu yok etmem mi? Yoksa asla inanmadığım makul yaftalara itaat etmem mi? Ben de bu satırları tam da o yüzden yazıyorum.
Kıyafet üzerinden farklı farklı ‘ama’larla yalnızca beni ya da sizden olmayanları nasıl alaşağı ederiz diye düşünerek çıktığınız bu yolda aslında kendi ayaklarınıza, hemcinslerinizin ve evlatlarınızın ayaklarına takmaya çalıştığınız prangaların farkında mısınız? Bir gün gelip bayanı ya da kendinden olmayanı yok saymaya, baskılamaya ve gerektiğinde yok etmeye istekli bu ataerkil sistemin sizin üzere düşünenlerden de aldığı güçle gelip sizi de boğabileceğini, hatta boğmakta olduğunu görmüyor musunuz?
Evet, ben bir anne babanın kızı, evet bir erkeğin eşi ve bir yavrunun annesiyim. Babasının kızı, bir erkeğin karısı, bir çocuğun annesi olmaktan öte ben aklı ve düşünme yeteneği olan, özgür iradeye sahip bir beşerim. Bu sıfatlardan fazlasıyım. hiç bir sıfatın kölesi değilim. Kimseye ilişkin değilim. Ben kendimim. Kendime aitim.
Bayanlara ‘anne’ olma, ‘evlat’ olma, ‘eş’ olma; erkeklere ‘erkek olma’, ‘hükmetme zorunluluğunda olma, aksi takdirde eksik olacağı’ üzerinden uygulanan tüm tahakkümün nasıl bir cehennem olduğunu ve bu tahakkümün en sonunda erk’lik taşımayanın ya da onun maddelerine uymayanın hayattan silinmesini legalleştirmeye hizmet etmekte olduğunu ne olur gorelim artık daima bir arada. Bir insanın hayat hakkı, ömür tercihleri bir oburu tarafınca belirlenemez. Bir cins ya da insan bir başkasından üstün olamaz.
Bana kıyafetim, yaşım, anneliğim, cinsiyetim, eşliğim ya da sanatkarlığım üzerinden kurulmaya çalışılan tüm baskılar üzere şayet çeşitli baskıların içine hapsedilmiş, nefessiz, umutsuz, çaresiz bırakılmaya çalışılmış tek bir kişi dahi var ise okuyup nefes bulsun, küçük sandığı dünyada aslında yalnız olmadığını, kabul görüldüğünü ve fazlaca sevildiğini bilsin istedim. Zira hayat, bu zihniyetler kadar küçük değil. Hayat kocaman ve yaşamak fazlaca hoş.”