Helal cop

ahmetbeyler

Active member
Adana’da, Furkan Vakfı üyelerine yönelik acımasız polis şiddetine dair oldukcaça manzara yayınlandı. Biri var ki AK Parti’nin, iktidarını perçinlemek için başvurduğu bütün mağduriyet sömürüsünü yerle bir etti.

Siz de izlemişsinizdir.

Polis, Furkan Vakfı üyelerine gaz sıkıyor. Çarşaflı protestocu birkaç metre ilerisindeki polislere çıkışıp sırtını dönerek yürüyor. Ne cisim atıyor ne de el işareti yapıyor. Müdahaleyi gerektirecek aksiyonu olmadığı biçimde türbanlı polis, gerisinden koştuğu çarşaflı bayanı cop darbesiyle düşürüyor. daha sonra copu, çarşaflıya kaldırıyor.

HDP’lilere ve sol kümelere reva görülen bu şiddet dini – politik bir cemaat olan Furkan Vakfı üyelerine karşı da pervasızca uygulanıyor. Zira vur buyruğu daha üstten, iktidar katından geliyor.

Bu yüzden polis, müsaadesiz gösteriyi dağıtır üzere değil…

Düşman ordusuna dalar üzere vuruyor.

Adana’nın muhalif cemaati

Furkan Vakfı, Mısır El Ezher Üniversitesi’nden mezun olan Kuytul tarafınca 1994’te Adana’da kuruldu. Cemaat Adana’nın yanı sıra Mersin ve Hatay’da da kuvvetli.

Kuytul, Diyanet İşleri Başkanlığı’nca Selefi kabul ediliyor.

Laiklik ve demokrasiyi küfür sayıyor.

Taraftarları oy vermiyor.

Sohbetlerinde siyasi gündeme girmesi, Sezen Aksu’nun müziğine varıncaya kadar her konuda görüş belirtmesi dikkat çekiyor. İktidarı keskin lisanla eleştirmekten geri durmuyor. Bir muhalif partinin önderi olsa başı ağrımayabilirdi. Cemaat başkanı sıfatıyla tenkit yönelttiği için siyaseten tekfir edildi.

FETÖ’ye yardım ve PKK propagandasından tutuklandı.

Bunlar Kuytul’u susturmak ve yalnızlaştırmaya yönelik inandırıcılıktan mahrum argümanlardı. esasen yargılama da beraatle bitti.

Geçen yıl eylül ayında Furkan Vakfı ile ilişkili olan işadamı K.S. kaçırıldı. Üç gün

Sekiz kişi tutuklandı.

Kuytul ve taraftarları 20 Mart günü, arkadaşlarının tutuklanmasını protesto için basın açıklaması yapmak istedi.

Valilik müsaade vermedi.

Onlar da müsaadesiz biçimde yürümeye çalışınca polis orantısız müdahalede bulundu. O denli ki İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, “Bu kadar olmaz” dedi.

İktidara biat etmedi

Kuytul, sonunu AK Parti’nin çizdiği ‘resmi’ siyasal İslamcılık haricinde ve hasım olarak görülüyor. Erdoğan’a biat etmeyi reddettikleri ve ‘dindarların iktidarına’ karşı geldikleri için cezalandırılıyorlar.

Fikirlerindeki sertliği saymazsak, demokratik hukuk tertibi bakımından tehdit oluşturmuyorlar.

Ne Menzil üzere Sıhhat Bakanlığı’nda…

Ne İskenderpaşa üzere yargıda…

Ne de İsmailağa üzere Diyanet’te takımlara sahipler.

Hizbullah üzere silahlarını çıkardıkları da görülmüş iş değil.

hiç bir şiddet aksiyonuna kalkışmadıkları, şiddeti çaba formülü olarak benimseyip önermedikleri ve tamamıyla barışçıl oldukları biçimde iktidar tarafınca iç tehdit sayıldıkları için terör parantezine alınıyorlar.

Örtülü polis devleti

Artık kimi iktidar yanlıları, türbanlı polisin çarşaflı hanımı coplaması karşısında kalbi titreyerek, “bu biçimde mi olacaktı?” diye soruyor.

Ya ne olacaktı?

Birebir polisler 8 Mart Dünya İşçi Bayanlar Günü’nde başı açık hemcinslerini, Onur Haftası’nda eşcinselleri coplarken sorun yoktu da çarşaflıyı döverken mi var?

Bu savunma bile İslamcıların imtiyaz istediğini gösteriyor.

Türban ve sakalın ayrımcılık öne sürülen sebebi olmaktan çıkarılması, bir özgürlük gayreti alanıdır. Sonuçta türban serbestisi, kamusal alanda dini davranışlara yönelik sınırlamaların kaldırılmasına yönelikti.

“Önemsiz” demiyorum.

Ayrımcılıkların giderilmesi bakımından gereklidir de.

Sırf o kadar.

Ancak türban takmak ve sakal bırakmak, özgürlük ve demokrasinin sembolü olamaz.

Hatta bunlara getirilen serbestinin toplumu özgürleştirmek ve devleti demokratikleştirmek üzere bir hedefi da yoktur, kararı da.

Kaldı ki dinin resmi ideolojiye dönüştüğü ve dini kuralların kamusal alanda hâkim kılındığı bir toplumda demokrasinin, temel hak ve özgürlüklerin hayat bulması imkansızdır. En yakın örnek, kızlara okumanın bile yasaklandığı Afganistan.

ötürüsıyla türbanlı milletvekilleri var diye ne Türkiye dünden daha demokratik…

Ne de başı bağlı diye polis, düne nazaran insan haklarına daha saygılı.

Bugünün dünden farkı polis devletinin demokratik devletle yer değiştirmesi değildir. Polis devletinin türban takmasıdır.

Her bir eser ve hizmetin helali var da…

Copun niye olmasın ki?

Silahsız Taliban

Bu ortada, iktidarın mağduru olmaları Kuytul’un görüşlerini daha az tehlikeli kılmıyor. Kuytul, maddelerin yerini dini buyruk ve yasakların almasını savunuyor. Taliban’dan sırf içtihat bakımından ayrılıyor. Yani, niyetlerini gerçekleştirmek için teröre başvurmuyor.

Furkan Vakfı’na bile tahammül göstermeyen bu zorbalığın tahlili ve alternatifi, demokrasi aksisi Kuytul’un düşlediği bir din devleti değildir.

Kuytul’u ceberrut iktidarın baskısına…

Halkı da Kuytul ve öteki cemaat, tarikat ve dini örgütlerin karanlık otoritesine karşı koruyacak olan, laiklik ve demokrasidir.


Son 3 yılda 78 yabancı papaz ve ailesi Türkiye’yi terk etti

AK Parti iktidarı, siyasal İslamcılığın haricinde kalan Furkan Vakfı’nı tehdit görür de Hristiyanlık bildirisi için Türkiye’ye gelen Protestanları görmez mi?

Protestan Kiliseler Derneği’nin 2021 Hak İhlalleri İzleme Raporu’na bakılırsa yabancı asıllı papazlar sürgüne mecbur ediliyor.

Yabancı papazlara 2019’dan itibaren N-82 ve G-87 kodu veriliyor.

N-82 kodu Türkiye’ye giriş için ön müsaade alma kuralı demek. Ama bu, Türkiye’ye giriş yasağı formunda kullanılıyor. Zira kod aldıktan daha sonra müsaade için başvuranlar reddediliyor.

G-87 kodu da Emniyet ve MİT istihbaratıyla sınırdışı etmek manasına geliyor. Rapora bakılırsa bu kod yabancı ülkelerde silahlı hareketlere ve terörist tertiplere ismi karışmış olanlara uygulanıyor.

2019 yılında 35, 2020’de 30, 2021’de 13 olmak üzere 78 papaza kod verildi.

Papazların yanı sıra 41 eş ve 66 çocuğa kod uygulandı.

Toplam 185 kişi Türkiye’yi terk etti.

Raporda şöyleki deniyor:

“Bu şahıslar uzun yıllardır ülkemizde aileleri ile bir arada yaşıyor. Haklarında hiç bir hata kaydı, soruşturma yahut mahkumiyet bulunmuyor. Aileden birine verilen ön müsaadesiz giriş yasağı aile birliğini bozmuş, aile fertlerini büyük bir kaosla baş başa bırakmıştır. Bu insanlara en az beş yıl ülkemize girmeme yasağı verilmiştir.”

Açılan davaların epey azı olumlu biçimde sonuçlandı.

Bunları da yönetim uygulamadı.

yine kod ya da vize iptali verildi.

Örneğin, eski eşi ve çocukları Türk olan Sri Lankalı G.D.K.’ye, davayı kazanmasına karşın oturum verilmedi. 30 yıldır Türkiye’de bulunan İspanyol C.M.’ye evvel çalışma müsaadesi verildi. Kısa bir süre daha sonra C.M.’den ülkeyi terk etmesi istendi.

Birtakım karma evlilikler birebir muameleye maruz kaldı.

Dört aile Türkiye’den ayrıldı.

Raporda şöyleki deniyor:

“Yabancı asıllı Protestanlar her an gönderilme telaşı yaşıyor. Yabancı aile ya da bireyler kilise toplantı ve aktifliklerine katılmıyor ve istekli olarak ülkemizden ayrılıyor.”

Öte yandan, Aydın’da kilise vazifelisi E.T. ve topluluk üyeleri geçen yıl toplumsal medya yoluyla öldürülmekle tehdit edildi. Arhavi’de de bir Hristiyan, konutundan kovulmak istendi, bir partinin ilçe lideri tarafınca “Onları yok edeceğiz” diye gaye gösterildi.
 
Üst