ahmetbeyler
Active member
Ukraynalılar biz Avrupalıyız diyorlar. Artık söylemiyorlar. Yakın tarihlerine bakarsak, 2004 yılından beri söylüyorlar, aslında bağımsızlıklarını ilan ettikleri 1991 yılından beri söylüyorlardı lakin yüksek sesle söylem etmeye çekiniyorlardı.
Tarihî sürece bakarsak çekinmelerinde haklıydılar. SSCB idaresi öncesi ve daha sonrası, kendi kendilerini yönettikleri devir bir elin parmağı kadar senelerla sonluydu.
2004 yılında Putin’in adamı Yanukoviç hileyle iktidarı kaptı lakin halk direndi. Turuncu ihtilal dedikleri buydu. Yanukoviç pes etti…
Ama… Bu amanın altını çizmek isterim. Ülkeyi Rus uydusu siyasetçiden kurtaranlar ülkelerini o kadar makus yönettiler ki, mafya ülkeye hâkim oldu. Paramiliter güçler at koşturmaya başladı.
Ve altı yıl daha sonra Putin’in adamı Yanukoviç geri döndü.
Bu sefer hilesiz hurdasız seçimle; Ukrayna’yı AB ülkeyi yapacağım kelamını vererek. Seçmen inandı oy verdi lakin Moskova yanlısı siyasetçi halkı kandırmıştı.
bir süre daha sonra tam tarih vereyim, Ukrayna Başbakan’ı 21 Kasım 2013 tarihinde AB ile ticaret muahedesini imzalamayacağını deklare etti.
Avrupa ile köprüleri attı.
Ukrayna halkı için şoktu. Çabucak hepsi değil, evvel küçük kümeler protesto şovlarına başladılar daha sonra kalabalık oldular.
Kiev meydanında kısa müddette milyonlar toplandı. Devreye özel kuvvetler diye isimlendireceğimiz Berkut birlikleri devreye girdi; şiddet devri başladı. Artık vurmak, kırmak, dövmek hatta öldürmek serbestti!..
Protestoların 11’inci gününde yürüyüşçülerin ortasına katılan maskeli provokatörler polisin orantısız güç kullanımına taban hazırladılar.
(Her yazımda adet olduğu üzere bir daha bir parantez açayım. Seyahat olaylarını hatırlayın. Çevreci direnişi şiddete çeviren maskeli provokatörler değil miydi? Göstericilerin ortasına sızan polise taş atan. daha sonra ortadan sıvışan. Gözlerimin önünde onlarca olay oldu. Öndersiz, plansız, programsız, insanların gönülden katıldığı, yüreklerini koyduğu hareketi provoke ettiler. Kimler devreye girdi bilmiyorum fakat çata patacı kümeler sahne aldı. Dünyanın gıpta ila baktığı protesto aksiyonu çata pataya dönüştü. Bu sefer parantez uzun oldu lakin birden fazla olayın şahidiyim. İçimde yaradır!.. niçin/sonuç bağını biliyorum)
Milyonlar Kiev meydanında toplandı, polis de orantısız güç kullandı dedim ya… Aslında sözün tam manasıyla katliam yaptılar. Kimi kaynaklara göre altı bine yakın kişi öldü.
Fakat Ukrayna halkı sonuna kadar direndi, polisi de askeri de yendi. Devlet Lideri Rusya’ya kaçtı.
Bu hususta çekilen belgesel izlemiştim. İsmi: Winter on Fire: Ukraine’s Fight For Feedom…
Bir genç kız 23 yıl daha sonra bağımsız olduk diye ağlıyordu. Belgeselden aklımda kalan en değerli, tahminen de tek kare bu; 23 yıl daha sonra bağımsız olduk…
1991 resmi bağımsızlık, 2014 resmen bağımsızlık.
daha sonra ne oldu derseniz?
Putin intikam olmak için Kiev’i ilhak etti.
Ukrayna’nın doğusundaki Donetsk ve Luhansk özerk bölgelerini evvel bağımsızlık ilan ettirdi daha sonra tanıdı.
Yetmedi… Artık de Ukrayna’nın bağımsızlığını bitirmeye çalışıyor. .
Ukrayna uzun yıllardır biz Avrupalıyız diyor, Moskova idaresi de hayır siz Rus’sunuz diye diretiyor.
Problemin özü bu.
Rus işgalinin manası.
Bu ortada daha savaş başlamadı. Dilerim başlamaz…
Gelelim 2014 yılında yerimiz Avrupa diye protesto gösterisi yapanların üzerine vahşice saldıran askere/polise… Berkut dedikleri devrin liderinin özel birliğine…
O gün itaat ettikleri, biat ettikleri liderleri ülkelerinin Rusya’ya bağlanmalarını istiyordu, karşı çıkanları vurdular, kırdılar, öldürdüler.
Ya bugün… O polisler o askerler ne yapıyor?
Ellerine silah alıp siperlere girip ülkelerini savunuyorlar mı? Kiev meydanında özgürlük isteyenleri, yolumuz Avrupa diyenleri, Moskova’ya karşı direnenleri; copladıkları, başını kırdıkları, ağır yaraladıkları, öldürdükleri için pişman mıdırlar?
Yoksa tıpkı kum torbasının gerisinde Rus askerlerini mi bekliyorlardır.
Dövdükleriyle, başlarını kırdıklarıyla omuz omuza…
Ah hayat ah!.
Tarihî sürece bakarsak çekinmelerinde haklıydılar. SSCB idaresi öncesi ve daha sonrası, kendi kendilerini yönettikleri devir bir elin parmağı kadar senelerla sonluydu.
2004 yılında Putin’in adamı Yanukoviç hileyle iktidarı kaptı lakin halk direndi. Turuncu ihtilal dedikleri buydu. Yanukoviç pes etti…
Ama… Bu amanın altını çizmek isterim. Ülkeyi Rus uydusu siyasetçiden kurtaranlar ülkelerini o kadar makus yönettiler ki, mafya ülkeye hâkim oldu. Paramiliter güçler at koşturmaya başladı.
Ve altı yıl daha sonra Putin’in adamı Yanukoviç geri döndü.
Bu sefer hilesiz hurdasız seçimle; Ukrayna’yı AB ülkeyi yapacağım kelamını vererek. Seçmen inandı oy verdi lakin Moskova yanlısı siyasetçi halkı kandırmıştı.
bir süre daha sonra tam tarih vereyim, Ukrayna Başbakan’ı 21 Kasım 2013 tarihinde AB ile ticaret muahedesini imzalamayacağını deklare etti.
Avrupa ile köprüleri attı.
Ukrayna halkı için şoktu. Çabucak hepsi değil, evvel küçük kümeler protesto şovlarına başladılar daha sonra kalabalık oldular.
Kiev meydanında kısa müddette milyonlar toplandı. Devreye özel kuvvetler diye isimlendireceğimiz Berkut birlikleri devreye girdi; şiddet devri başladı. Artık vurmak, kırmak, dövmek hatta öldürmek serbestti!..
Protestoların 11’inci gününde yürüyüşçülerin ortasına katılan maskeli provokatörler polisin orantısız güç kullanımına taban hazırladılar.
(Her yazımda adet olduğu üzere bir daha bir parantez açayım. Seyahat olaylarını hatırlayın. Çevreci direnişi şiddete çeviren maskeli provokatörler değil miydi? Göstericilerin ortasına sızan polise taş atan. daha sonra ortadan sıvışan. Gözlerimin önünde onlarca olay oldu. Öndersiz, plansız, programsız, insanların gönülden katıldığı, yüreklerini koyduğu hareketi provoke ettiler. Kimler devreye girdi bilmiyorum fakat çata patacı kümeler sahne aldı. Dünyanın gıpta ila baktığı protesto aksiyonu çata pataya dönüştü. Bu sefer parantez uzun oldu lakin birden fazla olayın şahidiyim. İçimde yaradır!.. niçin/sonuç bağını biliyorum)
Milyonlar Kiev meydanında toplandı, polis de orantısız güç kullandı dedim ya… Aslında sözün tam manasıyla katliam yaptılar. Kimi kaynaklara göre altı bine yakın kişi öldü.
Fakat Ukrayna halkı sonuna kadar direndi, polisi de askeri de yendi. Devlet Lideri Rusya’ya kaçtı.
Bu hususta çekilen belgesel izlemiştim. İsmi: Winter on Fire: Ukraine’s Fight For Feedom…
Bir genç kız 23 yıl daha sonra bağımsız olduk diye ağlıyordu. Belgeselden aklımda kalan en değerli, tahminen de tek kare bu; 23 yıl daha sonra bağımsız olduk…
1991 resmi bağımsızlık, 2014 resmen bağımsızlık.
daha sonra ne oldu derseniz?
Putin intikam olmak için Kiev’i ilhak etti.
Ukrayna’nın doğusundaki Donetsk ve Luhansk özerk bölgelerini evvel bağımsızlık ilan ettirdi daha sonra tanıdı.
Yetmedi… Artık de Ukrayna’nın bağımsızlığını bitirmeye çalışıyor. .
Ukrayna uzun yıllardır biz Avrupalıyız diyor, Moskova idaresi de hayır siz Rus’sunuz diye diretiyor.
Problemin özü bu.
Rus işgalinin manası.
Bu ortada daha savaş başlamadı. Dilerim başlamaz…
Gelelim 2014 yılında yerimiz Avrupa diye protesto gösterisi yapanların üzerine vahşice saldıran askere/polise… Berkut dedikleri devrin liderinin özel birliğine…
O gün itaat ettikleri, biat ettikleri liderleri ülkelerinin Rusya’ya bağlanmalarını istiyordu, karşı çıkanları vurdular, kırdılar, öldürdüler.
Ya bugün… O polisler o askerler ne yapıyor?
Ellerine silah alıp siperlere girip ülkelerini savunuyorlar mı? Kiev meydanında özgürlük isteyenleri, yolumuz Avrupa diyenleri, Moskova’ya karşı direnenleri; copladıkları, başını kırdıkları, ağır yaraladıkları, öldürdükleri için pişman mıdırlar?
Yoksa tıpkı kum torbasının gerisinde Rus askerlerini mi bekliyorlardır.
Dövdükleriyle, başlarını kırdıklarıyla omuz omuza…
Ah hayat ah!.