ahmetbeyler
Active member
Zıııır… Telefon…
AKP’ye dayanak veren gazeteci arkadaşlarımdan biri aradı. Daha alo demeden lafı oturttu:
‘Sabah izledim, sonunda Metropoll’ün Cumhurbaşkanımız için yaptığı araştırmanın sonuçlarını yayınlamak zorunda kaldınız. Dünya başkanı olduğunu biraz zorlanarak da olsa kabul ettiniz.’
Kelamı kaptım… Ve dedim ki; Özer Sencer sağlam araştırmacıdır bu bir… Çıkan sonuçları hiç bir vakit çarpıtarak aktarmayız ki bu iki… Kimseye düşmanlığımız yok bu üç… Uygun iş yapanı, hurdasız iş yapanı destekleriz bu dört…
Beşinci unsura geçemeden bu sefer kelamı o ağzıma tıkadı: Bunları biliyoruz geç; Cumhurbaşkanımız cümle aleme dünya önderi olup olmadığını göstermedi mi? Kapısını çalmayan ülke yok. Almanı da geldi, Hollandalısı da Beştepe de kuyruk oluşturdular. Telefonla görüşmek için sıraya giren başbakanların haddi hesabı yok.
(Karışıklık olmasın diye bir parantez açma gereksinimini duydum. Konuştuğum kişi ‘krizde dünya başkan yarattık’ diye yazan Hıncal Uluç değil. Erdoğan’ın uzun yıllar, dünya önderi olduğunu savunan gazeteci. Parantezi kapatıyorum)
Ortayı girdim. Kıymetli yalnızlık siyaseti bitti mi dedim. Yalnızlığın kıymetli olmadığını anladılar ki… Dememe kalmadı bir daha sözümü kesti: ‘Siz bu biçimdesiniz işte, kabul edin dünya önderi, Amerikalısından Rusyalısına, Alman’ından Arap’ına kadar herkes kabul etti. Muhalefette kabul etmeli, boyun eğmeli’
Telefonu karşılıklı nazikçe kapattık. AKP’ye gönül veren gazeteci arkadaşımın morali yerindeydi. Erdoğan anketler de üç puan yükselmişti. 43 bandına çıkmıştı.
Kısa lakin derin manalar taşıyan telefon görüşmesinden daha sonra uzun uzun düşündüm.
Erdoğan sahiden dünya öndere mi? Dünyayı geçtim, Avrupa gözünün içine bakıyor, ağzından çıkan her kelamı önemsiyor mu?
Bilmem…
Gördüğüm şu; kendini dünya başkanı olarak konumlandırıyor. O denli davranıyor. Saray etrafı demek ki her sabah ‘ en büyük Tayyip öteki büyük yok’ sloganını atarak güne başlıyor.
Akşam saatleri… Bu yazıya başlamadan sabah konuştuğumuz gazeteci arkadaşımı aradım.
Zııır… Telefon, bu kere benden…
Yapıştırdım soruları peş peşe…
Dedim ki O artık dünya önder diyorsun da… Farz edelim öyle…
Erdoğan’ın dünya önderi olması mı âlâ enflasyonun yüzde beşlere düşmesi mi yeterli?
Erdoğan’ın dünya önderi olması mı yeterli doların üç lira olması mı uygun?
Erdoğan’ın dünya başkanı olması mı âlâ akaryakıtın beş lira olması mı?
Erdoğan’ın dünya önder olması mı düzgün dünya sıralamasına giren beş üniversitemizin olması mı?
Erdoğan’ın dünya önderi olması mı güzel batı standardında demokrasiye geçmemiz, fikir cürmünün tarih olması, liyakatin, laikliğin, kurumsallaşması mı?
Erdoğan’ın dünya başkanı olması mı yeterli yargıya itimadın yüzde 90’lara çıkması mı daha uygun?
Konuşmayı uzatmadım, karşılığını beklemedim, kapattım telefonu…
Sizce hangisi daha değerli?
AKP’ye dayanak veren gazeteci arkadaşlarımdan biri aradı. Daha alo demeden lafı oturttu:
‘Sabah izledim, sonunda Metropoll’ün Cumhurbaşkanımız için yaptığı araştırmanın sonuçlarını yayınlamak zorunda kaldınız. Dünya başkanı olduğunu biraz zorlanarak da olsa kabul ettiniz.’
Kelamı kaptım… Ve dedim ki; Özer Sencer sağlam araştırmacıdır bu bir… Çıkan sonuçları hiç bir vakit çarpıtarak aktarmayız ki bu iki… Kimseye düşmanlığımız yok bu üç… Uygun iş yapanı, hurdasız iş yapanı destekleriz bu dört…
Beşinci unsura geçemeden bu sefer kelamı o ağzıma tıkadı: Bunları biliyoruz geç; Cumhurbaşkanımız cümle aleme dünya önderi olup olmadığını göstermedi mi? Kapısını çalmayan ülke yok. Almanı da geldi, Hollandalısı da Beştepe de kuyruk oluşturdular. Telefonla görüşmek için sıraya giren başbakanların haddi hesabı yok.
(Karışıklık olmasın diye bir parantez açma gereksinimini duydum. Konuştuğum kişi ‘krizde dünya başkan yarattık’ diye yazan Hıncal Uluç değil. Erdoğan’ın uzun yıllar, dünya önderi olduğunu savunan gazeteci. Parantezi kapatıyorum)
Ortayı girdim. Kıymetli yalnızlık siyaseti bitti mi dedim. Yalnızlığın kıymetli olmadığını anladılar ki… Dememe kalmadı bir daha sözümü kesti: ‘Siz bu biçimdesiniz işte, kabul edin dünya önderi, Amerikalısından Rusyalısına, Alman’ından Arap’ına kadar herkes kabul etti. Muhalefette kabul etmeli, boyun eğmeli’
Telefonu karşılıklı nazikçe kapattık. AKP’ye gönül veren gazeteci arkadaşımın morali yerindeydi. Erdoğan anketler de üç puan yükselmişti. 43 bandına çıkmıştı.
Kısa lakin derin manalar taşıyan telefon görüşmesinden daha sonra uzun uzun düşündüm.
Erdoğan sahiden dünya öndere mi? Dünyayı geçtim, Avrupa gözünün içine bakıyor, ağzından çıkan her kelamı önemsiyor mu?
Bilmem…
Gördüğüm şu; kendini dünya başkanı olarak konumlandırıyor. O denli davranıyor. Saray etrafı demek ki her sabah ‘ en büyük Tayyip öteki büyük yok’ sloganını atarak güne başlıyor.
Akşam saatleri… Bu yazıya başlamadan sabah konuştuğumuz gazeteci arkadaşımı aradım.
Zııır… Telefon, bu kere benden…
Yapıştırdım soruları peş peşe…
Dedim ki O artık dünya önder diyorsun da… Farz edelim öyle…
Erdoğan’ın dünya önderi olması mı âlâ enflasyonun yüzde beşlere düşmesi mi yeterli?
Erdoğan’ın dünya önderi olması mı yeterli doların üç lira olması mı uygun?
Erdoğan’ın dünya başkanı olması mı âlâ akaryakıtın beş lira olması mı?
Erdoğan’ın dünya önder olması mı düzgün dünya sıralamasına giren beş üniversitemizin olması mı?
Erdoğan’ın dünya önderi olması mı güzel batı standardında demokrasiye geçmemiz, fikir cürmünün tarih olması, liyakatin, laikliğin, kurumsallaşması mı?
Erdoğan’ın dünya başkanı olması mı yeterli yargıya itimadın yüzde 90’lara çıkması mı daha uygun?
Konuşmayı uzatmadım, karşılığını beklemedim, kapattım telefonu…
Sizce hangisi daha değerli?