AFT’deki yaygın bir darbe, öğretmenleri öğrencilerin önüne koymasıdır; eski sendika başkanı Al Shanker’e atfedilen bir alıntıyla düzgün bir şekilde özetlenen bir çerçeve: “Okul çocukları sendika aidatlarını ödemeye başladığında, ben de okul çocuklarının çıkarlarını temsil etmeye başlarım. Shanker’in biyografisini yazan Richard Kahlenberg, Shanker’ın bunu söylediğine dair hiçbir kayıt bulamadı ve söylediğine de inanmıyor, ancak bu, sendikayı eleştirenlerin bunu alıntılamasını engellemedi. Weingarten yanıtlıyor: Öğretmenler için iyi çalışma koşulları, öğrenciler için iyi öğrenme koşullarıdır. Ama Weingarten aslında öğrencileri değil, öğretmenleri temsil ediyor. Çoğu zaman, örneğin sınıfın büyüklüğü veya okul bütçesi gibi konularda ilgi alanları örtüşür. Bazen yapmazlar.
Pandemi sırasında bir süreliğine, iki grubun görünürdeki çıkarları farklılaştı ve ülke çapında bir dizi fay hattı açılmaya başladı; beyaz banliyöler velileri böldü ve hatta öğretmenler birliğini bile böldü. Yeniden başlayan tartışmalar, okulların ülkenin ırksal tarihinin yanı sıra cinsellik ve cinsiyet kimliğini öğretmeye nasıl yaklaşması gerektiği konusundaki savaşlara dönüştükçe bu fay hatları genişledi.
Düzinelerce politikacı, siyasi danışman, sendika lideri, ebeveyn aktivisti ve eğitim bilimcisi ile Amerika’nın eğitim sistemindeki şoklar hakkında konuştuğum gibi, son birkaç ayda benim için giderek daha net hale gelen şey, artık birbirinden ayrılmanın mümkün olmadığı. eğitim ve siyaset ve devlet okullarının her zamankinden daha savunmasız olduğu. Randi Weingarten nasıl oldu da 2024 Cumhuriyetçi ön seçimlerinin merkezinde yer aldı? Bu soruyu yanıtlamanın tek yolu, Amerika’nın eğitim savaşlarını ve onları yönlendiren birbiriyle yarışan siyasi gündemlerini yeniden gözden geçirmektir. “Oh tanrım hayır! Hiç de değil!” Pompeo, Weingarten hakkındaki yorumlarında abartıyor olabilir mi diye soruma yanıt verdi. “Mesele sadece Bayan Weingarten değil, Amerikan eğitiminin yıkımının en görünür yüzü oydu.”
kaos içinde Salgının ilk aylarında öğretmenler, Amerika’nın çocuklarını evden, genellikle sınırlı kaynaklarla ve yetersiz teknolojiyle beslemeye kahramanca devam eden temel işçiler olarak selamlandı. Ancak 2020 yazında işler değişmeye başladı. Öğrencilerin akademik olarak uzaktan eğitimden muzdarip olduğunu gösteren erken araştırmalar vardı. Avrupa’daki okullar büyük salgınlar olmadan yeniden açılmaya başlamıştı ve Amerika’daki birçok özel ve dar görüşlü okul, yeni okul yılının başlangıcında yüz yüze derslere devam etmeyi planlıyordu. Devlet okullarındaki birçok veli de çocuklarının sınıfa geri dönmesini istiyordu. Ancak birçok öğretmen bu fikre direniyor gibiydi.
ABD kamu eğitim sisteminin yaklaşık 14.000 farklı okul bölgesini içeren merkezi olmayan yapısı nedeniyle, federal hükümet okulların sınıf eğitimi için yeniden açılması emrini veremedi, ancak Temmuz 2020’de Başkan Trump bunu yapmayanlardan federal fonları kesmekle tehdit etti. Eğitim Bakanı Betsy DeVos, somut bir plan sunmadan, ülkedeki okulların sonbahara kadar “tamamen faaliyete geçmesi” çağrısında bulunarak görüşlerini yineledi.
Pandemi sırasında bir süreliğine, iki grubun görünürdeki çıkarları farklılaştı ve ülke çapında bir dizi fay hattı açılmaya başladı; beyaz banliyöler velileri böldü ve hatta öğretmenler birliğini bile böldü. Yeniden başlayan tartışmalar, okulların ülkenin ırksal tarihinin yanı sıra cinsellik ve cinsiyet kimliğini öğretmeye nasıl yaklaşması gerektiği konusundaki savaşlara dönüştükçe bu fay hatları genişledi.
Düzinelerce politikacı, siyasi danışman, sendika lideri, ebeveyn aktivisti ve eğitim bilimcisi ile Amerika’nın eğitim sistemindeki şoklar hakkında konuştuğum gibi, son birkaç ayda benim için giderek daha net hale gelen şey, artık birbirinden ayrılmanın mümkün olmadığı. eğitim ve siyaset ve devlet okullarının her zamankinden daha savunmasız olduğu. Randi Weingarten nasıl oldu da 2024 Cumhuriyetçi ön seçimlerinin merkezinde yer aldı? Bu soruyu yanıtlamanın tek yolu, Amerika’nın eğitim savaşlarını ve onları yönlendiren birbiriyle yarışan siyasi gündemlerini yeniden gözden geçirmektir. “Oh tanrım hayır! Hiç de değil!” Pompeo, Weingarten hakkındaki yorumlarında abartıyor olabilir mi diye soruma yanıt verdi. “Mesele sadece Bayan Weingarten değil, Amerikan eğitiminin yıkımının en görünür yüzü oydu.”
kaos içinde Salgının ilk aylarında öğretmenler, Amerika’nın çocuklarını evden, genellikle sınırlı kaynaklarla ve yetersiz teknolojiyle beslemeye kahramanca devam eden temel işçiler olarak selamlandı. Ancak 2020 yazında işler değişmeye başladı. Öğrencilerin akademik olarak uzaktan eğitimden muzdarip olduğunu gösteren erken araştırmalar vardı. Avrupa’daki okullar büyük salgınlar olmadan yeniden açılmaya başlamıştı ve Amerika’daki birçok özel ve dar görüşlü okul, yeni okul yılının başlangıcında yüz yüze derslere devam etmeyi planlıyordu. Devlet okullarındaki birçok veli de çocuklarının sınıfa geri dönmesini istiyordu. Ancak birçok öğretmen bu fikre direniyor gibiydi.
ABD kamu eğitim sisteminin yaklaşık 14.000 farklı okul bölgesini içeren merkezi olmayan yapısı nedeniyle, federal hükümet okulların sınıf eğitimi için yeniden açılması emrini veremedi, ancak Temmuz 2020’de Başkan Trump bunu yapmayanlardan federal fonları kesmekle tehdit etti. Eğitim Bakanı Betsy DeVos, somut bir plan sunmadan, ülkedeki okulların sonbahara kadar “tamamen faaliyete geçmesi” çağrısında bulunarak görüşlerini yineledi.