Tiyatro sahnesinde 40 yıl evvel başlayan seyahatini, Yılmaz Erdoğan’ın kaleme aldığı “Aydınlıkevler” oyunuyla taçlandıran usta oyuncu Demet Akbağ, “hemen çabucak emekliyoruz. Tiyatroda bu biçimdedir. Oyun demlendikçe, oynandıkça seyirciyle buluştukça daha da tatlılaşır, güzelleşir. Aslında birebir metin oynanır fakat her oyun öbür bir macera, öbür bir heyecandır tiyatroda” dedi.
Sahneye dönmek için 15 yıl beklediğini ve bu müddetin nasıl geçtiğini hiç anlamadığını söyleyen Akbağ, “Seyirciyle bir biçimde buluştuk sinema salonlarında, kimi televizyon projelerinde ancak tiyatroda göz göze olmayı, onların nefesini duymayı hayli özlemiştim” diye konuştu.
“Tiyatro hayatımda daima var”
Mesleğe birinci başladığım senelerdan itibaren tiyatro daima ömrümde var. Bir baktım ki oldukça bir vakit geçmiş. Nasıl geçtiğini anlamadan sinemalar, seri sinemalar, televizyon projeleri derken, oldukça orta vermişim. İki-üç yıl evvel konuşmaya başlamıştık. Ben daima yeni bir oyun olsun istedim. Biraz da fazla seçici oldum. Aslında bir epey tiyatro metni okudum. Eski oyunlar, klasikler okuduk. Çok farklı bir şey yapsak, klasik bir oyunla mı sahneye çıksam? Her biri düşünüldü. Hatta uzun uzun düşünüldü. ‘Vakit var. İçimize sinen bir şey olsun.’ dendi. Ancak daima içimde bizden ve natürel ki alıştığım o kalemden bir şey çıksın istedim. Biraz da bunu beklemişim.”
“Seyirci salonu doldursun”
Necati Akpınar ve Yılmaz Erdoğan ile sık sık bir ortaya geldiğini vurgulayan Akbağ, “Dedik ki ‘Seyirci salonu doldursun. Orta vererek oturmasınlar. Seyirci bir tiyatro salonuna gelirken huzursuz olmasın. Hoş olsun, istediğimiz üzere olsun her şey.’ bu biçimde diyerek iki yıl geçti. Sonunda Yılmaz, ‘Oyunumuz hazır.’ dedi, bundan 4-5 ay evvel. Oyunu ufak dokunuşlarla yeniden toparladı. 6 haftalık bir prova süreci geçirip çabucak takımımızı oluşturduk. Biz aslına bakarsanız Serdar Biliş ile bir oyun yapma hevesiyle yola çıkmıştık.”
Akbağ, ilkokuldan itibaren diğer hiç bir mesleği düşünmediğine vurgu yaparak, şu ayrıntıları verdi:
“Şanslıyım…”
“Benim de babaannem bu oyundaki babaanne üzere benzerlikler taşıyor biraz. bu biçimde kuvvetli ve anaç bir karakterdi. Çok fazla sinemaya, tiyatroya gdolayırdü bizi. Çocukken izlediğim sinemaların, oyunların her biri, meskende düşlerime girerdi ve ‘Ben de o sahnede olmalıyım.’ derdim bu biçimdelar. daha sonra hayranı olduğum insanların tiyatrolarında, okullarında öğrenci oldum ve onlarla çalıştım. Büyük bir baht benim için. Yıldız Kenter hocam oldu. Haldun Dormen, Dormen Tiyatrosu benim için bir ekoldür. 2 dönem iki farklı oyunla orada sahneye çıktım. Devekuşu Kabare, Metin Akpınar, Zeki Alasya, Haydi Çaman, Yeditepe Oyuncuları, daha sonra Ortaoyuncular… Bu ustaların hepsinin ömrümde yeri başkadır. Müjdat Gezen hem hocam oldu hem birlikte bir müzikal oyunda oynadık. Yani geçmişimde bu büyük ustalarla sahneye çıktığım için fazlaca şanslı addediyorum kendimi.”
Sahneye dönmek için 15 yıl beklediğini ve bu müddetin nasıl geçtiğini hiç anlamadığını söyleyen Akbağ, “Seyirciyle bir biçimde buluştuk sinema salonlarında, kimi televizyon projelerinde ancak tiyatroda göz göze olmayı, onların nefesini duymayı hayli özlemiştim” diye konuştu.
“Tiyatro hayatımda daima var”
Mesleğe birinci başladığım senelerdan itibaren tiyatro daima ömrümde var. Bir baktım ki oldukça bir vakit geçmiş. Nasıl geçtiğini anlamadan sinemalar, seri sinemalar, televizyon projeleri derken, oldukça orta vermişim. İki-üç yıl evvel konuşmaya başlamıştık. Ben daima yeni bir oyun olsun istedim. Biraz da fazla seçici oldum. Aslında bir epey tiyatro metni okudum. Eski oyunlar, klasikler okuduk. Çok farklı bir şey yapsak, klasik bir oyunla mı sahneye çıksam? Her biri düşünüldü. Hatta uzun uzun düşünüldü. ‘Vakit var. İçimize sinen bir şey olsun.’ dendi. Ancak daima içimde bizden ve natürel ki alıştığım o kalemden bir şey çıksın istedim. Biraz da bunu beklemişim.”
“Seyirci salonu doldursun”
Necati Akpınar ve Yılmaz Erdoğan ile sık sık bir ortaya geldiğini vurgulayan Akbağ, “Dedik ki ‘Seyirci salonu doldursun. Orta vererek oturmasınlar. Seyirci bir tiyatro salonuna gelirken huzursuz olmasın. Hoş olsun, istediğimiz üzere olsun her şey.’ bu biçimde diyerek iki yıl geçti. Sonunda Yılmaz, ‘Oyunumuz hazır.’ dedi, bundan 4-5 ay evvel. Oyunu ufak dokunuşlarla yeniden toparladı. 6 haftalık bir prova süreci geçirip çabucak takımımızı oluşturduk. Biz aslına bakarsanız Serdar Biliş ile bir oyun yapma hevesiyle yola çıkmıştık.”
Akbağ, ilkokuldan itibaren diğer hiç bir mesleği düşünmediğine vurgu yaparak, şu ayrıntıları verdi:
“Şanslıyım…”
“Benim de babaannem bu oyundaki babaanne üzere benzerlikler taşıyor biraz. bu biçimde kuvvetli ve anaç bir karakterdi. Çok fazla sinemaya, tiyatroya gdolayırdü bizi. Çocukken izlediğim sinemaların, oyunların her biri, meskende düşlerime girerdi ve ‘Ben de o sahnede olmalıyım.’ derdim bu biçimdelar. daha sonra hayranı olduğum insanların tiyatrolarında, okullarında öğrenci oldum ve onlarla çalıştım. Büyük bir baht benim için. Yıldız Kenter hocam oldu. Haldun Dormen, Dormen Tiyatrosu benim için bir ekoldür. 2 dönem iki farklı oyunla orada sahneye çıktım. Devekuşu Kabare, Metin Akpınar, Zeki Alasya, Haydi Çaman, Yeditepe Oyuncuları, daha sonra Ortaoyuncular… Bu ustaların hepsinin ömrümde yeri başkadır. Müjdat Gezen hem hocam oldu hem birlikte bir müzikal oyunda oynadık. Yani geçmişimde bu büyük ustalarla sahneye çıktığım için fazlaca şanslı addediyorum kendimi.”