İstanbul Kurtuluş’ta bir sokak, akşam saatleri… İtimat meseleleri olan genç bir çift, kimlik buhranları ve gelecek dertleriyle sarsılamakta olan bir münasebet… Birden kapı çalar, kızın kendisine takıntılı eski sevgilisi hesaplaşmaya gelmiştir. İstanbul Sinema Festivali’nde izleyiciyle buluşan “Mukavemet”, tek planda kesintisiz çekilmesiyle Türk sinemasında yenilikçi bir örnek. Cinsiyet problemleri üzerinde şekillenen şiddeti yansıtma biçimiyle dikkat çeken sinemanın başrolünde yer alan Selahattin Paşalı ile bu olağan dışı oyunculuk tecrübesine ait anılarını ve hayatındaki kilometre taşlarını konuştuk; sinemanın direktörü Soner Caner’den de şiddetli çekim sürecinin hikayesini dinledik.
TEK PLAN BÖLÜNMEYEN ENERJİ
– Mukavemet’in çekimlerinin bir gecede, aksiyon kesilmeden tamamlanmış olması bir oyuncuyu hayli zorlayabilir. Zira bildiğim kadarıyla oyuncular bir role girdiklerinde o rolü her manada yaşarlar, sette başarılı olmanın sırrı da biraz bu olsa gerek. Bu açıdan bakınca, bir karaktere bürünüp bütün gece onun benliği ortasında kalmak sizin için hayli yıpratıcı olmalı.
bahsetmiş olduğuniz “yıpratıcı olma” durumunun, her bünyeye uymayan ve ziyadesiyle sert sinemamız ötürüsıyla etkisinin fazlaca daha fazla olduğunu söyleyebilirim. Bir gün çekimlerden konuta geldiğimde bedenimdeki adrenalini yavaşlatmak ismine bir kadeh içki hazırlarken, limon kestiğim bıçağı lavaboya fırlattığımı hatırlıyorum. Bir buçuk ay provalarla geçti. Bu rolü tiyatro tecrübesi olan biri oynamalı, diye düşündüm daima. Zira tek plan sinemada bölünen güç yok. Tiyatrodaki üzere karakterlerimizle bir seyahate çıktık ve kesim parça çalıştık. Afişlerde her ne kadar Ece ve ben olsak da, Soner Caner’in rejisi doğrultusunda polisler gelene kadar üç kişilik bir dansın ortasındaydık. Sinema grup işidir, fakat tek plan, birlikte hareket etmenin, vakit içindema ve konsantrasyon kavramlarının kıymetini bir defa daha öğretti bana. “Bu coğrafyada doğan erkekler ‘erkeklik hastalığına’ yakalanıyor, ben de bunun sinemasını yapmak istiyorum” dedi Soner Caner. Ülkemiz için hassas olan bu bahiste, mesleğimle, şiddete karşı aksiyonda bulunmaktan dolayı fazlaca memnunum.
– Projelere karar verirken hangi kriterlere dikkat ediyorsunuz?
Menajerlik ofisim, karakter oyunculuğu yapmak istediğimi biliyor. Geçtiğimiz yıl, Emin Alper’in sinemasındaki rolümü de düşündüğümde art geriye, birbirine benzemeyen roller, büyük projeler nasip oldu. Nasip oldu diyorum, zira bu iş yalnızca bende, menajerimde ya da titiz davrandığımız meslek planıyla da bitmiyor. İşimizde kısmet de, çalışmak da fırsatlar geldiğinde hazır olmak da değerli. Kısmetli bir yıl geçirdim epeyce şükür, ancak her vakit hazırdım. Bu projelerden daha sonra şeytanın ensemde olduğunu biliyorum. Bu işe olan açlığımı korumak ve audition’ları almaya devam etmek zorundayım. Beş yıllık oyucuyum, “kriter” sözünü kullanmak istemem, ancak gelişmek ismine, oynamaktan korkacağım, nasıl oynanacağını bilmediğim roller beni epeyce heyecanlandırıyor.
TRAVMA GÜÇLENDİRİR
– Basketbol oynarken çabucak hemen 15 yaşında İstanbul’a gelmeniz, akabinde spor mesleğinizi bırakıp sanat idaresi okumak için Budapeşte’ye gitmeniz, Nijeryalı oda dostunuz yardımıyla oyunculukla tanışmanız ve bugüne kadar gelen mesleğiniz… Yalnızlık ve hayal kırıklığıyla erken yaşta tanışıp üstesinden gelmeniz ve kendini bir daha var etmeniz, kuvvetli ve bir o kadar da manevi istikameti baskın bir karakteriniz olduğu izlenimi uyandırıyor. Düşüş anlarından ayağa kalkmayı nasıl başardınız?
Hem araştırmanız birebir vakitte tespitiniz için fazlaca teşekkür ederim. Mukadderatçı olmakla teslim olmak içindeki ince çizgiyi epey yeterli ayırt edebildiğimi düşünüyorum. Manevi tarafımın baskınlığı da buradan geliyor. Daima güzeli için dua ediyorum. Kalbimi pak tutmaya çalışıyorum. Doğal ki gönlüm kırılmıyor değil, lakin olanı kabul ediyor ve yola devam ediyorum.
– Craft Oyunculuk Atölyesi’nde eğitimler sırasında çoğunlukla travmalarınızla yüzleştiğiniz bir periyot olmuş. Travmayla yüzleşmek, beşere neler katıyor, bunları oyunculuk mesleğinizde nasıl kullandınız?
Eskiden çalıştığım bireye “bana yatırım yapmak istersen beni psikoloğa gdolayır müsün” demiştim. “Travmalar uygundur, yaralarını kapatmamak gerek” demişti. Aslında ne demek istediğini fazlaca yeterli anlıyorum. Travmalar yaşanmışlık katıyor beşere. Hayat deneyimi bilinmeyen madenimiz. Bu maden de varoluşunuzla birlikte oyunculukta fark yaratmaya hizmet ediyor.
– Emin Alper’in direktörlüğünü yaptığı, sizin de başrolünde yer aldığınız Kurak Günler Cannes’da “Belirli Bir Bakış” seçkisinde gösterilecek. Milletlerarası sinema seyircisiyle buluşacak olmak nasıl hissettiriyor?
Rüya üzere… Emin Alper ve tüm grubumuz ismine epey memnunum. Sonuna kadar tadını çıkartmaya gideceğiz. Amacım bu çizgiyi koruyabilmek. Umarım başarırım.
– Sinema fikir evresindeyken mevzunun toplumsal istikametini de düşündünüz mü?
Bu toplumda yaşayan rastgele bir erkek, samimi olarak kendisi ile yüzleştiğinde nasıl vahim bir hastalığa kapıldığını fark edecektir. Bu, toplumun, ailenin, münasebetin tek iktidarı zanniçin kendisi haricinde bir cinsiyete alan tanımayan bir hastalık… Bu, bizim üzere toplumların aileden okul eğitimine, kültürle harmanlanıp erkek cinsiyetinde yarattığı erkeklik hastalığıdır. Erkeği, kendisini nasıl fecî bir hastalığa bulaştırdığını yüzleştirmek istedim. beraberinde “erkeklik hastalığı”nı ortasında taşıdığına asla inanmayan erkekler için de bir yüzleşme.
– Tek planda kesintisiz çekilen nitelikli sinemalar dünyada bile sayılıyken bu biçimde bir tekniği kullanmayı niye tercih ettiniz?
Tek plan çekme sonucu sinemanın kıssa etabının devamında ortaya çıktı. Bu fikri lakin tek plan olarak çekerek izleyiciye gerçek aktarabilirdim.
– Çekim öncesi yaşanabilecek muhtemel aksaklıkları olağan ki gözden geçirmişsinizdir. Ne üzere sıkıntılar sizi bekliyordu? Nasıl tahliller ürettiniz?
Çekime başladığımızda, her şeyi öncesinden çalışmış olsak da aksaklıklar oldu. Örneğin bir çekimde sinemanın bitmesine on dakika kala kamera aküsünün kameraya güç veren kablosunda kısa devre oluştu ve kamera kapandı, o gün çekemedik. Bir gün çekip bir gün orta veriyorduk ve izleyip oyunculuk ya da teknik aksaklık sıkıntıları var ise onları gideriyorduk. Günün sonunda elimizde yedi tane çekilmiş pak tek plan sinema vardı. Her manada düzgün olan bir tek planı seçtik.
TEK PLAN BÖLÜNMEYEN ENERJİ
– Mukavemet’in çekimlerinin bir gecede, aksiyon kesilmeden tamamlanmış olması bir oyuncuyu hayli zorlayabilir. Zira bildiğim kadarıyla oyuncular bir role girdiklerinde o rolü her manada yaşarlar, sette başarılı olmanın sırrı da biraz bu olsa gerek. Bu açıdan bakınca, bir karaktere bürünüp bütün gece onun benliği ortasında kalmak sizin için hayli yıpratıcı olmalı.
bahsetmiş olduğuniz “yıpratıcı olma” durumunun, her bünyeye uymayan ve ziyadesiyle sert sinemamız ötürüsıyla etkisinin fazlaca daha fazla olduğunu söyleyebilirim. Bir gün çekimlerden konuta geldiğimde bedenimdeki adrenalini yavaşlatmak ismine bir kadeh içki hazırlarken, limon kestiğim bıçağı lavaboya fırlattığımı hatırlıyorum. Bir buçuk ay provalarla geçti. Bu rolü tiyatro tecrübesi olan biri oynamalı, diye düşündüm daima. Zira tek plan sinemada bölünen güç yok. Tiyatrodaki üzere karakterlerimizle bir seyahate çıktık ve kesim parça çalıştık. Afişlerde her ne kadar Ece ve ben olsak da, Soner Caner’in rejisi doğrultusunda polisler gelene kadar üç kişilik bir dansın ortasındaydık. Sinema grup işidir, fakat tek plan, birlikte hareket etmenin, vakit içindema ve konsantrasyon kavramlarının kıymetini bir defa daha öğretti bana. “Bu coğrafyada doğan erkekler ‘erkeklik hastalığına’ yakalanıyor, ben de bunun sinemasını yapmak istiyorum” dedi Soner Caner. Ülkemiz için hassas olan bu bahiste, mesleğimle, şiddete karşı aksiyonda bulunmaktan dolayı fazlaca memnunum.
– Projelere karar verirken hangi kriterlere dikkat ediyorsunuz?
Menajerlik ofisim, karakter oyunculuğu yapmak istediğimi biliyor. Geçtiğimiz yıl, Emin Alper’in sinemasındaki rolümü de düşündüğümde art geriye, birbirine benzemeyen roller, büyük projeler nasip oldu. Nasip oldu diyorum, zira bu iş yalnızca bende, menajerimde ya da titiz davrandığımız meslek planıyla da bitmiyor. İşimizde kısmet de, çalışmak da fırsatlar geldiğinde hazır olmak da değerli. Kısmetli bir yıl geçirdim epeyce şükür, ancak her vakit hazırdım. Bu projelerden daha sonra şeytanın ensemde olduğunu biliyorum. Bu işe olan açlığımı korumak ve audition’ları almaya devam etmek zorundayım. Beş yıllık oyucuyum, “kriter” sözünü kullanmak istemem, ancak gelişmek ismine, oynamaktan korkacağım, nasıl oynanacağını bilmediğim roller beni epeyce heyecanlandırıyor.
TRAVMA GÜÇLENDİRİR
– Basketbol oynarken çabucak hemen 15 yaşında İstanbul’a gelmeniz, akabinde spor mesleğinizi bırakıp sanat idaresi okumak için Budapeşte’ye gitmeniz, Nijeryalı oda dostunuz yardımıyla oyunculukla tanışmanız ve bugüne kadar gelen mesleğiniz… Yalnızlık ve hayal kırıklığıyla erken yaşta tanışıp üstesinden gelmeniz ve kendini bir daha var etmeniz, kuvvetli ve bir o kadar da manevi istikameti baskın bir karakteriniz olduğu izlenimi uyandırıyor. Düşüş anlarından ayağa kalkmayı nasıl başardınız?
Hem araştırmanız birebir vakitte tespitiniz için fazlaca teşekkür ederim. Mukadderatçı olmakla teslim olmak içindeki ince çizgiyi epey yeterli ayırt edebildiğimi düşünüyorum. Manevi tarafımın baskınlığı da buradan geliyor. Daima güzeli için dua ediyorum. Kalbimi pak tutmaya çalışıyorum. Doğal ki gönlüm kırılmıyor değil, lakin olanı kabul ediyor ve yola devam ediyorum.
– Craft Oyunculuk Atölyesi’nde eğitimler sırasında çoğunlukla travmalarınızla yüzleştiğiniz bir periyot olmuş. Travmayla yüzleşmek, beşere neler katıyor, bunları oyunculuk mesleğinizde nasıl kullandınız?
Eskiden çalıştığım bireye “bana yatırım yapmak istersen beni psikoloğa gdolayır müsün” demiştim. “Travmalar uygundur, yaralarını kapatmamak gerek” demişti. Aslında ne demek istediğini fazlaca yeterli anlıyorum. Travmalar yaşanmışlık katıyor beşere. Hayat deneyimi bilinmeyen madenimiz. Bu maden de varoluşunuzla birlikte oyunculukta fark yaratmaya hizmet ediyor.
– Emin Alper’in direktörlüğünü yaptığı, sizin de başrolünde yer aldığınız Kurak Günler Cannes’da “Belirli Bir Bakış” seçkisinde gösterilecek. Milletlerarası sinema seyircisiyle buluşacak olmak nasıl hissettiriyor?
Rüya üzere… Emin Alper ve tüm grubumuz ismine epey memnunum. Sonuna kadar tadını çıkartmaya gideceğiz. Amacım bu çizgiyi koruyabilmek. Umarım başarırım.
– Sinema fikir evresindeyken mevzunun toplumsal istikametini de düşündünüz mü?
Bu toplumda yaşayan rastgele bir erkek, samimi olarak kendisi ile yüzleştiğinde nasıl vahim bir hastalığa kapıldığını fark edecektir. Bu, toplumun, ailenin, münasebetin tek iktidarı zanniçin kendisi haricinde bir cinsiyete alan tanımayan bir hastalık… Bu, bizim üzere toplumların aileden okul eğitimine, kültürle harmanlanıp erkek cinsiyetinde yarattığı erkeklik hastalığıdır. Erkeği, kendisini nasıl fecî bir hastalığa bulaştırdığını yüzleştirmek istedim. beraberinde “erkeklik hastalığı”nı ortasında taşıdığına asla inanmayan erkekler için de bir yüzleşme.
– Tek planda kesintisiz çekilen nitelikli sinemalar dünyada bile sayılıyken bu biçimde bir tekniği kullanmayı niye tercih ettiniz?
Tek plan çekme sonucu sinemanın kıssa etabının devamında ortaya çıktı. Bu fikri lakin tek plan olarak çekerek izleyiciye gerçek aktarabilirdim.
– Çekim öncesi yaşanabilecek muhtemel aksaklıkları olağan ki gözden geçirmişsinizdir. Ne üzere sıkıntılar sizi bekliyordu? Nasıl tahliller ürettiniz?
Çekime başladığımızda, her şeyi öncesinden çalışmış olsak da aksaklıklar oldu. Örneğin bir çekimde sinemanın bitmesine on dakika kala kamera aküsünün kameraya güç veren kablosunda kısa devre oluştu ve kamera kapandı, o gün çekemedik. Bir gün çekip bir gün orta veriyorduk ve izleyip oyunculuk ya da teknik aksaklık sıkıntıları var ise onları gideriyorduk. Günün sonunda elimizde yedi tane çekilmiş pak tek plan sinema vardı. Her manada düzgün olan bir tek planı seçtik.