ahmetbeyler
Active member
CHP Önderi Kemal Kılıçdaroğlu ertelemek zorunda kaldığı Diyarbakır ziyaretini gerçekleştirdi.
Evvelki devirlerde de Diyarbakır’a giden Kılıçdaroğlu hiç bu kadar sıcak ve coşkulu karşılanmamıştı. Diyarbakırlıların, CHP Lideri’ni bu kadar sıcak karşılamalarında kuşkusuz Kılıçdaroğlu’nun “Demokrasinin yolu Diyarbakır’dan geçer” açıklamasının tesiri var. Bu kelamın öncesinde de Kılıçdaroğlu, CHP’nin son kurultayında “Söz veriyorum Kürt meselesini çözeceğim” vaadinde bulunmuştu.
Son olarak altı muhalefet partisinin ortak mutabakat metninde kimsenin kimliği niçiniyle ötekileştirilmeyeceği, dışlanmayacağı, yeni Türkiye’nin her bölümün iştirakiyle inşa edileceği, devlet kurumlarının hiç bir ayırım yapmaksızın tüm vatandaşlara eşit arada olacağı vaatleri sıralanmıştı.
Kılıçdaroğlu “Kürt sorunu”nun tahlili konusunda yarattığı beklenti niçiniyle Diyarbakır’da coşkuyla karşılandı. Diyarbakır’da yaptığı konuşmalar da bu beklentiyi besledi.
Kılıçdaroğlu’nun bu açılımından evvel de sorunun varlığını kabul eden ve çözeceğini taahhüt eden başkanlar oldu. “Kürt realitesini tanıyoruz” diye yola çıkan Süleyman Demirel, DAİMA adaylarına SHP listesinde yer veren ve Kürt raporu hazırlatan Erdal İnönü, idam cezasını kaldıran, Kürtçe yasağını kaldıran Bülent Ecevit, “AB’nin yolu Diyarbakır’dan geçer” diyen Mesut Yılmaz, Tansu Çiller. Ve nihayet, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın yönettiği PKK, Öcalan ve Kandil’i muhatap alan “çözüm” yahut “açılım” süreci.
Lakin bu önderlerin hiç biri probleme kalıcı bir tahlil getiremedi. PKK terör aksiyonlarına devam etti. ABD’nin takviyesi ve muhafazası altında Suriye’de bir ordu ve bir devlet yapısı da kurdu. Bu tarafıyla Türkiye açısından sorun hem içeride hem dışarı devam ediyor.
Avrupa Birliği’yle tam üyelik için müzakere sürecinde, Ecevit hükümetinin idamı ve Kürt yasağını kaldırması, AK Parti iktidarı periyodunda TRT kanallarından birinin Kürtçe yayına başlaması, Kürtçe niçiniyle açılmış davaların düşürülmesi, Kürtçe propagandanın hür bırakılması, Kürtçe kursların açılması üzere adamlar da atıldı.
Bu adımlar Avrupa Birliği ilerleme süreçlerinde atılmış olsa da PKK ve birebir siyasi çizgideki HDP öncülü partilerin talepleri içinde da yer alıyordu.
Fakat bu ıslahatlar ne PKK’yı ne de tıpkı taleplerde bulunan siyasi partileri tatmin etti.
Bu cenaptan gelen talepler içinde hayata geçirilmeyen ana lisanda eğitim talebidir. Bu taleple birlikte HDP, Türkiye’nin bir daha inşasının Kürtlerin kurucu iştiraki olmadan gerçekleşmeyeceğini savunuyor.
Burası epey hassas, hayli ince bir çizgi.
CHP acısından bakalım.
CHP çalışmalarını sürdürdüğünü deklare ettiğı yeni “Kürt raporu”nu tamamlayıp açıklamış değil.
Lakin Kılıçdaroğlu’nun Türkiye’nin ulusal, üniter, laik, hukuk devleti niteliklerine yaptığı vurgular var. Son söyleşimizde anayasanın birinci 4 hususunun CHP için kırmızı çizgi olduğunu vurgulamıştı. Ayrıyeten CHP yetkilileri de yaklaşımları ortasında anadilde eğitim bulunmadığını belirtmişlerdi.
Bu çerçeve ortasında CHP’nin somut olarak nasıl bir tahlil ortaya koyacağı fazlaca değerli. Örneğin Lokal İdareler Avrupa Şartı’na konulan şerhlerin kaldırılıp kaldırılmaması konusundaki eğilimi nedir? Anadilde eğitim talebine yaklaşımında bir değişiklik var mı, yok mu? Güneydoğu’nun özerk bir bölge olması üzere yaklaşım kelam konusu mu?
HDP açısından bakılınca da bu partinin netleştirmesi gereken bir daha hassas hususlar var. Bunların başında PKK geliyor. HDP’nin üzerinden PKK’nın gölgesinin kalkması ve başka partilerin sık sık vurguladığı üzere PKK ile ortasına görülür biçimde bu uzaklık koyması kelam konusu olacak mı? PKK’nın Güneydoğu’yu da kapsayarak dört ülkeden dört modül üzerinde Bağımsız Kürt Devleti kurma maksadına açıktan karşı çıkarak, “ayrılıkçı” olmadığı konusunda kamuoyunu inandıracak adımlar atmayı düşünüyor mu? PKK’ya silah bıraktırmak üzere bir emel taşıyor mu? Taşıyorsa bunu sağlayacak bir gücü var mı?
CHP’nin ve HDP’nin bu hususları netleştirmeden ve kamuoyunu ikna etmeden ortaya koyacakları, yalnızca 2023 seçimlerine endeksli yaklaşımlar yüzeysel kalacaktır.
Önümüzdeki cumhurbaşkanlığı seçiminde HDP seçmeninin Millet İttifakı’nın adayını destekleyip desteklememesi, kararı kıymetli ölçüde etkileyecek en değerli faktördür.
Başka yandan CHP’nin, “çözüm” ve “Kürt açılımı” yaklaşımını, anayasanın birinci dört hususunda beden bulan, “ulusal, üniter, laik, hukuk” devleti unsurlarını zedelemeden, bu prensiplerle uyumlu biçimde sonuç alabilecek bir programa oturtması gerekir.
Bu niçinle CHP’nin de HDP’nin taleplerini ve atacakları adımları somut biçimde kamuoyuna açıklamaları yararlı olacaktır.
Evvelki devirlerde de Diyarbakır’a giden Kılıçdaroğlu hiç bu kadar sıcak ve coşkulu karşılanmamıştı. Diyarbakırlıların, CHP Lideri’ni bu kadar sıcak karşılamalarında kuşkusuz Kılıçdaroğlu’nun “Demokrasinin yolu Diyarbakır’dan geçer” açıklamasının tesiri var. Bu kelamın öncesinde de Kılıçdaroğlu, CHP’nin son kurultayında “Söz veriyorum Kürt meselesini çözeceğim” vaadinde bulunmuştu.
Son olarak altı muhalefet partisinin ortak mutabakat metninde kimsenin kimliği niçiniyle ötekileştirilmeyeceği, dışlanmayacağı, yeni Türkiye’nin her bölümün iştirakiyle inşa edileceği, devlet kurumlarının hiç bir ayırım yapmaksızın tüm vatandaşlara eşit arada olacağı vaatleri sıralanmıştı.
Kılıçdaroğlu “Kürt sorunu”nun tahlili konusunda yarattığı beklenti niçiniyle Diyarbakır’da coşkuyla karşılandı. Diyarbakır’da yaptığı konuşmalar da bu beklentiyi besledi.
Kılıçdaroğlu’nun bu açılımından evvel de sorunun varlığını kabul eden ve çözeceğini taahhüt eden başkanlar oldu. “Kürt realitesini tanıyoruz” diye yola çıkan Süleyman Demirel, DAİMA adaylarına SHP listesinde yer veren ve Kürt raporu hazırlatan Erdal İnönü, idam cezasını kaldıran, Kürtçe yasağını kaldıran Bülent Ecevit, “AB’nin yolu Diyarbakır’dan geçer” diyen Mesut Yılmaz, Tansu Çiller. Ve nihayet, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın yönettiği PKK, Öcalan ve Kandil’i muhatap alan “çözüm” yahut “açılım” süreci.
Lakin bu önderlerin hiç biri probleme kalıcı bir tahlil getiremedi. PKK terör aksiyonlarına devam etti. ABD’nin takviyesi ve muhafazası altında Suriye’de bir ordu ve bir devlet yapısı da kurdu. Bu tarafıyla Türkiye açısından sorun hem içeride hem dışarı devam ediyor.
Avrupa Birliği’yle tam üyelik için müzakere sürecinde, Ecevit hükümetinin idamı ve Kürt yasağını kaldırması, AK Parti iktidarı periyodunda TRT kanallarından birinin Kürtçe yayına başlaması, Kürtçe niçiniyle açılmış davaların düşürülmesi, Kürtçe propagandanın hür bırakılması, Kürtçe kursların açılması üzere adamlar da atıldı.
Bu adımlar Avrupa Birliği ilerleme süreçlerinde atılmış olsa da PKK ve birebir siyasi çizgideki HDP öncülü partilerin talepleri içinde da yer alıyordu.
Fakat bu ıslahatlar ne PKK’yı ne de tıpkı taleplerde bulunan siyasi partileri tatmin etti.
Bu cenaptan gelen talepler içinde hayata geçirilmeyen ana lisanda eğitim talebidir. Bu taleple birlikte HDP, Türkiye’nin bir daha inşasının Kürtlerin kurucu iştiraki olmadan gerçekleşmeyeceğini savunuyor.
Burası epey hassas, hayli ince bir çizgi.
CHP acısından bakalım.
CHP çalışmalarını sürdürdüğünü deklare ettiğı yeni “Kürt raporu”nu tamamlayıp açıklamış değil.
Lakin Kılıçdaroğlu’nun Türkiye’nin ulusal, üniter, laik, hukuk devleti niteliklerine yaptığı vurgular var. Son söyleşimizde anayasanın birinci 4 hususunun CHP için kırmızı çizgi olduğunu vurgulamıştı. Ayrıyeten CHP yetkilileri de yaklaşımları ortasında anadilde eğitim bulunmadığını belirtmişlerdi.
Bu çerçeve ortasında CHP’nin somut olarak nasıl bir tahlil ortaya koyacağı fazlaca değerli. Örneğin Lokal İdareler Avrupa Şartı’na konulan şerhlerin kaldırılıp kaldırılmaması konusundaki eğilimi nedir? Anadilde eğitim talebine yaklaşımında bir değişiklik var mı, yok mu? Güneydoğu’nun özerk bir bölge olması üzere yaklaşım kelam konusu mu?
HDP açısından bakılınca da bu partinin netleştirmesi gereken bir daha hassas hususlar var. Bunların başında PKK geliyor. HDP’nin üzerinden PKK’nın gölgesinin kalkması ve başka partilerin sık sık vurguladığı üzere PKK ile ortasına görülür biçimde bu uzaklık koyması kelam konusu olacak mı? PKK’nın Güneydoğu’yu da kapsayarak dört ülkeden dört modül üzerinde Bağımsız Kürt Devleti kurma maksadına açıktan karşı çıkarak, “ayrılıkçı” olmadığı konusunda kamuoyunu inandıracak adımlar atmayı düşünüyor mu? PKK’ya silah bıraktırmak üzere bir emel taşıyor mu? Taşıyorsa bunu sağlayacak bir gücü var mı?
CHP’nin ve HDP’nin bu hususları netleştirmeden ve kamuoyunu ikna etmeden ortaya koyacakları, yalnızca 2023 seçimlerine endeksli yaklaşımlar yüzeysel kalacaktır.
Önümüzdeki cumhurbaşkanlığı seçiminde HDP seçmeninin Millet İttifakı’nın adayını destekleyip desteklememesi, kararı kıymetli ölçüde etkileyecek en değerli faktördür.
Başka yandan CHP’nin, “çözüm” ve “Kürt açılımı” yaklaşımını, anayasanın birinci dört hususunda beden bulan, “ulusal, üniter, laik, hukuk” devleti unsurlarını zedelemeden, bu prensiplerle uyumlu biçimde sonuç alabilecek bir programa oturtması gerekir.
Bu niçinle CHP’nin de HDP’nin taleplerini ve atacakları adımları somut biçimde kamuoyuna açıklamaları yararlı olacaktır.