ahmetbeyler
Active member
Ekonomiyi bu hale getiren iktidar seçim kazanamaz.
Enflasyon son 20 yılın rekor seviyesinde.
Türkiye İstatistik Kurumu’na (TÜİK) göre yüzde 70, Enflasyon Araştırma Grubu’na (ENAG) nazaran yüzde 158.
Enflasyon kanunla konulmamış vergidir.
Enflasyon esasen ağır vergi yükü altında olan orta ve alt gelir kümelerini yoksullaştırır. Hayat standardını düşürür, işsizliği, yoksulluğu artırır.
Bu niçinle de halk seçimde iktidarı değiştirir.
Bugünkü iktidarın izlediği iktisat siyaseti niçiniyle bütün toplum kesitleri kaybediyor. İktidar ve etrafında kenetlenmiş keyifli azınlık haricinde herkes kaybediyor. Düşük gelirliler ve işsizler hayatta kalmak için gerekli olan taban muhtaçlıklarını karşılayabilmek maksadıyla çaba ediyorlar. Biraz tasarrufu olanlar bunu koruyabilmek için uğraş veriyorlar. Lakin her durumda kaybediyorlar.
Tasarruflarını Türk Lirası olarak tutanlar resmi enflasyonun yüzde 70 olduğu ortamda ortalama yüzde 17 faiz geliri alabiliyorlar. ötürüsıyla paraları eriyor. Tasarruflarını dövizde yahut kur muhafazalı mevduatta tutalar ise hükümet dövizi baskıladığı için kaybediyor.
Kazananlar bankalar ve iktidar etrafındaki zenginler.
İktidarın “faiz düşürse enflasyon da düşer” tezi iflas edeli fazlaca oldu. Buna rağmen bu yanlış siyasette ısrar ediliyor. Merkez Bankası faizi hâlâ yüzde 14, resmi enflasyon yüzde 70. Bankaların vatandaşın tasarrufuna verdiği faiz ortalama yüzde 17. Bu durumda negatif faiz yüzde 56 seviyesinde.
Faizi artırmak, Türk Lirası’nın bedelini korumak yerine, kur muhafazalı mevduat, enflasyon timleri, KDV indirimleri üzere siyasetlerin bir işe yaramadığı, enflasyonu düşürmeye yetmediği artık anlaşılmış olmalı.
Tablo vatandaşın elindeki avucundakinin de süratle eridiği gösteriyor.
Türk Lirası’nın satın alma gücü her geçen daha da düşüyor.
İktidar bu siyasette ısrarı sürdürürse olağan şartlarda önümüzdeki seçimi kaybedecektir.
Normal şartlardan kastım şu:
Ekonominin epeyce berbat olduğu bir ortamda sandık başına giden seçmen, hayat pahalılığını, işsizliği düşünerek oy kullanır. Bu sonuca yol açan iktidarı değiştirir.
Ancak iktisattan daha kıymetli bir taban doğarsa oyunu verirken iktisat ikinci planda kalabilir. Bu da olağanüstü şartlarda olur.
Örneğin 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı’nın seçimlere tesiri üzere.
Örneğin Öcalan’ın yakalanmasının 1999 seçimlerine tesiri üzere.
Örneğin 7 Haziran 2015 seçimlerinden daha sonra yaygınlaşan terör hareketlerinin 1 Kasım 2015 seçimlerine tesiri üzere.
Bu çeşit olağanüstü şartlar oluşmazsa vatandaş oyunu büyük ölçüde iktisada bakarak kullanır.
Enflasyonla uğraş üzere bir kaygısı olmayan iktidarın seçim tabanını iktisattan güvenliğe kaydırmaya yönelmesi mümkündür. Seçim kampanyasını ekonomiyi art plana itebilmek için “beka sorunu” telaffuzuna dayandırabilir. PKK-HDP-Millet İttifakı üçlemesi yaparak, “bayrak, ezan, vatan” propagandasıyla seçmenin ulusal hislerle oy vermesini sağlamaya yük verebilir.
Bu telaffuzla bir arada yalancı bir bahar da yaratmaya yönelebilir. Seçim yaklaştıkça karşılıksız para basarak, fiyatlara büyük artırımlar yaparak süreksiz bir bolluk yaratıp seçimi kazanmaya yönelebilir.
Bütün bunlar iktidarın kullanabileceği olasılıklardır.
Buna rağmen muhalefet Türkiye’nin gerçek sorunu olan ekonomik krizin yarattığı sonuçları nasıl ortadan kaldıracağını net halde anlatmalıdır.
Altılı masa iktidara geldiğinde ömrü nasıl ucuzlatacağını, işsizlik sıkıntısını nasıl çözeceğini sıradan, somut ve ortak bir anlatımla seçmene duyurmalıdır.
Ve iktidarın iktidarda kalabilmek için her yolu deneyeceğini unutmamalıdır.
Enflasyon son 20 yılın rekor seviyesinde.
Türkiye İstatistik Kurumu’na (TÜİK) göre yüzde 70, Enflasyon Araştırma Grubu’na (ENAG) nazaran yüzde 158.
Enflasyon kanunla konulmamış vergidir.
Enflasyon esasen ağır vergi yükü altında olan orta ve alt gelir kümelerini yoksullaştırır. Hayat standardını düşürür, işsizliği, yoksulluğu artırır.
Bu niçinle de halk seçimde iktidarı değiştirir.
Bugünkü iktidarın izlediği iktisat siyaseti niçiniyle bütün toplum kesitleri kaybediyor. İktidar ve etrafında kenetlenmiş keyifli azınlık haricinde herkes kaybediyor. Düşük gelirliler ve işsizler hayatta kalmak için gerekli olan taban muhtaçlıklarını karşılayabilmek maksadıyla çaba ediyorlar. Biraz tasarrufu olanlar bunu koruyabilmek için uğraş veriyorlar. Lakin her durumda kaybediyorlar.
Tasarruflarını Türk Lirası olarak tutanlar resmi enflasyonun yüzde 70 olduğu ortamda ortalama yüzde 17 faiz geliri alabiliyorlar. ötürüsıyla paraları eriyor. Tasarruflarını dövizde yahut kur muhafazalı mevduatta tutalar ise hükümet dövizi baskıladığı için kaybediyor.
Kazananlar bankalar ve iktidar etrafındaki zenginler.
İktidarın “faiz düşürse enflasyon da düşer” tezi iflas edeli fazlaca oldu. Buna rağmen bu yanlış siyasette ısrar ediliyor. Merkez Bankası faizi hâlâ yüzde 14, resmi enflasyon yüzde 70. Bankaların vatandaşın tasarrufuna verdiği faiz ortalama yüzde 17. Bu durumda negatif faiz yüzde 56 seviyesinde.
Faizi artırmak, Türk Lirası’nın bedelini korumak yerine, kur muhafazalı mevduat, enflasyon timleri, KDV indirimleri üzere siyasetlerin bir işe yaramadığı, enflasyonu düşürmeye yetmediği artık anlaşılmış olmalı.
Tablo vatandaşın elindeki avucundakinin de süratle eridiği gösteriyor.
Türk Lirası’nın satın alma gücü her geçen daha da düşüyor.
İktidar bu siyasette ısrarı sürdürürse olağan şartlarda önümüzdeki seçimi kaybedecektir.
Normal şartlardan kastım şu:
Ekonominin epeyce berbat olduğu bir ortamda sandık başına giden seçmen, hayat pahalılığını, işsizliği düşünerek oy kullanır. Bu sonuca yol açan iktidarı değiştirir.
Ancak iktisattan daha kıymetli bir taban doğarsa oyunu verirken iktisat ikinci planda kalabilir. Bu da olağanüstü şartlarda olur.
Örneğin 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı’nın seçimlere tesiri üzere.
Örneğin Öcalan’ın yakalanmasının 1999 seçimlerine tesiri üzere.
Örneğin 7 Haziran 2015 seçimlerinden daha sonra yaygınlaşan terör hareketlerinin 1 Kasım 2015 seçimlerine tesiri üzere.
Bu çeşit olağanüstü şartlar oluşmazsa vatandaş oyunu büyük ölçüde iktisada bakarak kullanır.
Enflasyonla uğraş üzere bir kaygısı olmayan iktidarın seçim tabanını iktisattan güvenliğe kaydırmaya yönelmesi mümkündür. Seçim kampanyasını ekonomiyi art plana itebilmek için “beka sorunu” telaffuzuna dayandırabilir. PKK-HDP-Millet İttifakı üçlemesi yaparak, “bayrak, ezan, vatan” propagandasıyla seçmenin ulusal hislerle oy vermesini sağlamaya yük verebilir.
Bu telaffuzla bir arada yalancı bir bahar da yaratmaya yönelebilir. Seçim yaklaştıkça karşılıksız para basarak, fiyatlara büyük artırımlar yaparak süreksiz bir bolluk yaratıp seçimi kazanmaya yönelebilir.
Bütün bunlar iktidarın kullanabileceği olasılıklardır.
Buna rağmen muhalefet Türkiye’nin gerçek sorunu olan ekonomik krizin yarattığı sonuçları nasıl ortadan kaldıracağını net halde anlatmalıdır.
Altılı masa iktidara geldiğinde ömrü nasıl ucuzlatacağını, işsizlik sıkıntısını nasıl çözeceğini sıradan, somut ve ortak bir anlatımla seçmene duyurmalıdır.
Ve iktidarın iktidarda kalabilmek için her yolu deneyeceğini unutmamalıdır.