Son zamanlarda her şey Başkan Biden’ın önüne geçiyor gibi gelmiyor mu?
Bay Biden’ın 2020’de mağlup ettiği ve Demokratların bir anlamda ara seçimlerde tekrar mağlup ettiği ana rakibi, suçlamalarla karşı karşıya ve hala aday olma yolunda.
Artan enflasyon ve düşen reel ücretlerle iki yıldır durgunluğun eşiğinde sallanan ekonomi, düşen enflasyon, reel ücretlerdeki artış ve borsadaki toparlanma ile yumuşak inişe doğru gidiyor gibi görünüyor.
Cumhuriyetçilerin Biden döneminde en rahat istismar ettikleri bir konu olan “uyanma”ya karşı tepki, ister Donald J. Trump oksijenin çoğunu emdiği için; Muhafazakarlar çok ileri gittiler; Ya da muhafazakarlar saldırıya geçtikten sonra ilericiler aşırılıklarını dizginlediler ve savunmaya geri döndüler.
Bu son gelişmelerin, Bay Biden’ın 40’ların altında kalan onay notlarını artırmasını beklemek muhtemelen çok erken. Ancak bu eğilimler devam ederse, Bay Biden’ın düşük onay notuna ilişkin açıklamaların çoğu hızla inandırıcılığını kaybedecek. Rakamları önümüzdeki birkaç ay içinde – görünüşe göre arka rüzgarlarla – değişmeye başlamazsa, 2024 seçimlerindeki duruşuyla ilgili daha ciddi soruları hızla gündeme getirecek.
Başkanlığının bu noktasına kadar, düşük notlarını ekonomik koşullara bağlamak oldukça kolaydı. Evet, işsizlik düşüktü ve büyüme sabit kaldı. Ancak enflasyon yükseldi, reel gelirler düştü, hisse senetleri ayı piyasasına girdi, bir resesyon yakın görünüyordu ve seçmenler, tedarik zinciri kıtlıkları ve yüksek faiz oranları da dahil olmak üzere her yerde yavaşlayan bir ekonominin işaretlerini görebiliyordu.
Ekonomik koşulların aslında seçmenlerin söylediği kadar kötü olup olmadığını sorgulamak doğru ama bu tür koşulların kötümser bir seçmene yol açabileceğini kabul etmek de adil. Günümüzün salgın sonrası ekonomisini anımsatan iki enflasyon nöbeti – 1920 ve 1946’nın savaş sonrası ekonomileri – işsizlik o zamanki standartlara göre düşük kalmasına rağmen iktidar partisi için felaketti.
Tarihsel olarak, Britanya’daki Büyük Huzursuzluk, ABD’deki Kızıl Yaz ve hatta Weimar Cumhuriyeti’ndeki hiperenflasyon gibi hemen hemen her büyük siyasi karışıklığa enflasyon eşlik etmiş gibi görünebilir. Yüksek ekmek fiyatlarının Fransız Devrimi’ne katkıda bulunduğu iddia edilebilirse, (Haziran 2022’de zirveye ulaşan) yüzde 9’luk enflasyonun Bay Biden’ın onay notlarını yüzde beş veya on puan azaltabileceğini kabul etmek kolaydır.
Ancak Bay Biden’ı geride tutan şey enflasyonsa, onu daha uzun süre geride tutması gerektiğini söylemek zor. Yıllık enflasyon geçen ay yüzde 3’e düştü ve sonunda reel gelirler başladı tırmanmak. Milyonlarca Amerikalı için ekonominin en görünür ve önemli ölçütlerinden biri olan borsa, son altı ayda yaklaşık yüzde 15 arttı. Michigan Üniversitesi’nin tüketici duyarlılığı endeksi Temmuz ayında yüzde 13 artarak Eylül 2021’den bu yana en yüksek seviyeye ulaştı — Bay Biden’ın onay notlarının yüzde 50’nin altına düştüğü ilk tam ay.
Bay Biden’ın onay notunu yükseltmesi gereken bir faktör daha var: tartışmalar da dahil olmak üzere Cumhuriyetçi ön seçim kampanyasının yeni bir aşamasının başlaması. Cumhuriyetçi adaylar Amerikan hayatında daha fazla öne çıktıkça, seçmenler Bay Biden’ı yalnızca tek başına değil, alternatiflere karşı da yargılamaya başlayabilir. Şu anda Bay Biden’ı onaylamayan Demokrat eğilimli seçmenlerin bir kısmı, Biden’ın başkanlığına farklı bir açıdan bakmaya başlayabilir.
Belki kısmen bu nedenlerle, birçok başkanın görev değiştirme zamanı gelmiştir. Ronald Reagan ve Bill Clinton’ın onay oranları, seçim döngüsünün bu aşamasında – her ikisi de hala yüzde 50’nin altında olmasına rağmen – seçmenler ekonominin iyileştiğini görmeye ve hissetmeye başladıkça açıkça yükseliyordu.
Sayın Biden’ın reytinglerinin yükselmeye başlayıp başlamayacağını önümüzdeki aylarda göreceğiz. Hızlı olmasını beklemiyordum: Bay Reagan ve Bay Clinton’ın notları, yeniden seçilmelerine kadar bu noktadan ayda bir puandan daha az yükseldi. Barack Obama’nın notları, yılın sonlarında borç krizi sonrası dibe vurduktan sonra, daha yavaş da olsa benzer bir hızda yükseldi.
Ancak hızlı olmasa da, bu koşullar devam ederse Bay Biden’ın notlarının yükselmesini bekliyorum. Bugünün dönemi kutuplaşmış olabilir, ancak performansını onaylamayan ve onun tarafına dönmeye istekli çok sayıda güvenilir ve hatta demokrasi yanlısı seçmen var.
Önümüzdeki aylarda ekonomi gelişmeye devam ettikçe ve notları yine de durgunlaştıkça, zayıflığının gerçek nedeni hakkında zor sorular yavaş yavaş ortaya çıkacak – zayıf bir başkana ilişkin algıları besleyen yaşının, gerçek sicili ne olursa olsun seçmenlerin onu etkili olarak görmesini engelleme olasılığı da dahil.
Bay Biden’ın 2020’de mağlup ettiği ve Demokratların bir anlamda ara seçimlerde tekrar mağlup ettiği ana rakibi, suçlamalarla karşı karşıya ve hala aday olma yolunda.
Artan enflasyon ve düşen reel ücretlerle iki yıldır durgunluğun eşiğinde sallanan ekonomi, düşen enflasyon, reel ücretlerdeki artış ve borsadaki toparlanma ile yumuşak inişe doğru gidiyor gibi görünüyor.
Cumhuriyetçilerin Biden döneminde en rahat istismar ettikleri bir konu olan “uyanma”ya karşı tepki, ister Donald J. Trump oksijenin çoğunu emdiği için; Muhafazakarlar çok ileri gittiler; Ya da muhafazakarlar saldırıya geçtikten sonra ilericiler aşırılıklarını dizginlediler ve savunmaya geri döndüler.
Bu son gelişmelerin, Bay Biden’ın 40’ların altında kalan onay notlarını artırmasını beklemek muhtemelen çok erken. Ancak bu eğilimler devam ederse, Bay Biden’ın düşük onay notuna ilişkin açıklamaların çoğu hızla inandırıcılığını kaybedecek. Rakamları önümüzdeki birkaç ay içinde – görünüşe göre arka rüzgarlarla – değişmeye başlamazsa, 2024 seçimlerindeki duruşuyla ilgili daha ciddi soruları hızla gündeme getirecek.
Başkanlığının bu noktasına kadar, düşük notlarını ekonomik koşullara bağlamak oldukça kolaydı. Evet, işsizlik düşüktü ve büyüme sabit kaldı. Ancak enflasyon yükseldi, reel gelirler düştü, hisse senetleri ayı piyasasına girdi, bir resesyon yakın görünüyordu ve seçmenler, tedarik zinciri kıtlıkları ve yüksek faiz oranları da dahil olmak üzere her yerde yavaşlayan bir ekonominin işaretlerini görebiliyordu.
Ekonomik koşulların aslında seçmenlerin söylediği kadar kötü olup olmadığını sorgulamak doğru ama bu tür koşulların kötümser bir seçmene yol açabileceğini kabul etmek de adil. Günümüzün salgın sonrası ekonomisini anımsatan iki enflasyon nöbeti – 1920 ve 1946’nın savaş sonrası ekonomileri – işsizlik o zamanki standartlara göre düşük kalmasına rağmen iktidar partisi için felaketti.
Tarihsel olarak, Britanya’daki Büyük Huzursuzluk, ABD’deki Kızıl Yaz ve hatta Weimar Cumhuriyeti’ndeki hiperenflasyon gibi hemen hemen her büyük siyasi karışıklığa enflasyon eşlik etmiş gibi görünebilir. Yüksek ekmek fiyatlarının Fransız Devrimi’ne katkıda bulunduğu iddia edilebilirse, (Haziran 2022’de zirveye ulaşan) yüzde 9’luk enflasyonun Bay Biden’ın onay notlarını yüzde beş veya on puan azaltabileceğini kabul etmek kolaydır.
Ancak Bay Biden’ı geride tutan şey enflasyonsa, onu daha uzun süre geride tutması gerektiğini söylemek zor. Yıllık enflasyon geçen ay yüzde 3’e düştü ve sonunda reel gelirler başladı tırmanmak. Milyonlarca Amerikalı için ekonominin en görünür ve önemli ölçütlerinden biri olan borsa, son altı ayda yaklaşık yüzde 15 arttı. Michigan Üniversitesi’nin tüketici duyarlılığı endeksi Temmuz ayında yüzde 13 artarak Eylül 2021’den bu yana en yüksek seviyeye ulaştı — Bay Biden’ın onay notlarının yüzde 50’nin altına düştüğü ilk tam ay.
Bay Biden’ın onay notunu yükseltmesi gereken bir faktör daha var: tartışmalar da dahil olmak üzere Cumhuriyetçi ön seçim kampanyasının yeni bir aşamasının başlaması. Cumhuriyetçi adaylar Amerikan hayatında daha fazla öne çıktıkça, seçmenler Bay Biden’ı yalnızca tek başına değil, alternatiflere karşı da yargılamaya başlayabilir. Şu anda Bay Biden’ı onaylamayan Demokrat eğilimli seçmenlerin bir kısmı, Biden’ın başkanlığına farklı bir açıdan bakmaya başlayabilir.
Belki kısmen bu nedenlerle, birçok başkanın görev değiştirme zamanı gelmiştir. Ronald Reagan ve Bill Clinton’ın onay oranları, seçim döngüsünün bu aşamasında – her ikisi de hala yüzde 50’nin altında olmasına rağmen – seçmenler ekonominin iyileştiğini görmeye ve hissetmeye başladıkça açıkça yükseliyordu.
Sayın Biden’ın reytinglerinin yükselmeye başlayıp başlamayacağını önümüzdeki aylarda göreceğiz. Hızlı olmasını beklemiyordum: Bay Reagan ve Bay Clinton’ın notları, yeniden seçilmelerine kadar bu noktadan ayda bir puandan daha az yükseldi. Barack Obama’nın notları, yılın sonlarında borç krizi sonrası dibe vurduktan sonra, daha yavaş da olsa benzer bir hızda yükseldi.
Ancak hızlı olmasa da, bu koşullar devam ederse Bay Biden’ın notlarının yükselmesini bekliyorum. Bugünün dönemi kutuplaşmış olabilir, ancak performansını onaylamayan ve onun tarafına dönmeye istekli çok sayıda güvenilir ve hatta demokrasi yanlısı seçmen var.
Önümüzdeki aylarda ekonomi gelişmeye devam ettikçe ve notları yine de durgunlaştıkça, zayıflığının gerçek nedeni hakkında zor sorular yavaş yavaş ortaya çıkacak – zayıf bir başkana ilişkin algıları besleyen yaşının, gerçek sicili ne olursa olsun seçmenlerin onu etkili olarak görmesini engelleme olasılığı da dahil.