ahmetbeyler
Active member
Resmi Gazete’de yayımlanan karara göre, Söke Belediyesinde memur olarak çalışan kişinin de içinde olduğu kurum işçisinin 2016’da parmak izi kayıt altına alındı, mesai takibi bu yolla yapılmaya başlandı.
Belediye çalışanlardan biri, uygulamanın kaldırılması tarafındaki talebinin belediye tarafınca reddedilmesi üzerine Aydın 1. Yönetim Mahkemesinde iptal davası açtı.
İstemi kabul eden lokal mahkeme belediyenin idari sürecinin iptaline karar verdi. Bu sonucun belediye tarafınca istinaf kanun yoluna taşınması üzerine ise İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi 2. Yönetim Dava Dairesi, istinaf başvurusunu kabul etti, davayı kesin olarak reddetti. Uygulamanın, kamu faydasına ve hizmet gereklerine uygun olduğuna karar veren istinaf, parmak izi alınması yoluyla mesai takibinde, özel ömrün saklılığının ihlali bulunmadığına hükmetti.
sonucun bildirisinin akabinde davacı memur, Anayasa Mahkemesine kişisel müracaat yaptı.
Başvuruyu kıymetlendiren Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 20’inci unsurunda garanti altına alınan özel hayata hürmet hakkı kapsamındaki şahsi bilgilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar verdi. Ayrıyeten ihlalin kararınun ortadan kaldırılması, bir daha yargılama yapılması için karar meselain ilgili mahkemeye gönderilmesi kararlaştırıldı.
sonucun öne sürülen nedeninden
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, Anayasa’nın 20’inci hususuna göre, şahsi dataların lakin kanunda öngörülen hallerde ve kişinin açık isteği olması halinde işlenebileceği tabir edildi.
6698 sayılı şahsi Dataların Korunması Kanunu’na atıf yapılan kararda, kanunun 6. unsuruna bakılırsa özel nitelikli şahsi dataların işlemesinin, kıymetine binaen daha katı kurallara bağlandığı aktarıldı.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM), parmak izlerini, biyolojik örnekleri ve genetik profilleri şahsi data olarak nitelendirdiğine işaret edilen kararda, AİHM’in şahsi bilgilerin kullanılmasında karşıtlık bulunmaması için kâfi teminatları sağlayacak biçimde iç hukukta düzenleme yapılması gerektiğini vurguladığı da açıklandı.
Kararda, “Özellikle biyometrik dataların kaydedilmesi tekniğiyle işçi takip sistemi uygulanabilmesi için kanunlarda düzenlenmeyen hallerde kişinin açık isteğinin mevcut olması gerektiği vurgulanmalıdır” denildi.
Açık isteğin varlığından kelam edilebilmesi için ise işlenecek şahsi bilginin kapsamı, emeli, hudutları ve sonuçları hakkında çalışanın önce kâfi halde bilgilendirilmesinin elzem olduğu vurgulanan kararda, bu metodun kullanılması halinde çalışanın hak ve özgürlüklerini koruyacak garantilerin de ilgili yönetim tarafınca sağlanmasının gerekli olduğu açıklandı.
Kararda, memurların mesai saatlerinin tespitine ait düzenlemelerin yer aldığı 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nda, çalışanın mesaiye devam durumunun denetimi ve bu gayeyle özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine ait açık bir düzenlemenin bulunmadığı kaydedildi.
5393 sayılı Belediye Kanunu’nda ise belediye teşkilatını sevk ve yönetim etme ytesirinin belediye liderine bırakıldığı anımsatılan kararda, “Bu yetki kapsamında, özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine yönelik bir düzenlemenin yapılmadığı anlaşılmıştır” denildi.
Somut müracaatta müracaatçının açık isteğinin bulunmadığı, bu istikametiyle müracaatçının hakkına yapılan müdahalenin yasallık kurallarını sağlamadığı belirtilen kararda, şu tespitler yapıldı:
“Anılan mevzuatta mesai takibi yahut çalışanın kontrolü maksadıyla özel nitelikli şahsi dataların işlenmesi, bu bağlamda biyometrik bilgi bazlı takip sistemlerinin kullanılmasına dair temel asılları ve unsurları belirleyen bir düzenlemenin olmadığı açıktır. Açıklamalar çerçevesinde, müracaatçının özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine dair isteğinin olmadığı, çalışanın mesaiye ahenginin denetiminde biyometrik dataların işlenmesinin ve kullanılmasının anılan kanunlar ile ayrıyeten ve açıkça öngörülmediği konuları dikkate alındığında müracaata bahis müdahalenin yasallık kuralını sağlamadığı kararına varılmıştır. Anayasa Mahkemesi açıklanan münasebetlerle şahsi bilgilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir”
Belediye çalışanlardan biri, uygulamanın kaldırılması tarafındaki talebinin belediye tarafınca reddedilmesi üzerine Aydın 1. Yönetim Mahkemesinde iptal davası açtı.
İstemi kabul eden lokal mahkeme belediyenin idari sürecinin iptaline karar verdi. Bu sonucun belediye tarafınca istinaf kanun yoluna taşınması üzerine ise İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi 2. Yönetim Dava Dairesi, istinaf başvurusunu kabul etti, davayı kesin olarak reddetti. Uygulamanın, kamu faydasına ve hizmet gereklerine uygun olduğuna karar veren istinaf, parmak izi alınması yoluyla mesai takibinde, özel ömrün saklılığının ihlali bulunmadığına hükmetti.
sonucun bildirisinin akabinde davacı memur, Anayasa Mahkemesine kişisel müracaat yaptı.
Başvuruyu kıymetlendiren Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 20’inci unsurunda garanti altına alınan özel hayata hürmet hakkı kapsamındaki şahsi bilgilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar verdi. Ayrıyeten ihlalin kararınun ortadan kaldırılması, bir daha yargılama yapılması için karar meselain ilgili mahkemeye gönderilmesi kararlaştırıldı.
sonucun öne sürülen nedeninden
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, Anayasa’nın 20’inci hususuna göre, şahsi dataların lakin kanunda öngörülen hallerde ve kişinin açık isteği olması halinde işlenebileceği tabir edildi.
6698 sayılı şahsi Dataların Korunması Kanunu’na atıf yapılan kararda, kanunun 6. unsuruna bakılırsa özel nitelikli şahsi dataların işlemesinin, kıymetine binaen daha katı kurallara bağlandığı aktarıldı.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM), parmak izlerini, biyolojik örnekleri ve genetik profilleri şahsi data olarak nitelendirdiğine işaret edilen kararda, AİHM’in şahsi bilgilerin kullanılmasında karşıtlık bulunmaması için kâfi teminatları sağlayacak biçimde iç hukukta düzenleme yapılması gerektiğini vurguladığı da açıklandı.
Kararda, “Özellikle biyometrik dataların kaydedilmesi tekniğiyle işçi takip sistemi uygulanabilmesi için kanunlarda düzenlenmeyen hallerde kişinin açık isteğinin mevcut olması gerektiği vurgulanmalıdır” denildi.
Açık isteğin varlığından kelam edilebilmesi için ise işlenecek şahsi bilginin kapsamı, emeli, hudutları ve sonuçları hakkında çalışanın önce kâfi halde bilgilendirilmesinin elzem olduğu vurgulanan kararda, bu metodun kullanılması halinde çalışanın hak ve özgürlüklerini koruyacak garantilerin de ilgili yönetim tarafınca sağlanmasının gerekli olduğu açıklandı.
Kararda, memurların mesai saatlerinin tespitine ait düzenlemelerin yer aldığı 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nda, çalışanın mesaiye devam durumunun denetimi ve bu gayeyle özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine ait açık bir düzenlemenin bulunmadığı kaydedildi.
5393 sayılı Belediye Kanunu’nda ise belediye teşkilatını sevk ve yönetim etme ytesirinin belediye liderine bırakıldığı anımsatılan kararda, “Bu yetki kapsamında, özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine yönelik bir düzenlemenin yapılmadığı anlaşılmıştır” denildi.
Somut müracaatta müracaatçının açık isteğinin bulunmadığı, bu istikametiyle müracaatçının hakkına yapılan müdahalenin yasallık kurallarını sağlamadığı belirtilen kararda, şu tespitler yapıldı:
“Anılan mevzuatta mesai takibi yahut çalışanın kontrolü maksadıyla özel nitelikli şahsi dataların işlenmesi, bu bağlamda biyometrik bilgi bazlı takip sistemlerinin kullanılmasına dair temel asılları ve unsurları belirleyen bir düzenlemenin olmadığı açıktır. Açıklamalar çerçevesinde, müracaatçının özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine dair isteğinin olmadığı, çalışanın mesaiye ahenginin denetiminde biyometrik dataların işlenmesinin ve kullanılmasının anılan kanunlar ile ayrıyeten ve açıkça öngörülmediği konuları dikkate alındığında müracaata bahis müdahalenin yasallık kuralını sağlamadığı kararına varılmıştır. Anayasa Mahkemesi açıklanan münasebetlerle şahsi bilgilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir”