ahmetbeyler
Active member
Afrika ile yeni tanışmıyoruz
Geçtiğimiz hafta İstanbul’da düzenlenen 3. Türkiye-Afrika Paydaşlık Tepesi, bütün dünyanın dikkatini bir sefer daha Türkiye’nin etkin dış siyaset atılımlarına çevirdi.
Yabancı basında çıkan haber ve değerlendirmeler içerisinde, Fransız gazetelerinin hususa ilgisi bilhassa ağırdı. Fakat Fransız basınında “Türkiye’nin Afrika’ya duymaya başladığı yakınlığın sebepleri”nin sorgulanması ve adeta Türkiye Afrika’yı yeni keşfetmiş üzere bir üslubun kullanılması gözlerden kaçmadı.
Türkiye’nin etkin Afrika npolitikası yabancı basında nçoğunlukla gündeme getiriliyor.
Türkiye ile Afrika içindeki sıcak münasebetlerin yüzsenelerın ötesine uzandığı gerçeğini büsbütün gözardı eden bu bakış, aslında Afrika’yı “Fransa’nın mülkü” olarak goren oryantalist ön yargıların bir uzantısını teşkil ediyordu.
EN UZAĞA UZANAN EL
Tarihin geçmiş devirlerinde Afrika ile Osmanlı İmparatorluğu’nun bağlantıları Akdeniz merkezli olarak başlamıştı. daha sonrasında Sudan’dan Senegal’e kadar Sahra Altı’na yanlışsız genişleyen münasebetler, nihayet Sultan Abdülaziz periyodunda Güney Afrika’ya dek uzandı. Cape Town kentinde yaşayan Müslümanların içindeki ihtilafları çözmek ve onlara İslâm’ı öğretmek üzere, Sultan Abdülaziz tarafınca 1862’de Güney Afrika’ya gönderilen Ebubekir Efendi, bugün bile hâlâ parmakla gösterilen bir simgedir.
Güney Afrika’da İngilizlerle Hollandalılar içinde yaşanan savaş ile ilgili gazete kupürü, 1899. Sultan II. Abdülhamid bölgedeki gelişmeleri fazlaca yakından takip ediyordu.
Sultan II. Abdülhamid, bir daha Güney Afrika’da yaşanan sömürgecilik savaşlarını fazlaca yakından takip etmiş, imparatorluğun menfaatlerinin korunması noktasında bu uzak coğrafyadaki istikrarları bile gözetmeye çalışmıştı.
SÖMÜRÜ DEĞİL İHYA
Osmanlı İmparatorluğu’nun Afrika’nın çeşitli noktalarında gösterdiği faaliyetlerin, bölgenin Batılı güçler tarafınca sömürgeleştirilmesini geciktirici rol oynadığı tabir ediliyor. Mevzuyla ilgili değerlendirmelerde Prof. Dr. İdris Bostan’a nazaran, “Örneğin Cezayir’de Osmanlı uzunluk göstermemiş olsaydı, Fransa buraları 1800’lerin ortasında değil, o tarihten en az 100 yıl evvel işgal altına alırdı.”
Ebubekir Efendi’nin Cape Town’da kabri
Günümüzde Türkiye de Afrika çapında tıpkı rolü oynamayı sürdürüyor. Ticari, siyasi ve insani temaslarla Afrika’nın her ülkesinde kuvvetli bir halde var olmaya devam eden Türkiye, kıtayı yalnızca “sömürülecek zenginlik kaynağı” olarak nazarann Batılı güçlerin karşısında moral pahaları ve insan onuruna yakışan denk bir bağlantı biçiminin meselai sergiliyor.
Geçtiğimiz hafta İstanbul’da düzenlenen 3. Türkiye-Afrika Paydaşlık Tepesi, bütün dünyanın dikkatini bir sefer daha Türkiye’nin etkin dış siyaset atılımlarına çevirdi.
Yabancı basında çıkan haber ve değerlendirmeler içerisinde, Fransız gazetelerinin hususa ilgisi bilhassa ağırdı. Fakat Fransız basınında “Türkiye’nin Afrika’ya duymaya başladığı yakınlığın sebepleri”nin sorgulanması ve adeta Türkiye Afrika’yı yeni keşfetmiş üzere bir üslubun kullanılması gözlerden kaçmadı.
Türkiye’nin etkin Afrika npolitikası yabancı basında nçoğunlukla gündeme getiriliyor.
Türkiye ile Afrika içindeki sıcak münasebetlerin yüzsenelerın ötesine uzandığı gerçeğini büsbütün gözardı eden bu bakış, aslında Afrika’yı “Fransa’nın mülkü” olarak goren oryantalist ön yargıların bir uzantısını teşkil ediyordu.
EN UZAĞA UZANAN EL
Tarihin geçmiş devirlerinde Afrika ile Osmanlı İmparatorluğu’nun bağlantıları Akdeniz merkezli olarak başlamıştı. daha sonrasında Sudan’dan Senegal’e kadar Sahra Altı’na yanlışsız genişleyen münasebetler, nihayet Sultan Abdülaziz periyodunda Güney Afrika’ya dek uzandı. Cape Town kentinde yaşayan Müslümanların içindeki ihtilafları çözmek ve onlara İslâm’ı öğretmek üzere, Sultan Abdülaziz tarafınca 1862’de Güney Afrika’ya gönderilen Ebubekir Efendi, bugün bile hâlâ parmakla gösterilen bir simgedir.
Güney Afrika’da İngilizlerle Hollandalılar içinde yaşanan savaş ile ilgili gazete kupürü, 1899. Sultan II. Abdülhamid bölgedeki gelişmeleri fazlaca yakından takip ediyordu.
Sultan II. Abdülhamid, bir daha Güney Afrika’da yaşanan sömürgecilik savaşlarını fazlaca yakından takip etmiş, imparatorluğun menfaatlerinin korunması noktasında bu uzak coğrafyadaki istikrarları bile gözetmeye çalışmıştı.
SÖMÜRÜ DEĞİL İHYA
Osmanlı İmparatorluğu’nun Afrika’nın çeşitli noktalarında gösterdiği faaliyetlerin, bölgenin Batılı güçler tarafınca sömürgeleştirilmesini geciktirici rol oynadığı tabir ediliyor. Mevzuyla ilgili değerlendirmelerde Prof. Dr. İdris Bostan’a nazaran, “Örneğin Cezayir’de Osmanlı uzunluk göstermemiş olsaydı, Fransa buraları 1800’lerin ortasında değil, o tarihten en az 100 yıl evvel işgal altına alırdı.”
Ebubekir Efendi’nin Cape Town’da kabri
Günümüzde Türkiye de Afrika çapında tıpkı rolü oynamayı sürdürüyor. Ticari, siyasi ve insani temaslarla Afrika’nın her ülkesinde kuvvetli bir halde var olmaya devam eden Türkiye, kıtayı yalnızca “sömürülecek zenginlik kaynağı” olarak nazarann Batılı güçlerin karşısında moral pahaları ve insan onuruna yakışan denk bir bağlantı biçiminin meselai sergiliyor.